ی. در این تحقیق به منظور ارزیابی سبز شدن بذر و بنیه گیاهچه سه جمعیت گونه آویشن به وسیله روش های پرایمینگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه، بانک ژن موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور انجام گرفت. در این آزمایش فاکتور الف شامل: سه جمعیت گونه آویشن (Thymus lancifolius) فاکتور ب شامل: تیمارهای اسموپرایمینگ( پلی اتیلن گلایکول6/0و 9/0مگاپاسگال)، هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام، ماتریکس پرایمینگ (ورمیکولیت1درصد )، هیدرو پرایمینگ ( آب مقطر)، شاهد (بدون پرایمینگ) بودند. پس از کشت بذرهای پرایم شده در سطح گلدان ها و رشد آنها در شرایط گلخانه، صفات رویشی شامل درصد و سرعت سبز شدن، طول ریشه چه، ساقه چه، گیاهچه، شاخص بنیه، وزن تر و خشک، درصد وزن خشک و نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج بین جمعیتها نشان داد که بیشترین درصد و سرعت سبز شدن به مقدار(63/66) در دو جمعیت مرکزی اراک و فارس مشاهده شد. صفات سبز شدن جمعیت اراک از دو جمعیت دیگر بیشتر بود. بیشترین درصد سبز شدن با اثر تیمار ورمیکولیت (82/55) بدست آمد. بیشترین سرعت سبز شدن با اثر تیمار اسید جیبرلیک 250 پی پی ام (75/5) بدست آمد. نتایج نشان داد که روش ماتریکس پرایمینگ(ورمیکولیت) و هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام موثرترین روشها بودند. بنابر‌این این‌ دو روش برای اهلی کردن و استقرار مناسب گیاهان دارویی توصیه می‌شوند. تفاصيل المقالة

به‌منظور ارزیابی ذخایر ژنتیکی بعضی از جمعیت‌های گونه‌های جنس قدومه Alyssum ، تعداد 32 جمعیت از 7 گونه شامل 3 جمعیت قدومه بیابانی (A. desertorum)، 3 جمعیت قدومه پاکوتاه (A. marginatum)، 15 جمعیت قدومه کرکدارA. hirsutum))، 8 جمعیت قدومه شیرازی (A. stapfi) و یک جمعیت از گونه‌هایA.dasycarpum، A.linifolium و قدومه آراراتی(( A. szowitsianum در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. بر اساس آنالیز داده‌ها و مقایسه بین گونه‌ها و جمعیت‌ها. گونه‌های دیررس نظیر گونه‌های A.linifolium، A.stapfi جزو گونه‌های با عملکرد بالاتر ارزیابی شدند. گونه‌های A.marginatum ، A.desertorumو A.szowitsianum جزو گونه‌های زودرس و با عملکرد پایین بودند. در بررسی همبستگی ساده بین صفات مورد مطالعه ارتفاع گیاه با صفات درصد استقرار، عملکرد سرشاخه تر و خشک و عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی‌داری داشت در حالی که بین درصد استقرار گیاه با تعداد ساقه همبستگی منفی و معنی دار داشت. نتایج تجزیه و تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA) سه مؤلفه اصلی را با در نظر گرفتن مقادیر ویژه بیشتر از یک به دست آورد که 90 درصد واریانس کل را توجیه می کند. نتایج مربوط به تجزیه خوشه‌ای منجر به گروه‌بندی جمعیت‌های مورد مطالعه به پنج گروه شد. گونه‌های A.stapfi ، A.desertorumو A. hirsutum در یک گروه قرار گرفتند. مقایسه جمعیت‌ها، زمینه ژنتیکی مناسبی را جهت انتخاب جمعیت‌های برتر از خوشه‌های مختلف فراهم نمود به‌طوری‌که می‌توان از آنها در برنامه‌های به‌نژادی استفاده کرد. تفاصيل المقالة

ی. در این تحقیق به منظور ارزیابی سبز شدن بذر و بنیه گیاهچه سه جمعیت گونه آویشن به وسیله روش های پرایمینگ، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در سال 1394 در آزمایشگاه، بانک ژن موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور انجام گرفت. در این آزمایش فاکتور الف شامل: سه جمعیت گونه آویشن (Thymus lancifolius) فاکتور ب شامل: تیمارهای اسموپرایمینگ( پلی اتیلن گلایکول6/0و 9/0مگاپاسگال)، هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام، ماتریکس پرایمینگ (ورمیکولیت1درصد )، هیدرو پرایمینگ ( آب مقطر)، شاهد (بدون پرایمینگ) بودند. پس از کشت بذرهای پرایم شده در سطح گلدان ها و رشد آنها در شرایط گلخانه، صفات رویشی شامل درصد و سرعت سبز شدن، طول ریشه چه، ساقه چه، گیاهچه، شاخص بنیه، وزن تر و خشک، درصد وزن خشک و نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه اندازه گیری شد. نتایج بین جمعیتها نشان داد که بیشترین درصد و سرعت سبز شدن به مقدار(63/66) در دو جمعیت مرکزی اراک و فارس مشاهده شد. صفات سبز شدن جمعیت اراک از دو جمعیت دیگر بیشتر بود. بیشترین درصد سبز شدن با اثر تیمار ورمیکولیت (82/55) بدست آمد. بیشترین سرعت سبز شدن با اثر تیمار اسید جیبرلیک 250 پی پی ام (75/5) بدست آمد. نتایج نشان داد که روش ماتریکس پرایمینگ(ورمیکولیت) و هورمونال پرایمینگ (اسید جیبرلیک 250 و 500 پی پی ام موثرترین روشها بودند. بنابر‌این این‌ دو روش برای اهلی کردن و استقرار مناسب گیاهان دارویی توصیه می‌شوند. تفاصيل المقالة

The aim of this research was to determine the germination ability of seeds and seedling vigor of three populations of Mountain thyme (Thymus kotschyanus) species using priming methods. A factorial experiment was conducted based on a completely randomized design with three replications in Research Institute of Forest and Rangeland, Tehran, Iran in 2016. In this experiment, factor A was: three populations of T. kotschyanus as Tehran, Gazvin and Zanjan, and, factor B had 6 levels of priming as: osmopriming [polyethylene glycol (PEG) 0.6 and 0.9 MPa], hormonal priming [gibberellic acid (GA 250 and 500 ppm], matrix priming (perlite), Hydro priming (distilled water) and control (without priming). The primed seeds were sown on the surface of the pots and growing them in the greenhouse conditions, the emergence traits including the percentage and speed of emergence, root and shoot length, seedling length, seedling vigor index, seedling fresh and dry weight, root shoot length ratio and seedling dry matter (DM%) were measured. The results of variance analysis between populations showed that the Tehran population with average values of 64.98% sprouting and 4.98 seedlings sprout/per day, had the highest emergence appearance and speed of emergence, respectively. In comparison between treatments, the highest value of speed of emergence (5.40) obtained by using PEG 0.6 MPa. The highest stem and seedling’s length with values of 65.7 mm and 31.4mm were related to hormonal priming GA (250 and 500 ppm), respectively. The highest seedling fresh weight (39.44 g) was obtained by hydropriming. According to the results of this research, it was proved that the methods of osmopriming (PEG), hormonal priming (GA) were effective priming methods تفاصيل المقالة

اسپرس (Onobrychis viciifolia Scop.) یکی از گیاهان علوفه ای مهم است که به دلیل سازگاری های ویژه و کیفیت علوفه، در بسیاری از مناطق ایران کشت می شود. آزمایشی مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار از سال 1392 تا 1395 در ایستگاه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان انجام شد. 20 توده بومی از مناطق مختلف ایران، مورد ارزیابی قرار گرفتند. صفات مورفولوژیکی، عملکرد و کیفیت علوفه اندازه گیری شد. بر اساس نتایج بدست آمده، در میان توده ها اختلاف کمتر از 10 روز بین حداقل تا حداکثر روز از زمان کشت تا گلدهی، وجود داشت. در سال دوم، مراحل فنولوژیکی (شروع رشد بهاره، زمان گلدهی) در تاریخ های زودتری نسبت به سال اول، بوقوع پیوست. حداکثر تعداد برگ (127 عدد) از توده اشنویه و حداکثر نسبت برگ به ساقه (5/2) از توده 2759، حاصل شد. در بین توده های مختلف، پلی کراس، بیشترین محتوای ماده خشک (27/31 درصد) و عملکرد علوفه خشک در واحد سطح (3/3179 کیلوگرم در هکتار) را تولید کرد. همچنین، توده های اسپرس، کیفیت متفاوتی داشتند. بیشتر جمعیت ها از نظر عملکرد و کیفیت، برای تغذیه دام مناسب بودند. با توجه به وجود تنوع در بین جمعیت ها از نظر صفات مختلف، از هر جمعیت می توان برای اهداف مختلفی از جمله برنامه های اصلاح نژاد، حفاظت از خاک و تولید عملکرد ماده خشک بالا، استفاده کرد. بطور کلی برای تولید علوفه، جمعیت هایی مانند 3001 و 13535 (متحمل به بیماری سفیدک سطحی) با عملکرد و کیفیت علوفه قابل قبول را می توان در شرایط آب و هوایی اصفهان، توصیه نمود. تفاصيل المقالة