به منظور بررسی تاثیر مقادیر مختلف سوپر جاذب در سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد ارقام مختلف ذرت آزمایشی به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملکان و سه تکرار اجرا شد. فاکتور اصلی شامل سطح های مختلف آبیاری (آبیاری پس از 70، 110 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) و فاکتور فرعی شامل سطوح مختلف سوپرجاذب (عدم کاربرد، کاربرد سوپر جاذب) و ارقام ذرت (704، ماگسیمای داخلی و ماگسیمای خارجی) بود. بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه بیشترین عملکرد دانه ذرت با 985 گرم در متر مربع در سطح آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و عدم کاربرد سوپرجاذب به دست آمد. سطح آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کاهش معنی داری را در عملکرد دانه ذرت باعث شد. سطح آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر از نظر عملکرد دانه 46.1 درصد عملکرد کمتری در مقایسه با تیمار سطح آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر بود. این کاهش در عملکرد تحت تاثیر سطح آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از سطح تشتک تبخیر ناشی از کاهش هر دو جز عملکرد اصلی تعداد دانه در بوته و وزن صد دانه ذرت بود. در شرایط عدم کاربرد سوپرجاذب، آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک نسبت به آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر از آن، تعداد دانه در بلال ذرت را 38.8 درصد کاهش داد. وزن صد دانه ذرت نیز تحت تاثیر سطح آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر به میزان 13.8 درصد کاهش یافت. به طوری که، کاربرد سوپرجاذب در سطوح آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر عملکرد دانه ذرت را 38 درصد نسبت به عدم کاربرد آن افزایش داد. بین ارقام از نظر اغلب صفات و از جمله عملکرد دانه اختلاف معنی داری وجود نداشت. البته، با کاربرد سوپرجاذب در شرایط کم آبی شدید، می توان اثرات تنش کم آبی بر عملکرد ذرت را کاهش داد. تفاصيل المقالة

در این بررسی تاثیر کاربرد سطوح مختلف کود نیتروژنه(شاهد، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فسفره(شاهد، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) بر رشد و تولید گیاه مرتعی چاودار وحشی مورد مطالعه قرار گرفت. در صورت کاربرد 100 کیلوگرم کود نیتروژنه ارتفاع، تعداد برگ، تعداد پنجه، وزن خشک ساقه، برگ به ترتیب 7/30 ، 4/63 ، 103 ، 82 ، 131 و 3/33 درصد افزایش داشت. در این بررسی در بین صفات ارتفاع، تعداد برگ، تعداد پنجه، وزن خشک ساقه و وزن خشک برگ چاودار وحشی، سطح 20 کیلوگرم کود نیتروژنه تنها در صفت وزن خشک ساقه افزایش معنی داری را باعث گردید. در صفات ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد پنجه، وزن خشک ساقه و وزن خشک برگ چاودار وحشی کاربرد 40 کیلوگرم در هکتار کود فسفره افزایشی به ترتیب 1/13 ، 3/25 ، 4/38 ، 7/29 و 6/47 درصدی را باعث گردید. شاخص سطح برگ چاودار وحشی با 112 درصد افزایش در تیمار کاربرد 40 کیلوگرم در هکتار کود فسفره و 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه به دست آمد. بیشترین بیوماس در واحد سطح چاودار وحشی با 430 گرم در متر مربع در دو تیمار کاربرد 20 و 40 کیلوگرم در هکتار کود فسفره همراه با 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه به دست آمد. تفاصيل المقالة

کودها از جمله کودهای شیمیایی فسفره از مهمترین نهادهای کشاورزی در افزایش رشد و عملکرد گیاهان است، اما بررسی ها نشان داده که کاربرد کودهای زیستی می توان از مصرف کودهای شیمیایی کاست. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سطوح کود شیمیایی فسفره (50، 100 و کیلوگرم در هکتار150) و تیمار کود میکوریز (شاهد، Glomus mosseae، Glomus intraradise، Glomus hoei و ترکیب هر سه سویه میکوریز) بر رشد و عملکرد دانه و روغن و خصوصیات فیزیولوژیک گلرنگ انجام شد. با توجه به نتایج این مطالعه بیشترین افزایش در عملکرد دانه و روغن در سطوح 100 کیلوگرم در هکتار و 150 کیلوگرم در هکتار به دست آمد، ولی بین این دو سطح کود شیمیایی فسفره از نظر عملکرد اختلاف معنی داری مشاهده نشد. کود شیمیایی فسفره با افزایش تعداد دانه تولیدی و درصد روغن بر عملکرد روغن گلرنگ افزود، در حالی که وزن صد دانه به طور منفی تحت تاثیر کود فسفره و حتی کود زیستی میکوریزی قرار گرفت. علاوه بر آن بیشترین عملکرد دانه و روغن گلرنگ در دو تیمار Glomus intraradise و Glomus hoei به دست آمد. تحت تاثیر میکوریز افزایش در تعداد دانه باعث افزایش عملکرد روغن گردید، ولی درصد روغن تحت تاثیر کاربرد میکوریز قرار نگرفت. کاربرد این دو تیمار باعث بهبود محتوای فسفر گلرنگ نیز شد. محتوای آنتی اکسیدانت ها و پرولین گلرنگ نیز با کاربرد کود شیمیایی فسفره و کود زیستی میکوریزی افزایش یافت. تفاصيل المقالة