زبان‌شناسی تطبیقی یا زبان‌شناسی هم‌سنجشی یکی از شاخه‌های عمده در زبان‌شناسی تاریخی است که به هم‌سنجی زبان‌ها به‌ منظور اکتشاف و استخراج نزدیکی‌ها و خویشاوندی‌های آن‌ها در طول تاریخ می‌پردازد. در قرن بیستم تئوری‌های ترجمه از تأثیرات فرهنگ مدرن و نیز زبان‌شناسی بی‌نصیب نمانده است. از این رو این مقاله به بررسی نظام‌مند تئوری‌های ترجمه و تأثیر زبان‌شناسی بر ترجمه به ویژه در اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیست می‌پردازد. چراکه در این برهه زمانی، نظریات ترجمه تأثیرات زیادی از زبان‌شناسی و نظریه پردازان آن گرفته است. مفاهیم کلیدی در این مقاله، معنا، تعادل، و تبدیل در ترجمه و برتری زبان‌شناسی ساختاری و زایشی و نیز تأکید بر برخی زبان‌شناسان برجسته می‌باشد. همچنین این مقاله نشان می‌دهد که چطور رویکرد ترجمه با تلاش افرادی مانند نایدا، که نظریه‌اش را از مدل گشتاری- زایشی چامسکی گرفته بود، به سمت علمی شدن پیش می‌رود. در پایان نیز خاطرنشان می‌سازد که چگونه زبان‌شناسی با تئوری‌های ترجمه ادغام و مطالعات ترجمه در دنیای مدرن مطرح شده است. تفاصيل المقالة