فریدالدین عطار و جفری چوسر هر دو جایگاه ویژه‌ای در ادبیات و فرهنگ خود و ادبیات جهان دارند. آن‌ها استعداد شگرفی در سرایش شعر و نگارش نثر داشته‌اند. نقش بزرگ عطار در نگارش متون عرفانی و ارائه تعالیم عرفانی در ادبیات فارسی بسیار ستودنی است. چوسر نیز با بهره‌گیری از نثر شیوا و ساده و سبک انگلیسی به‌خصوص‌اش نام خود را در ادب انگلیس بلندآوازه نمود. هرچند هر دو شاعر از ملیت، زبان، و فرهنگ های مختلفی برخاسته‌اند، اما بهره‌گیری آن‌ها از مفاهیم مشترکی چون سفر، زیارت، و خودشناسی در آثار سترگ‌شان منطق الطیر و داستان‌های کانتربری به عنوان نقاط اشتراکی است که نه از سر تأثیرپذیری بلکه به علت جهانی‌بودن مفاهیم ادبیات به وجود آمده است. تفاصيل المقالة