ایران کشوری با پتانسیل‌های متنوع گردشگری فرهنگی، تاریخی، طبیعی، تنوع قومیتی و هنری بدون شک می‌تواند یکی از روش‌های توسعه باشد؛ اما علی‌رغم حرف‌های خوش آب و رنگ دولت‌ها در این خصوص همچنان این صنعت جایگاه واقعی خود را به‌عنوان عامل توسعه ‌نیافته است. در این تحقیق که باهدف مطالعه تطبیقی شاخص‌های صنعت گردشگری در دولت دهم و یازدهم صورت گرفته با تحلیل محتوای کیفی مصاحبه ده تن از خبرگان در حوزه گردشگری در سطح مدیریت، اجرا و آموزش به این نتیجه دست‌یافتیم چارچوب کنترلی و نظارتی گردشگری، محیط تجاری و زیرساخت‌های گردشگری، منابع انسانی، فرهنگی و طبیعی گردشگری زمینه رونق صنعت گردشگری را فراهم می‌آورد. تحلیل مصاحبه‌ها نشان می‌دهد عدم وجود یک سند جامع راهبردی در کشور و تغییرات پی‌درپی مدیران صنعت گردشگری و اولویت قرار ندادن این صنعت در همه دولت‌ها حاکی از آن است که تغییرات در این صنعت آن‌قدر چشمگیر نیست که تفاوت‌های قابل‌ارائه‌ای داشته باشد؛ بنابراین شاخص‌های صنعت گردشگری در دولت‌های دهم و یازدهم تفاوت چندانی نداشته است. پیشنهاد می‌شود سند جامع راهبردی این صنعت تدوین و مصوب شده و اقدامات اجرایی با کمک خبرگان کاربرد این حوزه جدا از هرگونه رویکرد سیاسی در ساختار دولت‌ها در نظر گرفته شود. با این روند شاخص‌های شناسایی‌شده در این تحقیق محقق می‌گردد. تفاصيل المقالة

خانواده به عنوان بنیادی ترین نهاد اجتماعی، در شکل گیری سرمایه اجتماعی جوانان حائز اهمیت است، لذا هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر خانواده‌گرایی در بین جوانان شهر تهران می‌باشد. چارچوب نظری تحقیق با استفاده از نظریه‌های بوردیو، دورکیم، پارسونز، تافلر، کلمن، رنه کوئیک و فوکویاما طراحی شد. روش تحقیق پیمایشی و از نوع تبیینی، کاربردی، پهنانگر، مطالعة خرد و مقطعی است. جامعه آماری جوانان 18 تا 29 ساله شهر تهران است که حجم نمونه بدست آمده 382 نفر و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه‌ای و احتمالی ساده اطلاعات گردآوری شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار ابزار محتوایی صوری و اعتماد با آلفاخ کرونباخ محاسبه و 73/0 به دست آمد. یافته های تحقیق نشان داد که رابطه بین ابعاد متغیر سرمایه اجتماعی و خانواده گرایی در سطح اطمینان 99% معنی دار می‌باشد. مقدار ضریب همبستگی بین متغیرهای مشارکت اجتماعی با حمایت خانوادگی، افتخار و شرافت خانوادگی، مطیع خانواده بودن به ترتیب برابر است با 0. 58، 0. 592 و 0. 723 می‌باشد. مقدار ضریب همبستگی بین متغیرهای اعتماد اجتماعی با حمایت خانوادگی، افتخار و شرافت خانوادگی، مطیع خانواده بودن به ترتیب برابر است با 0. 651، 0. 623 و 0. 76 می‌باشد. مقدار ضریب همبستگی بین متغیرهای حمایت اجتماعی با حمایت خانوادگی، افتخار و شرافت خانوادگی، مطیع خانواده بودن به ترتیب برابر است با 0. 598، 0. 503 و 0. 631 می‌باشد. می‌توان نتیجه گرفت حمایت اجتماعی بیشترین تاثیر را در خانواده گرایی دارد و انسجام اجتماعی کمترین تاثیر را دارد. تفاصيل المقالة

این پژوهش با هدف بررسی جامعه شناختی تاثیر نابرابری جنسیتی بر توسعه فرهنگی (مورد مطالعه: دانشجویان زن دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران) انجام گرفته است. چارچوب نظری تحقیق با استفاده از نظریهِ نظریه پردازانی همچون ریتزر، بوردیو، بلومبرگ، چافتز، اسمیت و انگلس، هریسون و گروندونا طراحی گردیده است. روش تحقیق کمی از نوع روش پژوهش پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان زن دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران و حجم نمونه بدست آمده 382 نفر و نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، متناسب با حجم و تصادفی ساده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته که اعتبار ابزار محتوایی صوری و اعتماد با آلفاخ کرونباخ محاسبه شد و 81/0 به دست آمد. نتایج تحقیق نشان می دهد به طور کلی توسعه فرهنگی در جامعه ی معاصر ایران، در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. همچنین بین توزیع نابرابر سرمایه فرهنگی، سرمایه نمادی، سرمایه اقتصادی و سرمایه اجتماعی به عنوان ابعاد نابرابری جنسیتی و توسعه فرهنگی رابطه معنی دار معکوسی وجود دارد. آزمون رگرسیون نشان داد که متغیرهای تحقیق توانسته‌اند حدود 3/38 درصد از کل تغییرات متغیر وابسته (توسعه فرهنگی) را پیش‌بینی کنند. به طوری که از بین ابعاد نابرابری جنسیتی ،سرمایه فرهنگی با ضریب رگرسیونی 600/0 - بالاترین تأثیر رگرسیونی و توزیع نابرابر سرمایه اقتصادی با ضریب رگرسیونی 108/0 پایین ترین تأثیر رگرسیونی را روی متغیر وابسته (توسعه فرهنگی) داشته‌اند. تفاصيل المقالة

مشارکت زنان در سطوح بالای مدیریت سیاسی کشور از جمله شاخص های مهم توسعه انسانی در فرایند توسعه پایدار است ، اما مسئله این است که زنان ایرانی به عنوان نیمی از جامعه، از سهم متناسبی در ساختار قدرت سیاسی برخوردار نشده اند و در تصمیم گیری ها و مناصب قدرت در مدیریت سیاسی کلان کشور حضوری کمرنگ دارند . مقاله حاضر با هدف بررسی بازدارنده های اجتماعی دستیابی زنان به مدیریت سیاسی کلان کشور بعد از انقلاب اسلامی ایران انجام شد. روش پژوهش پیمایشی و از نوع تبیینی است. جامعه آماری اعضای هیات علمی دانشگاه های شهر تهران که حجم نمونه بدست آمده 382 نفر و از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای و متناسب با حجم استفاده شد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته که دارای اعتبار محتوایی صوری و اعتماد (آلفای کرونباخ 0.78) است. یافته های پژوهش نشانگر آن است که جامعه پذیری سیاسی، پایگاه اقتصادی اجتماعی و میزان استفاده از شبکه ها ی اجتماعی با متغیر وابسته همبستگی معناداری با شدت رابطه قوی دارند. همچنین متغیر نابرابری جنسیتی و تقابل نقش های سنتی و مدرن زنان و دستیابی آنان به مدیریت سیاسی کلان همبستگی معکوس با شدت رابطه قوی دارند به این معنی که هر چه نابرابری جنسیتی و تقابل نقش های سنتی و مدرن زنان در جامعه افزایش یابد دستیابی زنان به پست های مدیریت سیاسی کاهش می یابد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای تحقیق توانسته‌اند حدود 44 درصد از کل تغییرات متغیر وابسته (دستیابی زنان به مدیریت سیاسی کلان کشور) را پیش‌بینی کنند. تفاصيل المقالة