بسیاری از ساختمان‌ها در حالی تخریب می‌شوند که بخش قابل‌توجهی از عمر کالبدی و سازه‌ای آنها باقی‌مانده است. معمولاً چنین ساختمان‌هایی درنتیجه عوامل مختلفی، مانند عدم توانایی در برآوردن الزامات و انتظارات جدید، پیش از پایان عمر کالبدی خود ازکارافتاده و متروک می‌شوند. در چنین شرایطی استفاده مجدد انطباقیمی‌تواند مزایای قابل‌توجهی را در قیاس با تخریب و ساخت بنای جدید داشته باشد. اما سؤال اینجاست که آیا همه ساختمان‌ها برای استفاده دوباره مناسب هستند؟ به نظر می‌رسد نیروگاه‌های سوخت فسیلی از بناهایی هستند که ویژگی‌های جالب‌توجهی، ازجمله به لحاظ ظرفیت‌های سازه‌ای و کالبدی، جهت استفاده مجدد دارند و اینکه تخریب آنها ضمن تحمیل هزینه‌های بسیار بالا، سبب تولید پسماندهای زیاد ساختمانی می‌شود. جهت رسیدن به نتایج کمی و قابل‌اتکا، به ارزیابی ظرفیت استفاده دوباره نیروگاه حرارتی بعثت تهران براساس مدل قابلیت استفاده مجدد انطباقی(ARP)پرداخته‌شده و نتایج حاصله موردبررسی قرار گرفته‌است. تفاصيل المقالة