مینای بیرجندی Sclerorhachis leptoclada متعلق به خانواده کاسنی، علفی، چندساله، از مهمترین گیاهان دارویی در فرهنگ مردم بیرجند محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی اوت اکولوژی، اتنوفارماکولوژی و اکومورفولوژی از رویشگاه آرک واقع در بیرجند است. در بررسی فنولوژیکی، تعداد 10 پایه گیاه که از نظر ریختی و رویشی شرایط یکسانی داشتند علامت گذاری و هر ماه بازدید و تاریخ وقوع پدیده های حیاتی تا مرحله خشک شدن ثبت و همچنین با انتخاب سه نقطه و سه ارتفاع در هرموقعیت، در مرحله گلدهی ویژگی های مورفولوژیک مانند ارتفاع بوته، تعدادبرگ، ساقه های گل دهنده، وزن خشک و تر، تعیین پراکنش جغرافیایی و اشکال زیستی گونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسی ها نشان داد رشد بهاره گیاه از فروردین در خاکهایی با بافت شنی-لومی، 8/18 EC=اسیدیته 7 رشد رویشی گیاه از اواخر اسفند آغاز و در اردیبهشت وارد فاز گلدهی و سپس در تیر خزان می کند. دراین تحقیق تعداد 31 گیاه دارویی با غالبیت تیره های (% 19/3)Asteraceae ، (% 9/12)Apiaceae، Lamiaceae (1/16%)، شناسایی و از نظر شکل زیستی تروفیت ها با 13گونه (93/41 درصد)، ژئوفیت ها با 11گونه (48/ 35 درصد)، بیشترین تعداد گونه ها را به خود اختصاص دادند و متعلق به خاستگاه ایرانی -تورانی، مدیترانه ای (41/9 درصد) اروپا- سیبری، مدیترانه ای (19/3 درصد) بود. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش ارتفاع از سطح دریا در هر سه موقعیت انتخابی تعداد برگ، وزن خشک و تر و ارتفاع گیاه کاهش یافت. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی ویژگی‌های فنولوژیک گیاه دارویی مینای بیرجندی یا مستار ( Sclerorhachis leptoclada Rech.f) در رویشگاه طبیعی و تعیین دماهای کاردینال جوانه‌زنی آن، مطالعه‌ا‌ی در سال 97-1396 در یکی از رویشگاه‌های طبیعی این گیاه در استان خراسان جنوبی واقع در منطقه حفاظت شده آرک و آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاداسلامی واحد بیرجند انجام گردید. برای محاسبه درجه حرارت‌های کاردینال جوانه‌زنی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار مشتمل بر دماهای 2، 5، 10، 15، 20، 25، 30 درجه سانتی‌گراد با 4 تکرار به اجرا درآمد. صفات مورد اندازه‌گیری در این بخش شامل درصد، سرعت و میانگین جوانه‌زنی، طول و وزن تر ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک گیاهچه بود. مطالعه فنولوژیکی گیاه نیز روی 10 بوته علامت گذاری شده در منطقه مذکور صورت پذیرفت. نتایج بررسی اکولوژیک نشان داد که رویشگاه مورد مطالعه به صورت کوهستانی و صخره‌ای با خاک شنی لومی و دارای اسیدیته 18/8 و میانگین بارش سالانه 150 تا 200 میلیمتر بود. بررسی مراحل فنولوژیک گیاه مستار نیز نشان داد که این گیاه برای طی مراحل رشدی خود به 138 روز و 6/1393درجه روز رشد نیاز دارد. با توجه به نتایج بدست آمده از تجزیه رگرسیونی داده‌های جوانه زنی بذر، دماهای حداقل، بهینه و حداکثر جوانه‌زنی مستار به ترتیب 5، 10 و 30 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی ویژگی‌های فنولوژیک گیاه دارویی مینای بیرجندی یا مستار ( Sclerorhachis leptoclada Rech.f) در رویشگاه طبیعی و تعیین دماهای کاردینال جوانه‌زنی آن، مطالعه‌ا‌ی در سال 97-1396 در یکی از رویشگاه‌های طبیعی این گیاه در استان خراسان جنوبی واقع در منطقه حفاظت شده آرک و آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاداسلامی واحد بیرجند انجام گردید. برای محاسبه درجه حرارت‌های کاردینال جوانه‌زنی، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار مشتمل بر دماهای 2، 5، 10، 15، 20، 25، 30 درجه سانتی‌گراد با 4 تکرار به اجرا درآمد. صفات مورد اندازه‌گیری در این بخش شامل درصد، سرعت و میانگین جوانه‌زنی، طول و وزن تر ریشه چه و ساقه چه و وزن خشک گیاهچه بود. مطالعه فنولوژیکی گیاه نیز روی 10 بوته علامت گذاری شده در منطقه مذکور صورت پذیرفت. نتایج بررسی اکولوژیک نشان داد که رویشگاه مورد مطالعه به صورت کوهستانی و صخره‌ای با خاک شنی لومی و دارای اسیدیته 18/8 و میانگین بارش سالانه 150 تا 200 میلیمتر بود. بررسی مراحل فنولوژیک گیاه مستار نیز نشان داد که این گیاه برای طی مراحل رشدی خود به 138 روز و 6/1393درجه روز رشد نیاز دارد. با توجه به نتایج بدست آمده از تجزیه رگرسیونی داده‌های جوانه زنی بذر، دماهای حداقل، بهینه و حداکثر جوانه‌زنی مستار به ترتیب 5، 10 و 30 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. تفاصيل المقالة

Poor germination and low seedling growth of stevia are common problems in the cultivation of the plant. Nutri-priming is a newest, safe, easy, and effective method to increase germination characteristics and seedling tolerance against stress. The objective in this study was to assess the effect of nutri-priming with nano potassium (nano-K), paclobutrazol (PBZ), and salicylic acid (SA) on stevia seed germination indices and physiological traits under drought stress conditions (0, -3, -6, and -9 bar; induced by polyethylene glycol 8000). Results indicated that germination indices (germination percentage and rate, mean germination time, seedling length, and seedling vigor index) and photosynthetic pigment contents (chlorophyll a, b, and total) were negatively affected by drought stress. While drought stress increased activity of antioxidant enzymes (peroxidase, catalase, and superoxide dismutase) and proline content. Seed nutri-priming with nano-K + SA + PBZ was the best treatment in improving germination traits and physiological characteristics. The highest germination percentage was related to seeds that were treated by nano-K + SA + PBZ under control and -3 bar drought treatments (62.4 and 64.0%, respectively). In all drought levels, the lowest amounts of germination percentage were found in unprimed seeds. The minimum germination percentage was obtained from unprimed seeds at -9 bar (29.05% reduction compared to unprimed seeds under the osmotic potential of 0 bar). As a result, this study indicated that the use of nano-K+SA+PBZ as a pre-sowing seed treatment can promote the poor germination performance of stevia and protect from negative impacts of drought stress. تفاصيل المقالة

Seedy barberry (Berberis integerrima L.) has many applications in pharmaceutical, food, and health industries and grows naturally in Iran. To study the phytochemical properties of seedy barberry fruits and leaves in Kerman province, 5 habitats including Bam, Jiroft, Anbarabad, Rabar, and Baft were selected. The phytochemical properties of the fruit including pH, malic acid, soluble solids, anthocyanin, dry weight, antioxidant properties, and total phenol, as well as chlorophyll and carotenoid contents of the leaves were studied in a completely randomized design. Results showed that the sample from Anbarabad habitat had the highest pH (3.66), TSS (17.10%), fruit dry weight (3.66 g), total chlorophyll (0.99 μg g-1), and carotenoids (1.82 μg g-1), showing significant differences from the samples obtained from the other habitats. In addition, the antioxidant properties of Jiroft (0.42 mg g-1) and Rabar (0.40 mg g-1) samples were significantly 5%, respectively higher than those of the other habitats. The maximum and minimum levels of malic acid contents were recorded in the samples obtained from Jiroft and Bam, by 3.51% and 2.8%, respectively. Dendrogram analysis divided the biochemical properties of the seedy barberry populations into two main groups. Bam, Rabar, Baft, and Jiroft were grouped together and Anbarabad population made another group. The study concluded that the phytochemical properties of seedy barberry varies in different habitats. تفاصيل المقالة

Cumin (Cuminum cyminum L.) is an industrial plant whose quality is affected by foliar application and irrigation regimes. In the present study, a field experiment was designed to assess the responses of cumin to foliar nutrition with salicylic acid (SA), jasmonic acid (JA), paclobutrazol (PBZ), and chitosan (CS) treatments under drought stress in Sistan Agricultural and Natural Resources Research and Education Center during 2019-2020. This experiment was performed as split plots based on randomized complete block design with three replications. The irrigation regime included three levels according to the evapotranspiration percentage of reference plant (supply of 100%, 70% and 40% water requirement of the plant (WR)). Based on the results, drought stress negatively affected photosynthetic pigments, yield, and yield components. Morpho-physiological traits improved under drought stress and non-stress conditions following the foliar fertilization. Moreover, foliar nutrition, especially JA, PBZ, and SA, resulted in synthesizing more photosynthetic pigments and proline, rising antioxidant enzyme activity, and consequently increasing yield components. The most positive effect of increasing chlorophyll content was related to the use of JA, which resulted in 27.9, 29.4, and 28.4% increase in chlorophyll a, b, and total, respectively. The highest SOD activity (3.89 U/mg protein) was related to the without foliar application under non-stress treatment. Additionally, SA, JA, and CS applications under severe water stress showed the highest SOD activity. The effect of SA and JA was superior on RWC. PBZ application under non-stress conditions showed the highest seed yield (698.9 kg/ha). تفاصيل المقالة

به منظور بررسی امکان کاهش آب مورد نیاز سورگوم با کاربرد سوپرجاذب و بررسی رابطه بین تجمع قندهای محلول و پرولین با محتوی نسبی آب برگ و عملکرد ماده خشک سورگوم علوفه‌ای رقم اسپیدفید آزمایشی در منطقه دشتک زاهدان طی سال‌های 1392 و 1393 بصورت کرت‌های خرد شده با 4 رژیم آبیاری، شامل تامین 40، 60، 80 و 100 درصد آب مورد نیاز گیاه براساس تبخیر و تعرق پتانسیل گیاه در کرت‌های اصلی و 4 سطح سوپرجاذب 0، 75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار در کرت‌های فرعی در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اثر رژیم آبیاری، سوپرجاذب و اثر متقابل آن‌ها بر صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. مدل‌های رگرسیون برآورد شده در 2 سال نشان داد که کاربرد سوپرجاذب اگرچه در تیمار 100 درصد آبیاری بر صفات مورد بررسی تاثیری نداشت اما در سایر تیمارهای آبیاری باعث کاهش تجمع پرولین و قندهای محلول و افزایش محتوی نسبی آب برگ و عملکرد ماده خشک شد. بنابراین کاربرد 75 کیلوگرم سوپرجاذب در هکتار همراه با 20 درصد کاهش آب مورد نیاز سورگوم، عملکرد ماده خشکی مشابه تیمار 100 درصد آبیاری تولید کرد. تفاصيل المقالة

استفاده از سیستم‌های تغذیه گیاهی، با توجه به شرایط اقلیمی مختلف و ویژگی‌های ژنوتیپی گیاهان، می‌تواند به عملکرد بهتر و افزایش کیفیت محصولات گیاهی، به‌ویژه گیاهان دارویی، کمک کند. این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات منابع کودی (12 تیمار) بر عملکرد و اجزای عملکرد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی دو اکوتیپ بیرجند و ثقفی زیره کوهی (Bunium persicum Bioss) در طی دو سال زراعی (1402-1401) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی (محمدیه)، بیرجند به¬صورت آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. دو اکوتیپ به¬عنوان عوامل اصلی و تیمارهای کودی از ترکیب منابعNPK1 (70-60-80)، NPK2 (35-30-40)، قارچ مایکوریزا (AMF) و ورمی¬کمپوست (VC) به¬عنوان عامل فرعی مورد آزمایش قرار گرفتند. ارتفاع بوته، تعداد چترک در چتر، تعداد دانه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، محتوای کلروفیل کل، محتوای اسانس (به روش کلونجر) و همچنین عملکرد اسانس (حاصل‌ضرب درصد اسانس در عملکرد دانه) اندازه¬گیری شدند. براساس نتایج، تیمارهای کودی به¬طور معنی¬داری بر صفات مورد مطالعه تأثیر داشتند به‌طوری که استفاده از سیستم تلفیقی (NPK1+AMF+VC) منجر به بالا رفتن میانگین اغلب صفات در هر دو سال آزمایش شد. اکوتیپ بیرجند در مقایسه با ثقفی دارای 5/40 و 0/24 درصد عملکرد دانه بالاتری به¬ترتیب در سال اول و دوم بود. در هر دو سال کاربرد تیمار NPK1+AMF+VC منجر به ایجاد بالاترین عملکرد دانه (به¬ترتیب 19/2 و 83/3 گرم در بوته) شد. بالاترین محتوای کلروفیل کل در کاربرد تیمار تلفیقی در هر دو اکوتیپ (به¬ترتیب 83/24 و 55/26 میکروگرم بر گرموزن تر) به¬دست آمد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که تعداد چترک در چتر، تعداد دانه در بوته، وزن هزار دانه و کلروفیل کل از صفات اثرگذاربر محتوای اسانس بودند. درمجموع، کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی (NPK1)، آلی (VC) و بیولوژیک (AMF)از کارایی بالاییدر افزایش صفات کمی و کیفی گیاه زیره کوهی برخوردار بود.

تفاصيل المقالة