این پژوهش با هدف بررسی مدل یابی روابط ساختاری تنظیم شناختی-هیجان و راهبردهای مقابله ای با خودشیفتگی با واسطه گری، احساس تنهایی عاطفی-اجتماعی ، اضطراب اجتماعی اندام و سرمایه های رواشناختی در دختران غیرشاغل 20-25 در شهر گرگان است و نمونه این پژوهش شامل 435 نفر از دختران شاغل 20-25 بودند که به روش نمونه گیری در هدفمند انتخاب شدند برای اندازه گیری متغیرها از مقیاس اضطراب اجتماعی اندام موتل و کنروی، (2000) (SPSAS)؛ مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)؛ راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر (CISS)؛ تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و همکاران (2001)؛ شخصیت خودشیفته نسخه ی (NPI-16) و پرسشنامه سرمایه روان شناختی (PCQ)، استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری استفاده استفاده شد. با توجه به نتایج بدست آمده، از فرضیات مرتبط با همبستگی بین متغیرهای پژوهش، نشان داده می شود که بین خرده مقیاس های تنظیم شناختی هیجان با خودشیفتگی روابط منفی معناداری در سطح 01/0 وجود دارند. با توجه به شاخص های بدست آمده به طور کلی برازش مدل مورد تایید واقع گردیده است و در مجموع 36 درصد از متغیر خودشیفتگی توسط دیگر متغیرهای پژوهش مورد پیش بینی می باشد. تفاصيل المقالة

هدف پژوهش حاضر نقش واسطه ای سازگاری اجتماعی در رابطه بین نظریه ذهن و خودکارآمدی با گرایش به شبکه های مجازی در دانش آموزان تیزهوش بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی 300 دانش آموزان تیزهوش مدرسه سمپاد متوسطه دوم در پایه 11 رشته تحصیلی تجربی در شهر گرگان در سال تحصیلی 1399-1398 بودند که تعداد 300 دانش آموز به روش سرشماری انتخاب شدند و با پرسشنامه گرایش به شبکه های مجازی مجردی و همکاران (1393)، پرسشنامه نظریه ذهن استیرمن (1994)، خودکارآمدی شرر (1982) و پرسشنامه سازگاری کالیفرنیا (1953) ارزیابی شدند. روش تجزیه و تحلیل از نوع تحلیل مسیر با نرم افزار 18SPSS و 23Amos استفاده شد. نتایج نشان داد، مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 58/0 از واریانس گرایش به شبکه های مجازی توسط نظریه ذهن، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مورد تبیین قرار گرفت و سازگاری اجتماعی در رابطه ی بین نظریه ذهن با گرایش به شبکه های مجازی نقش واسطه ای دارا بود. تغییرات گرایش به فضای مجازی بر مبنای مستقیم نظریه ذهن و خودکارآمدی و غیرمستقیم سازگاری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش قابل تبیین است و این پژوهش تلویحات کاربردی برای مشاوران مدارس دارا می باشد. نتایج نشان داد، مدل پژوهش دارای برازش بوده و تایید شد و 58/0 از واریانس گرایش به شبکه های مجازی توسط نظریه ذهن، خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی مورد تبیین قرار گرفت و سازگاری اجتماعی در رابطه ی بین نظریه ذهن با گرایش به شبکه های مجازی نقش واسطه ای دارا بود. تغییرات گرایش به فضای مجازی بر مبنای مستقیم نظریه ذهن و خودکارآمدی و غیرمستقیم سازگاری اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش قابل تبیین است و این پژوهش تلویحات کاربردی برای مشاوران مدارس دارا می باشد. تفاصيل المقالة

انسان همواره در تمامی حالات زندگی رفتارهایی را اتخاذ مینماید، که میتواند نتایج بسیار متفاوتی داشته باشد، بنابراین هدف این پژوهش بررسی پیش بینی رفتار رانندگی بر اساس کنترل اجتماعی و هیجان خواهی در رانندگان وسایل نقلیه عمومی برون شهری ساری بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه پژوهش شامل تمامی رانندگان وسایل نقلیه برون شهری شهر ساری در سال 1397 بود و با روش نمونه گیری هدفمند تعداد نمونه 210 انتخاب گردید. روش گردآوری دادهها توسط سه ابزار؛ هیجان خواهی آرنت (1994)، رفتار رانندگی منچستر (1990) و کنترل اجتماعی احمدی و همکاران (1391) انجام گردید. دادههای بدست آمده با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد و نتایج نشان داد که بین خرده مقیاسهای هیجان خواهی با رفتار رانندگی همبستگی مستقیم معناداری وجود دارند و بین خرده مقیاس های کنترل اجتماعی با رفتار رانندگی همبستگی معکوس معناداری وجود دارد. همچنین مقادیر رگرسیون نشان میدهد که خرده مقیاسهای کنترل رسمی (22/0)، شدت هیجانی (24/0)، کنترل غیر رسمی (29/0) و تازگی هیجانی (31/0) در سطح 01/0 توان پیش بینی رفتار رانندگی را دارا میباشند. با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد میگردد، موازین و قواعد دریافت گواهینامه ی رانندگی منطبق بر مباحث رفتاری هیجانی مورد بازنگری قرار بگیرد و قوانین راهنمایی و رانندگی بر اساس نقش کنترل کنندگی رفتارهای ناهنجار در نظر گرفته شود. تفاصيل المقالة

هدف: این پژوهش با هدف بررسی مدل یابی پیشرفت تحصیلی براساس سن ورود به مدرسه با میانجی گری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در دانش آموزان انجام شد. روش: از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را، تمامی دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 97-96 به تعداد 1472 نفر تشکیل دادند. در این پژوهش برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 15 برای هر متغیر، و با احتساب احتمال وجود پرسشنامههای ناقص 250 نفر به عنوان حجم نمونه با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد.‌ ابزارهای گردآوری داده ها شامل، مقیاس هوش معنوی کینگ، مقیاس مهارت های اجتماعی ایندربیتزن، فوستر و مقیاس خلاقیت تورنس مورد استفاده قرار گرفت و نمره مدل به عنوان پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل پژوهش تایید گردید و به طور کلی 26/0 از پیشرفت تحصیلی توسط سن ورود به مدرسه، هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت قابل تبیین می باشد. همچنین سن ورود به مدرسه اثر مستقیم معنادار بر پیشرفت تحصیلی داشت و سن ورود به مدرسه با میانجی‌گری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت اثر غیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر سن ورود به مدرسه بر پیشرفت تحصیلی در جهت محتوای آموزشی به افراد توجه به این دو عامل می تواند پیرو متغیرهای واسط همانند هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت، تاثیرات به سزایی بر پیشرفت تحصیلی ایجاد نماید. تفاصيل المقالة