هدف از انجام این پژوهش پیش‌بینی تبادل اجتماعی بر اساس ابعاد شخصیت با نقش میانجی خودشیفتگی در دانشجویان شهر تهران بود. این تحقیق از نوع پژوهش‌های کمّی ‌و از نظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی محسوب می‌شود. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق، جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی دانشجویان شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 است به تعداد 300000 نفر در شهر تهران بود که بر اساس جدول گرجسی و مورگان 384 و با روش در دسترس نمونه‌گیری شد. از ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های 5عاملی ویژگی‌های شخصیتی نئو، پرسشنامه سبک تبادل اجتماعی توسط لیبمن و همکاران (2011) و پرسشنامه ﺷﺨﺼﯿﺖ خودشیفته راسکین و تری (1988) بود. اطلاعات اخذ شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 26 و AMOS تحلیل شد. نتایج نشان‌داد که خودشیفتگی نقش میانجی جزیی در رابطه ویژگی‌های شخصیتی «تحریک‌پذیری، برون‌گرایی، گشودگی و توافق‌پذیری» با کلیه سبک‌های تبادل دارد اما ویژگی شخصیتی «وظیفه‌شناسی» با میانجی‌گری خودشیفتگی نقشی در تبیین هیچکدام از سبک‌های تبادل ایفا نمی‌کند. درنتیجه می‌توان گفت خودشیفتگی و عوامل شخصیتی نقش بی‌بدیلی در تبادل اجتماعی دانشجویان ایفا می‌کنند. همچنین یافته‌های این پژوهش نشان از رابطه پایین «تحریک‌پذیری» و «توافق‌پذیری» با خودشیفتگی دارد و رابطه خودشیفتگی با برون‌گرایی عدد بالایی را نشان داد لذا می‌توان گفت که خودشیفتگی از نوع جلوه بزرگ‌منشی رابطه قوی‌تری با ویژگی‌های شخصیتی دارد و لذا در این حالت بیشتر می‌تواند نقش واسطه‌ای میان ویژگی‌های شخصیتی و تبادل اجتماعی را ایفا کند. از سوی دیگر بررسی ضرایب مسیر خودشیفتگی با سبک‌های تبادل اجتماعی نشان می‌دهد که سبک تبادل «منفعت طلبی» با ضریب مسیر 416/0- و سبک تبادل اجتماعی «فردگرایی» با ضریب مسیر 343/0- دارای ضریب همبستگی قوی‌تری نسبت به بقیه سبک‌های تبادل اجتماعی (سرمایه‌گذاری، پیگیری، انصاف) دارا هستند. در جمع بندی نتایج می‌توان گفت افراد خودشیفته کم‌کم از جامعه طرد می‌شوند و از طرف دیگر ویژگی‌های مثبت شخصیتی و رفتاری باعث تقویت ارتباطات تبادل اجتماعی دانشجویان می‌گردد. پیشنهاد می‌شود در جهت كاهش خودشيفتگي افراد و تقويت ویژگی‌های شخصیتی، کارگاه‌هایی در این خصوص برگزار شود. تفاصيل المقالة