چکیده: شاید تا چندی پیش محوری ترین نقشی که برای روابط عمومی بعنوان یک رسانه سازمانی متصور بودند صرفاً اطلاع رسانی از رویدادهای عینی و واقعی بود.اما در حال حاضر روابط عمومی ها می توانند با ایجاد شرایطی از یک دستگاه اداری منفعل،تبدیل به "سازمان رسانه ای" هدایتگر و جریان ساز در جامعه تبدیل شوند.هدف از این تحقیق بررسی جریان سازی خبری روابط عمومی سازمان های دولتی با متغییرهایی چون تبدیل شدن روابط عمومی ها به یک سازمان رسانه ای، حمایت سازمان دولتی مافوق از فرایند جریان سازی ،استفاده از نیروی انسانی کارشناس و بهره گیری از قالب های ژورنالیستی است. این تحقیق به روش پیمایشی انجام گرفته است وابزار مورد استفاده در آن، پرسشنامه می باشد.جامعه آماری آن کارشناسان روابط عمومی وزارتخانه ها و سازمان های مستقر در شهر تهران به تعداد آن ها 600 نفر و حجم نمونه نیز به تعداد 200 نفر است. نتایج تحقیق نشان می دهد که با تغییر و تحولات تکنولوژیکی که ایجاد شده،تبدیل شدن روابط عمومی به سازمان های رسانه ای و نیز استفاده از قالب های ژورنالیستی، روابط عمومی ها می توانند نقش فعالتری در جریان سازی خبری جامعه و به تبع آن پیشبرد اهداف سازمانی یویژه در سازمان های دولتی ایفا نمایند. تفاصيل المقالة

هدف این پژوهش تصویرسازی خبری برجام از منظر سه رسانه جریان‌ساز (روزنامه کیهان، اعتماد و همشهری) طی سال‌های 1394-1395 بود. روش پژوهش تحلیل محتوای کمی و کیفی بوده و با نمونه‌‌گیری هدفمند‌، 300 خبر مرتبط با موضوع برجام مورد بررسی قرار گرفته و داده‌ها با نرم‌افزار spss پردازش شد. نتایج نشان داد علی‌رغم اهمیت برجام، برجستگی این کلمه در تیتر خبر با فراوانی زیادی در سه روزنامه مورد بررسی همراه نبوده، همچنین با توجه به ابعاد گوناگون برجام این مفهوم فقط در چارچوب‌‌های اقتصادی و سیاسی خبری مورد توجه قرار گرفته است. به رغم تأکید بر بی‌‌طرفی در عرصه خبررسانی، هر سه روزنامه رویکرد سوگیرانه نسبت به اخبار برجام اتخاذ کرده‌‌اند. از سوی دیگر، نحوه پوشش، نوع رویکرد به اخبار برجام در حوزه سه روزنامه، کمتر تحلیلی بوده و بیشتر جنبه سخت خبر و اطلاع‌رسانی داشته است تا رویکرد آموزشی و هدایت کنندگی. تفاصيل المقالة

شک نگری و کم بودن میزان اعتماد به رسانه ملی سبب می‌شود که افراد جهت آگاهی بیشتر به سمت منابع غیر رسانه‌ای از جمله شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های بیگانه روند و در نتیجه همین امر سبب ایجاد شک و تردید و در نهایت ایجاد شایعه در میان افراد می‌شود. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با استفاده از روش میدانی، تکنیک پیمایش، ابزار تحقیق پرسشنامه و استفاده از نرم افزار SPSS به دنبال بررسی ارتباط بین استفاده از رسانه ملی و باور پذیری شایعه در شبکه های موبایلی در بین مردم شهر اهواز به عنوان هدف اصلی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی ساکنان 15 سال به بالای شهرستان اهواز می باشد که با استفاده از فورمول کوکران تعداد 384 نفر از آنها به عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفته شده است. بر اساس یافته ها بین سرعت در انتقال خبر رسانه ملی (290/0- =P)، بی طرفی رسانه ملی در انتقال اخبار (280/0- P=)، استفاده از منابع موثق در بیان مطالب (345/0- = P)، اعتماد به رسانه ملی (446/0- =P) و سانسور در رسانه ملی (318/0= P) با باور پذیری شایعه در شبکه های موبایلی معنادار وجود دارد؛ بنابراین تمامی فرضیه های پژوهش تأیید می شوند. بر اساس نتایج رگرسیون پنج متغیر فوق به طور کلی توانسته اند به میزان 36/0 تغییرات متغیر باور پذیری شایعه در شبکه های موبایلی را تبیین معنادار کنند (36/0 R2=). تفاصيل المقالة

حکمرانی خوب مدیریت شفاف و پاسخگوی منابع در یک کشور با هدف تضمین توسعه اقتصادی و اجتماعی عادلانه و پایدار است و ارتباطات استراتژیک نقش موثری در دستیابی به ماموریت‌های سازمان‌ها دارد. پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل تحقیقات انجام شده در خصوص حکمرانی خوب و ارتباطات استراتژیک می‌پردازد. شیوه‌ی تجزیه و تحلیل در این تحقیق بر مبنای توصیفی-تحلیلی و استفاده از الگوی کتابخانه‌ای جمع‌آوری اطلاعات است و در مجموع90 مقاله مورد بررسی قرار گرفت و از این تعداد50 مقاله تحلیل گردید. یافته‌های تحقیق بیانگر این است که ارتباطات استراتژیک سبب توسعه سازمانی و ارزش آفرینی کارکنان می‌شود و ابزاری است برای توسعه سرمایه اجتماعی و جلب مشارکت مردم و ذینفعان در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌های سازمان‌ها حکمرانی خوب بر اساس مشارکت عمومی اعضای جامعه (ارتباطات دو جانبه بین مردم و دولت) ، شفاف سازی اطلاعات، پاسخگویی دولت‌ها، حاکمیت قانون، انعطاف‌پذیری و مسئولیت‌پذیری شکل می‌گیرد. استقرار حکمرانی خوب در سازمان‌ها عامل مهمی در کارآمدی نظام اداری و رضایتمندی مخاطبان دارد. تفاصيل المقالة

این مقاله تلاش دارد نقش رسانه‌های اجتماعی را در دیپلماسی عمومی در جهان آینده مورد بررسی قرار دهد. تکنولوژی‌های نوین رسانه‌ای اجتماعی با نفوذ در لایه‌های اجتماعی به‌نظر می‌رسد نقش اساسی و محوری در عرصه دیپلماسی جهان آینده خواهند داشت. آنچه که جهان جدید را متفاوت از گذشته می‌سازد چیزی نیست جز تحول بنیادین در عرصه ارتباطات و اطلاعات که ماهیت بسیاری از مفاهیم از جمله دیپلماسی را تغییر داده و به حوزه عمومی نزدیک نموده است. در این مجموعه با کشف الگوهای ذهنی موجود با روش کیو تست و تهیه دسته کیو و اخذ نظرات فعالان عرصه رسانه و دیپلماسی به‌صورت نمونه هدفمند و تجزیه ‌و تحلیل این الگوها با تشکیل ماتریس همبستگی و بررسی واریانس عامل‌ها، در نهایت 9 الگوی ذهنی قابل ‌قبول و مهم مورد شناسایی قرار گرفت و مشخص شد که رسانه‌های اجتماعی و همچنین دیپلماسی عمومی کارکرد چندانی در ساختار دیپلماسی کشور ندارند و به همین منظور دکترین دیپلماسی شبکه‌ای با تعریف و ساختاری جدید مبتنی بر شبکه‌های اجتماعی و حوزه عمومی به‌عنوان الگویی برای دیپلماسی رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد گردیده است. تفاصيل المقالة

این مقاله تلاش دارد نقش دیپلماسی شبکه‌ای را به‌عنوان مدلی برای دیپلماسی در جهان آینده مورد بررسی قرار دهد. دیپلماسی شبکه‌ای مبتنی بر تکنولوژی‌های نوین رسانه‌ای و به‌طور مشخص‌تر شبکه‌های اجتماعی به‌نظر می‌رسد نقش اساسی و محوری در عرصه دیپلماسی جهان آینده خواهند داشت و تعیین جایگاه و تبیین آن الگویی برای بهره‌گیری دستگاه‌های دیپلماسی از این مدل و رسانه‌های اجتماعی را ارائه می‌دهد. آنچه که امروزه از روند حرکت های جهانی قابل فهم است، ارتقاء جایگاه دیپلماسی در سیاست جهانی است و به نظر می‌رسد در آینده، دیپلماسی از جایگاه والاتری نیز برخوردار خواهد شد. اگرچه این دیپلماسی بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که در گذشته وجود داشته است. اکثر دولت‌های امروزی نیز فاقد یک استراتژی مناسب برای بهره‌برداری و سازگاری با واقعیات جهانی جدید می‌باشند. آنچه که جهان جدید را متفاوت از گذشته می‌سازد چیزی نیست جز تحول بنیادین در عرصه ارتباطات و اطلاعات که ماهیت بسیاری از مفاهیم از جمله قدرت را تغییر داده است. امروزه اطلاعات پیشاپیش قدرت حرکت می‌کند و این تحول بیانگر وضعیتی شبیه یک رقابت تسلیحاتی در حوزه اطلاعات است. امری که تغییرات سریع فناوری‌های ارتباطی را موجب می‌شود و پرداختن به ماهیت این فناوری‌ها و ارائه تعریف و ساختاری نوین برای مفاهیم اساسی و تاثیرگذار در سرنوشت بشری را ضروری می‌سازد. از جمله این مفاهیم، دیپلماسی است که لازم است آن را در زیرمجموعه تغییرات ماهیت مفهوم کلان‌تری به نام قدرت به مطالعه نشست. در این مجموعه با کشف الگوهای ذهنی موجود در این موضوع با روش کیو تست و تجزیه و تحلیل این الگوها در نهایت دکترین دیپلماسی شبکه‌ای با تعریف و ساختاری جدید به عنوان الگویی برای دیپلماسی رسانه‌ای جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد گردیده است. تفاصيل المقالة

رسانه‌های ارتباط جمعی که وابسته به میزان فناوری ارتباطی و اطلاعاتی که از آن بهره می‌برند می‌توان آنها را به دو بخش متعامل و غیرمتعامل تقسیم کرد، در جهان امروز دارای نفوذ بسیاری در میان شهروندان و جوامع هستند و به طبع آن، از قدرت بسیاری برای تاثیرگذاری در عرصه‌های مختلف برخوردار می‌باشند. این حوزه‌ها و عرصه‌ها شامل اقتصاد و بازرگانی، فرهنگ، سیاست و... هستند. از این رو، رسانه‌ها این توانایی را دارند که افکار عمومی جوامع را شکل دهند و فرهنگ‌های خاصی را که مد نظر صاحبان آنهاست، ترویج دهند. رسانه‌های ارتباط جمعی، در عرصه سیاست از دیرباز فعال بوده‌اند، اما با ورود به عصر اطلاعات، این رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های متعامل، دارای قدرت بیشتری شده‌اند، به گونه‌ای که امروز در روابط‌ بین‌الملل، از دیپلماسی عمومی به عنوان بخشی تازه وارد و تاثیرگذار بر سپهر سیاست بحث می‌شود. بخشی از دیپلماسی عمومی نیز دیپلماسی رسانه‌ای در بخش سیاست خارجی است، که کشورها در حال سرمایه‌گذاری بر این حوزه در جهت نیل سیاست خارجی خود به اهداف آن هستند. از این رو در این مقاله نگارنده با رویکرد ترکیبیِ عملیاتی و اندیشه‌مدار از جنس واقع‌گرایی به بررسی دیپلماسی رسانه‌ای جاری پرداخته است تا از این رهگذر به این پرسش پاسخ دهد که رسانه‌های ارتباط جمعی تا چه میزان توانایی تاثیرگذاری بر سیاست خارجی از طریق دیپلماسی رسانه‌ای را دارند؟ تفاصيل المقالة