به‌منظور بررسى اثرمحلول پاشى متانول وتنش خشکى بر برخى صفات بیوشیمیایی سویا (Glaycine max L.) آزمایشى گلدانی در محیط مزرعه انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمار‌های مورد بررسی شامل سه سطح آبیاری نرمال (آبیاری پس از 40 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس خاک)، تنش متوسط (آبیاری پس از 60 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس خاک) و تنش شدید (آبیاری پس از 70 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس خاک) به‌عنوان عامل اصلی و سطوح متانول به صورت محلول پاشی برگی شامل محلول‌های شاهد( محلول پاشی آب بدون مصرف متانول) و محلول‌های 7، 14 و 21 درصد حجمی متانول به عنوان عامل فرعی بود. نتایج تحقیق نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنى دارى در میزان کلروفیل و ترکیبات کاروتنوئیدی، محتوای رطوبت نسبی، ترکیبات فنلی، مقدار پروتئین کل، پرولین و میزان پراکسید هیدروژن برگ در سطح احتمال خطای یک درصد مشاهده شد. با شروع تنش رطوبتی از تنش ملایم تا تنش شدید کاربرد متانول 14درصد تاثیر بیشتری بر میزان کلروفیل کل، کلروفیل a، کلروفیل b، داشت. همچنین در شرایط تنش ملایم و تنش شدید با کاربرد بیشترین مقدار از سطح متانول مقدار تولید پراکسید هیدروژن به کمترین میزان رسید و مقدار ترکیبات فنلی با افزایش کاربرد متانول از 7 به 14درصد افزایش یافت. طبق نتایج به‌دست آمده با کاربرد 14 درصد متانول افزایش بیشتری در کارایی پرولین در شرایط تنش شدید مشاهده شد. با افزایش کاربرد حجمی متانول از 7 به 14 درصد مقدار آب نسبی بیشتر در گیاه در شرایط تنش حفظ شد. در مورد پروتئین با شدت یافتن تنش خشکی، تاثیر کاربرد متانول 14درصد در مقایسه با متانول 21 درصد به یک میزان بود. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که متانول مقاومت گیاه در برابر تنش خشکی را بهبود بخشید. تفاصيل المقالة

هدف از این پژوهش بررسی برهمکنش کلرید‌سدیم با کروم بر صفات رویشی، فیزیولوژیکی و جذب و تجمع سدیم و کروم در ریشه و اندام‌های هوایی خرفه می‌باشد. بمنظور بررسی آن، در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 4 سطح شوری (0، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس‌ بر‌ متر) با استفاده از کلرید‌سدیم هر 4 روز از طریق آبیاری و 5 سطح کروم (0، 7، 14، 21 و 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم وزن خشک خاک) در شرایط گلدانی آزمایش انجام شد و قبل از کشت بذر در خاک با افزایش دی ‌کرومات ‌پتاسیم به خاک سطوح مختلف تیمار کروم تهیه شد. سدیم ریشه و بخش‌های هوایی، طول ریشه و ساقه، قطر و سطح ریشه، شاخص سبزینگی، فاکتور انتقال و تجمع ‌زیستی پس از 60 روز از کشت آنها اندازه‌گیری و سنجش شدند. نتایج نشان داد افزایش سطوح مختلف شوری با افزایش معنی‌داری محتوای سدیم و کروم ریشه، بخش‌های هوایی و فاکتور تجمع ‌زیستی همراه بود. بیشترین میزان کروم، سدیم و فاکتور تجمع ‌زیستی در سطوح شوری 12 دسی‌زیمنس‌ بر‌ متر و کروم 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم مشاهده گردید. برهمکنش شوری و کروم معنی‌دار بود. با افزایش شوری میزان فاکتور انتقال ریشه گیاه روند افزایشی نشان داد و با افزایش کروم فاکتور انتقال کاهش یافت. طول، قطر و سطح ریشه و طول ساقه و شاخص سبزینگی کاهش معنی‌داری در گیاهان تحت تیمار کروم و شوری نشان داد. تنش ترکیبی سطح بالای کروم و شوری، باعث کاهش بیشتر غلظت و تجمع مواد معدنی نسبت به دو تنش به تنهایی شد. اگرچه شوری و کروم سبب کاهش رشد گیاه خرفه شد اما بنظر می‌رسد با انباشتگی مقادیر قابل توجه سدیم و کروم در ریشه از انتقال بیش از حد آنها به اندام هوایی و کاهش بیشتر رشد جلوگیری می‌شود. تفاصيل المقالة

هدف از پژوهش حاضر، بررسی برهمکنش تنش شوری و کروم بر برخی شاخص‌های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه خرفه بود. در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار و 4 سطح شوری (0، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس‌ بر‌ متر) با استفاده از کلرید‌سدیم هر 4 روز از طریق آبیاری و 5 سطح کروم (0، 7، 14، 21 و 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم وزن خشک خاک) آزمایش انجام شد و قبل از کشت بذر در خاک با افزایش دی ‌کرومات ‌پتاسیم به خاک سطوح مختلف تیمار کروم تهیه شد. مقادیر نشت یونی، وزن تر و خشک و سطح برگ‌ها، کلروفیل a، b و کل، ضریب ثبات کلروفیل، کارتنوئید، کارایی فتوسیستم II و مقدار آب نسبی برگ‌ها پس از 60 روز از کشت گیاهان اندازه‌گیری و سنجش شدند. نتایج نشان داد با افزایش سطوح مختلف کروم و شوری روند کاهشی معنی‌داری (05/0P≤) در وزن تر و خشک، سطح برگ، کلروفیل a، b و کل، کارتنوئید، کارایی فتوسیستم II مشاهده شد. کمترین میزان کارایی فتوسیستم II و بیشترین میزان نشت یونی در سطوح شوری 12 دسی‌زیمنس‌ بر‌ متر و کروم 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم مشاهده گردید. برهمکنش شوری و کروم بر مقادیر کلروفیل و وزن تر و خشک و سطح برگ اثر کاهشی معنی‌داری داشت، همچنین تنش ترکیبی بالاترین سطح کروم و شوری (شوری 12 دسی‌زیمنس‌ بر‌ متر و کروم 28 میلی‌گرم بر کیلو‌گرم)، باعث کاهش بیشتر نسبت به دو تنش به تنهایی شد. اگرچه شوری و کروم سبب کاهش رشد برگ‌های خرفه گردید. تفاصيل المقالة