پژوهش حاضر باهدف شناسایی عوامل مؤثر بر تعاملات در محیط یادگیری الکترونیکی انجام‌شد که از منظر نظریه‌پردازان مختلف به‌عنوان مهم‌ترین عنصر حیاتی در فرایند یادگیری شناسایی‌شده است.روش پژوهش حاضر، کیفی وازنظر هدف بنیادی است که به‌صورت فراترکیب و روش کتابخانه‌ای، با استفاده از مدل هفت مرحله‌ای سندلوسی و باروس (Sandelowski & Barroso,2007)گردآوری شده است. در این مطالعه، پس از طراحی سؤال پژوهشی، جستجوی سیستماتیک براساس کلمات کلیدی مربوط به یادگیری الکترونیکی و تعاملات طی سال‌های(2010-2020 وهم‌چنین 1398-1388)در پایگاه‌های اطلاعاتی ایرانی و خارجی شاملcivilica،SID،springer،magiran،‌Proquest،Elsevier،Google.Scholar مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام 7 مرحله از روش متا سنتز و بازبینی تعداد 30مقاله از بین 106 مقاله یافت شده، 5 مؤلفه اصلی و35 مؤلفه فرعی به‌عنوان عوامل مؤثر بر تعاملات در محیط آموزشی الکترونیکی قابل استناد است. بر این اساس مؤلفه‌های اصلی عوامل مؤثر بر تعاملات در محیط یادگیری الکترونیکی شامل: 1.عوامل فناوری( فناوری در آموزش، کیفیت ابزارهای دیجیتال، زیرساخت‌های مخابراتی) 2. عوامل فردی( انگیزه، نگرش، تعهد و نظم ) 3. عوامل آموزشی( بازخورد، تعداد افراد کلاس، شیوه تدریس، مشارکت کلاسی ) 4. عوامل علمی ( تناسب محتوا، طرح درس، سرفصل وتسلط بر محتوا) 5. عوامل مدیریتی ( رهبری فرایند و ساختار، نظارت بر عملکرد دوره‌های آموزش الکترونیکی) می‌باشد. تفاصيل المقالة

هدف از پژوهش حاضر ارائه الگوی شایستگی مدرسان آموزش مجازی در ایجاد یادگیری خود راهبر در فراگیران است. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بود که به‌صورت پدیدارشناسی در نیمسال دوم تحصیلی( 1400- 1399)انجام شد. جامعه موردمطالعه تعداد 100نفراز اعضای هیئت‌علمی و مدرسان حوزه علوم تربیتی و روان‌شناسی تربیتی دانشگاه‌های( دولتی و پیام نور) بودند. ابزار مورداستفاده، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که از طریق مکاتبه و ارسال سؤالات از طریق ایمیل به گردآوری اطلاعات مربوطه پرداخته شد. مشارکت‌کنندگان پژوهش 15 نفر اعضای هیئت‌علمی بودند که با این تعداد داده‌ها به اشباع رسید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل مضمون صورت گرفت. بر اساس تحلیل مضمون انجام‌شده تعداد 19 مضمون پایه و 5 مضمون سازنده مربوط به شایستگی مدرسان دوره‌های آموزش مجازی به دست آمد. یافته ها حاکی از آن است که شایستگی‌های مدرسین آموزش مجازی شامل شایستگی‌های سواد اطلاعاتی(دانش فردی، دانش الگوهای آموزشی، دانش فناوری، مهارت چارچوب فعالیتی، مهارت پیاده‌سازی اصول آموزشی)؛ شایستگی‌های فردی(تفکر انتقادی، تفکر تحلیلی، مسئولیت‌پذیری، مدیریت زمان)؛ شایستگی‌های آموزشی(یادگیری مشارکتی، رویکرد شایستگی محور، رویکرد یادگیری مادام‌العمر، توجه به یادگیری سازنده گرایی) شایستگی اجتماعی(مهارت انطباق‌پذیری، مهارت تیم سازی مجازی، تعامل اثربخش با فراگیران ) و شایستگی‌های روان‌شناختی(خلاقیت و نوآوری، خودارزیابی،خودکارآمدی) در ایجاد یادگیری خودراهبرانه فراگیران تأثیر بسزایی دارد. تفاصيل المقالة