پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ارزش‌ های فرهنگی و مسئولیت اجتماعی با نقش میانجی مدیریت دانش میان اعضای هیئت‌ علمی دانشگاه سراسری ارومیه صورت گرفت. جامعه آماری شامل اعضای هیئت‌ علمی مشغول به خدمت در دانشگاه سراسری ارومیه به تعداد 392 نفر بود؛ تعداد 196 نفر به‌عنوان نمونه با روش نمونه‌ گیری طبقه‌ ای نسبتی متناسب با حجم انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نظر هدف به صورت کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده‌ ها به صورت توصیفی از نوع همبستگی است که همبستگی از نوع مدل‌ یابی معادلات ساختاری مورد استفاده قرار گرفت. برای گردآوری داده‌ ها از پرسشنامه‌ های استاندارد و محقق‌ ساخته مدیریت دانش، ارزش‌ های فرهنگی و مسئولیت اجتماعی استفاده شد. جهت بررسی روایی پرسشنامه از روایی سازه و تحلیل عاملی تأییدی و جهت بررسی پایایی از آلفای کرونباخ برای هر یک از پرسشنامه‌ ها جهت اثبات پایایی متغیر های پژوهش استفاده شد. نتایج مدل‌ یابی معادلات ساختاری نشان دادند که میان ارزش‌ های فرهنگی و مدیریت دانش، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین میان متغیر های ارزش‌های فرهنگی و مسئولیت اجتماعی، رابطه مثبت و وجود معناداری دارد. در عین‌ حال با میانجی‌ گری مدیریت دانش میان ارزش‌ های فرهنگی با مسئولیت اجتماعی اعضای هیئت‌ علمی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش مؤید نقش و جایگاه ارزش‌ های فرهنگی در توسعه مسئولیت اجتماعی اعضای هیئت‌ علمی در دانشگاه است. درنهایت می توان چنین مطرح نمود که رابطه ای با جهت مثبت میان فرهنگ سازمانی، مدیریت دانش و مسئولیت اجتماعی وجود دارد؛ لذا با بستر سازی و نهادینه کردن مناسب جو و فرهنگ سازمانی در میان اعضای هیئت‌ علمی و مدیریت دانش به‌عنوان ساز و کاری با هدف انعطاف‌ پذیری و نوآوری زمین ه‌های بروز، پاسخگویی و مسئولیت‌ پذیری اجتماعی بیشتری میان اعضای هیئت‌ علمی محقق خواهد شد. تفاصيل المقالة

در این پژوهش، برای نخستین بار تولید کامپوزیت Al/Brass به وسیله روش نورد اتصالی تجمعی خالص تجاری با ضخامت 200 میکرون به عنوان زمینه و برنج 70/30 با ضخامتهای 100و200 میکرون به عنوان تقویت کننده تا 7 پاس نورد استفاده شد. پس از هر پاس نمونهها مورد ازریابیهای ریزساختاری و مکانیکی قرار گرفتند. برای بررسی ساختار بدست آمده در هر پاس از میکروسکوپ نوری و الکترونی و برای بررسی خواص مکانیکی کامپوزیتها از آزمون کشش استفاده شده است. نتایج بررسی ریزساختار نشان میدهد که با افزایش پاسهای نورد فاز سختتر برنج شکسته شده و در فاز نرمتر آلومینیوم پراکنده میشود. با افزایش پاسهای نورد فاز سخت یکنواختتری در کامپوزیت ایجاد میشود. نتایج نشان دادند که در کامپوزیت با ضخامت برنج 100 میکرون به دلیل عدم اتصال فاز زمینه با تقویت کننده، تغییر چندانی در رفتار مکانیکی نسبت به آلومینیوم خالص ایجاد نمیشود. در بررسی استحکام نهایی نمونه 100 و 200 میکرون بر حسب افزایش پاسهای نورد تغییرات نامنظم استحکام با افزایش تعداد پاس مشاهده میشود که البته، حالت بهینه ای برای یافتن بیشترین استحکام وجود دارد. همچنین، نوع شکست سطوح ایجاد شده در آزمون کشش، نرم گزارش شده است.  تفاصيل المقالة