کفیر یک پروبیوتیک کمپلکس، از یک مجموعه همزیستی میکروبی است که از تخمیر شیر به‌وسیله دانه‌های کفیر حاصل می‌شود. نوع سوبسترا (شیر) مورد استفاده برای تهیه این نوشیدنی تخمیری در فعالیتهای بیولوژیک آن از جمله فعالیت ضدباکتریایی تاثیر دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی فعالیت ضدباکتریایی نمونه‌های کفیر تهیه شده با شیر گاو، گاومیش، گوسفند و بز است. دانه‌های کفیر فعال شده به شیر گاو (پرچرب و کم چرب)، گاومیش، گوسفند و بز افزوده شدند و عمل تخمیر در دماهای 25 و 37 درجه سانتیگراد انجام شد. پس از انجام فرایند تخمیر، دانه‌های کفیر از عصاره کفیر جدا شدند و فعالیت ضدباکتریایی عصاره علیه 10 باکتری بیماریزا، بر اساس انتشار در آگار و با روش چاهک مورد ارزیابی قرار گرفت. نوع شیر دام مورد استفاده در تهیه نمونه‌های کفیر در دمای 25 و 37 درجه سانتیگراد تاثیر معناداری بر فعالیت ضدباکتریایی علیه باکتریهای مورد آزمون به استثناء سالمونلا تیفی موریوم داشت (05/0P<). نمونه‌های کفیر تهیه شده در 37 درجه سانتیگراد در مقایسه با 25 درجه سانتیگراد فعالیت ضدباکتریایی بیشتری نشان دادند. بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه سودوموناس آئروژینوزا، انتروکوکوس فکالیس، ایزوله بومی کلبسیلا پنومونیه و باسیلوس سرئوس در نمونه‌های تهیه شده با شیر گاومیش و در دمای تخمیر 37 درجه سانتیگراد به ترتیب با میانگین قطر هاله عدم رشد 22، 5/24، 20 و 18 میلیمتر مشاهده شد. بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه شیگلا دیسانتری، استافیلوکوکوس اورئوس و سالمونلا تیفی موریوم به نمونه‌های کفیر تهیه شده با شیر بز و در دمای تخمیر 37 درجه سانتیگراد مربوط می‌شود. بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه سویه استاندارد اشریشیا کلی، باسیلوس سرئوس و استافیلوکوکوس اورئوس در نمونه‌های تهیه شده با شیر گوسفند و در دمای 37 درجه سانتیگراد مشاهده شد. حساس‌ترین باکتریهای مورد مطالعه به نمونه‌های تهیه شده با شیر گاو پرچرب، ایزوله بومی اشریشیا کلی و سویه استاندارد کلبسیلا پنومونیه بودند. با‌توجه به فعالیت ضدباکتریایی نمونه‌های کفیر تهیه شده با شیر گاومیش، بز و گوسفند، استفاده از شیر این دامها به‌عنوان سوبسترای مناسب و جایگزین شیر گاو برای تهیه این نوشیدنی تخمیری توصیه می‌شود. همچنین انجام فرایند تخمیر در دمای 37 درجه سانتیگراد برای دستیابی به فعالیت ضدباکتریایی بیشتر پیشنهاد می‌شود.

تفاصيل المقالة

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یک پاتوژن فرصت‌طلب و یکی از مهم‌ترین عوامل تهدید کننده سلامت در سطح جهان است. بیان عوامل بیماری زایی باکتری ها در شرایط محیط‌های کشت آزمایشگاهی و شرایط in vivo یکسان نیست. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثرات افزودن 5٪ سرم گوساله بر بیان ژن‌های ویرولانس استافیلوکوکوس اورئوس است.مواد و روش ها: میزان بیان ژن‌های agrA،RNAIII ، hla، spa و mecA در مدت رشد جدایه های‌های استافیلوکوکوس اورئوس در محیط کشت BHI براث و BHI براث غنی شده با 5 درصد سرم گوساله و در فازهای مختلف رشد تعیین شد. به این منظور منحنی رشد 5 جدایه از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در دو شرایط محیطی مختلف رسم شد. سپسRNA از فازهای مختلف رشد استخراج و میزان بیان ژن‌های یادشده با real-time PCR مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: به طور میانگین در انتقال از فاز لگاریتمی به سکون میزان بیان ژن‌های agrA و RNAIII در محیط سرم‌دار به ترتیب 3.4 و 9.5 برابر افزایش داشت، اما سیستم agr نتوانست نقش تنظیمی خود را بر بیان ژن‌های ویرولانس به خوبی بازی کند. به این صورت که میزان بیان ژن hla با کاهش 0.81 برابری نشان داد و میزان بیان ژن‌های spa و mecA به‌ ترتیب تنها افزایش 1.25 و1.03 برابری را داشتند.نتیجه گیری: صرف نظر از فاز رشد بیان همه ژن‌ها در محیط BHI براث حاوی سرم گوساله نسبت به محیط BHI براث افزایش نشان داد. از این رو به نظر می رسد که استافیلوکوکوس اورئوس در حضور فاکتورهای موجود در سرم گوساله توانایی القای بیان ژن‌های ویرولانس را مشابه با شرایط in vivo داشته باشد. تفاصيل المقالة