امروزه فقر در ابعاد مختلف عامل حاشیه‌نشینی برخی افراد در کلان‌شهرها می‌گردد که عامل معضلات بسیار و سلب حق شهروندی در مورد آن‌ها شده است. هدف اصلی این پژوهش ارائه راهبردهای توانمندسازی فرهنگی در مناطق حاشیه‌نشین شهر اصفهان است. شناسایی قابلیت‌ها و محدودیت‌های حاشیه‌نشینان برای دستیابی به راهبردهای توانمندسازی آنان بسیار مؤثر است. روش تحقیق حاضر آمیخته ای از روش توصیفی- پیمایشی مبتنی بر تکنیک سوات است. شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و مصاحبه با کارشناسان و مسئولان شهرداری اصفهان است. در یافته های حاصل از کدگذاری اولیه تحقیق، تعداد 16 نقطه قوت فرهنگی، 23 مورد از نقاط ضعف، 25 فرصت و 22 عامل از تهدیدهای فرهنگی به دست آمد. بر اساس ماتریس ارزیابی عوامل درونی و بیرونی، نتایج نشان می‌دهد که منطقه شماره (10) شهرداری برخلاف منطقه 12 و 14 شهرداری که در وضعیت نامناسب و رو به ضعف قرار داشته‌اند، در وضعیت مناسب قرار دارد و می‌توان با به‌کارگیری استراتژی تهاجمی رشد و توسعه در جهت حداکثر رساندن فرصت‌ها استفاده نمود. در مقابل با استفاده از استراتژی رقابتی و تدافعی، نیاز شدیدی به ارزیابی مجدد، اصلاح ساختار و سیاست‌های راهبردی در مورد حاشیه‌نشینان ناحیه 12 و 14 شهرداری احساس می‌شود. تفاصيل المقالة