در تحقیق حاضر از دو بازدارنده بنزومیدازول و متیل‌بنزومیدازول به‌منظور جلوگیری از خوردگی فولاد میکروآلیاژی X70 محیط ترش در محیط یک مولار اسید سولفوریک استفاده شده است. به این منظور از هر دو بازدارنده در غلظت‌های متفاوت به‌منظور یافتن بهترین میزان غلظت، دما و راندمان آزمون‌های کاهش وزن، پلاریزاسیون و طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) استفاده گردید. ترکیب شیمیایی نمونه توسط تست کوانتومتری به‌دست آمد و نمونه با ابعاد 100×50×10 میلیمتر به تعداد 20 عدد آماده‌سازی گردید. عملکرد حفاظت در برابر خوردگی بازدارنده‌ها در محلول 1 مولار اسید سولفوریک جهت آزمون کاهش وزن پس از 10 روز غوطه‌وری و نیز در آزمون‌های پلاریزاسیون و امپدانس با استفاده از دستگاه Auto Lab و نرم‌افزار Nova1.11 نتایج مورد ارزیابی واقع گردیدند. نتایج نشان داد بهترین راندمان بازدارندگی بنزومیدازول در غلظت ppm600 برابر با 37 درصد و متیل‌بنزومیدازول در غلظت ppm400 برابر با 30 درصد تعیین گردید و در حالت ترکیبی این دو محلول توانایی افزایش بهبود راندمان خوردگی تا 73 درصد را دارند. در نتیجه هر دو این بازدارنده‌ها توانایی عملی به منظور استفاده در محیط صنعتی را از خود نشان دادند. تفاصيل المقالة

اسید کلریدریک در صنایع مختلف کاربرد دارد که یکی از کاربردهای آن در صنایع نفت و گاز جهت اسیدشویی بویلرها و اسیدکاری چاه‌های نفت است. در این پژوهش تاثیر ممانعت کننده پایه ایمیدازولین PL-464 بر روی فولاد میکروآلیاژی X65‌ در محلول اسید کلریدریک بررسی شده است. به همین منظور آزمون‌های پلاریزاسیون و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در غیاب و در حضور غلظت‌های 50، 100 و 150 ppm ممانعت کننده پایه ایمیدازولین در دماهای 25، 40 و 60 درجه سانتی‌گراد در محلول اسید کلریدریک انجام شد. نتایج این آزمون‌ها نشان داد که این ممانعت کننده از نوع جذبی و مکانیزم اثر آن جذب سطحی است. با افزایش دما، پتانسیل خوردگی به سمت مقادیر مثبت‌تر جابجا شده و راندمان بازدارندگی کاهش یافته است. همچنین با افزایش غلظت ممانعت کننده میزان خوردگی کاهش یافته است. درصد کاهش وزن ناشی از خوردگی با افزایش غلظت ممانعت کننده کاهش یافته است. نتایج آنالیز میکروسکوپ الکترونی و طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس نیز نشان داد که در محلول دارای ممانعت کننده نسبت به محلول بدون ممانعت کننده سطح فولاد صاف‌تر بوده که این امر نشان می‌دهد مولکول‌های ممانعت کننده با تشکیل یک لایه محافظ روی سطح فولاد از حل شدن فولاد در اسید جلوگیری می‌کند. تفاصيل المقالة

در این پژوهش دو نوع پوشش کامپوزیتی بر پایه رنگ اپوکسی تقویت شده توسط نانو و میکرو ذرات دی اکسید تیتانیوم و ذرات آبگریز شده آن به طور جداگانه و با غلظت‌های 1، 2، 3، 4 و 5 درصد وزنی برای بهبود ویژگی‌های رنگ اپوکسی تهیه شد. به منظور بررسی رفتار آن ها بر روی فولاد X52 اعمال گردیدند و سپس با انجام آزمون‌های خوردگی و سایش خواص آن ها مورد بررسی قرار گرفت. ضخامت پوشش‌ها توسط دستگاه ضخامت سنج دیجیتال بررسی شدو رفتار مقاومت به خوردگی پوشش‌ها با استفاده از روش پلاریزاسیون در محلول سدیم کلرید 5/3% ارزیابی شد. نتایج آزمون خوردگی نشان داد که با اضافه کردن و افزایش غلظت ذرات تقویت کننده در پوشش‌ها مقاومت به خوردگی بهبود یافته و همچنین پوشش کامپوزیتی رنگ اپوکسی دارای 5 درصد وزنی تقویت کننده دی اکسید تیتانیوم آبگریز شده، مقاومت به خوردگی بهتری نسبت به سایر نمونه‌ها از خود نشان می دهد. برای بررسی خواص مورفولوژی سطح از میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز استفاده گردید. نتایج به دست آمده از این آنالیز توزیع مناسب و یکنواخت ذرات آبگریز شده در زمینه پوشش اپوکسی را نشان داده است. مقاومت به سایش پوشش‌ها توسط دستگاه آزمون گلوله بر روی دیسک انجام شد. نتایج آزمون سایش نشان داد که با اضافه کردن و افزایش غلظت ذرات تقویت کننده در پوشش مقاومت سایشی پوشش افزایش یافته، اما با مقایسه نمونه‌های کامپوزیتی اپوکسی مشخص گردید که آبگریز شدن ذرات تقویت کننده تاثیری بر مقاومت به سایش نداشته است. تفاصيل المقالة

در این پژوهش، آلیاژ پایه آهن با ترکیب Fe65B15Si10Ti5Al5 به روش آلیاژسازی مکانیکی تهیه گردید و تأثیر میزان نیکل بر روی میکرو ساختار آن با 200 ساعت آسیاب کاری مورد‌ بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از دستگاه‌های پراش اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی روبشی مجهز به آنالیز گر ترکیب شیمیایی بهره گرفته شد. افزودن نیکل در سیستم آلیاژی Fe65Ti5Al5B15Si10و افزایش درصد آن سبب کاهش شدت همه قله‌ها، پهن شدن آن‌ها و همچنین جابجای قله‌ها به سمت زوایای کمتر شد. این موضوع حاکی از کاهش اندازه بلورک‌های فاز آهن-آلفا و افزایش کرنش شبکه در اثر افزایش نیکل است. همچنین افزایش نیکل باعث کاهش اندازه ذرات در اثر آسیاب کاری در ساعت‌های یکسان آلیاژسازی شد. تفاصيل المقالة