هدف این پژوهش تعیین تحول مهار بازدارنده در نمونه‌ای از کودکان ایرانی بود. شرکت‌کنندگان پژوهش 90 پسر از پایة‌ اول تا ششم دبستان بودند، که با نمونه‌برداری دردسترس انتخاب شدند. به منظور بررسی نتایج حاصل از عملکرد این کودکان در دو آزمون فلانکر (اریکسن و اریکسن، 1974) و آزمون برو/ نرو (گوردون و کارامازا، 1982) از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که در سیر تحول با افزایش سن مهار بازدارنده از چند جهت یعنی سرعت پاسخگویی به هنگام حضور محرک‌های همخوان، سرعت مهار محرک‌های ناهمخوان، دقت و سرعت مرحلة اجرا (برو) ارتقا و توسعه می‌یابد، اما در بازة‌ سنی شش تا نه سال با افزایش سن از جهت دقت مهار (نرو) کاهش مشاهده می‌شود. به طور کلی به نظر می‌رسد مهار بازدارنده با افزایش سن از جنبه‌های گوناگون به اشکال متفاوت توسعه و تحول می‌یابد. تفاصيل المقالة