به منظور بررسی اثرات کود زیستی و گوگرد بر عملکرد و صفات فیزیولوژیک سه رقم گندم، آزمایشی در سال زراعی 96-95 در دو ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل و بایع کلا استان مازندران، انجام شد. آزمایش در دو سطح کود زیستی فلاویت و سه سطح گوگرد به صورت آزمایش اسپیلت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای گوگردی شامل صفر، 250 و 500 کیلوگرم در هکتار (به همراه تیوباسیلوس) و تیمارهای کود زیستی صفر و دو لیتر در هکتار (به صورت بذر مال) بودند که روی ارقام گنبد، احسان و تیرگان اعمال شدند. صفات مورد بررسی شامل، ارتفاع گیاه، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله بارور، عملکرد دانه، وزن تر و خشک بوته و درصد پروتئین دانه گندم بودند. نتایچ نشان داد که کود زیستی فلاویت بر شاخص سطح برگ، وزن خشک بوته، تعداد سنبله بارور و عملکرد اثر معنی داری داشت و کاربرد دو لیتر کود زیستی سبب بهبود این صفات شد. بیشترین ارتفاع گیاه گندم در رقم تیرگان با دریافت دو کیلوگرم در هکتار کود زیستی فلاویت و 250کیلوگرم گوگرد بیشترین ارتفاع گیاه (7/117 سانتی متر) مشاهده شد. در هر سه رقم گنبد، احسان و تیرگان مصرف دو لیتر در هکتار فلاویت و 250 کیلوگرم گوگرد موجب افزایش وزن خشک گندم در مقایسه با شاهد (عدم مصرف کود زیستی فلاویت و گوگرد) گردید. رقم تیرگان با عملکرد 5298 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه گندم را در تیمار مصرف دو لیتر فلاویت و 250 کیلگرم گوگرد در هکتار تولید کرد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، در مجموع می توان نتیجه گرفت در بین سه رقم مطالعه شده در مناطق مرکزی و شرقی استان مازندران، استفاده از 250 کیلوگرم گوگرد و کاربرد دو لیتر در هکتار کود زیستی فلاویت بیشترین عملکرد را در رقم تیرگان تولید می کند. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی همبستگی بین عملکرد دانه و تعدادی از صفات وابسته به آن در لاین‌های جو لخت (بدون پوشینه) در استان گلستان، تعداد 10 لاین جو لخت در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان به‌صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طول فصل رشد و نیز بعد از برداشت محصول صفات ارتفاع، طول سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، عملکرد بیولوژیک، تعداد کل پنجه، تعداد پنجه ی بارور، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله، محتوی آب نسبی برگ، ضریب پایداری غشاء، سطح برگ پرچم، نسبت سدیم به پتاسیم، عملکرد دانه، وزن هزار دانه و شاخص برداشت در بوته مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش رگرسیون گام به گام مناسب‌ترین مدل برای عملکرد می باشد. با استفاده از تجزیه ی علیت، همبستگی بین صفات باقی مانده در مدل به اثرات مستقیم و غیر مستقیم تفکیک شد. با توجه به همبستگی و نیز تجزیه ی علیت، وزن هزار دانه با اثر مستقیم 0.69 مهم‌ترین جزء مؤثر بر عملکرد دانه تشخیص داده شد. اثر مستقیم تعداد دانه در سنبله و تعداد پنجه ی بارور بر عملکرد مثبت و معنی دار بودند و اثر غیرمستقیم تعداد پنجه ی بارور از طریق وزن هزار دانه نسبتاً بالا برآورد شد. تفاصيل المقالة

اثر دو روش کشت نشائی و بذری بر خصوصیات زراعی و عملکرد شکر چغندرقند در تاریخ های مختلف کشت طی آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در سه تاریخ کشت (10، 20 و 30 فروردین) در دو منطقه میاندوآب و بوکان در سال زراعی 1395 مورد مطالعه قرار گرفت. روش های کاشت در کرت اصلی و تاریخ های کشت در کرت های فرعی قرار گرفتند. اختلاف بین دو سیستم کاشت بذری و نشائی از لحاظ شاخص سطح برگ، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس در سطح احتمال یک درصد و از لحاظ درصد قند ناخالص و عملکرد قند ناخالص در سطح احتمال پنج درصد معنی دار گردید. اثر زمان کشت نیز بر شاخص سطح برگ، عملکرد ماده خشک، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس در سطح احتمال یک درصد و بر درصد قند ناخالص و عملکرد قند ناخالص در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. اثر متقابل تاریخ کشت در روش کشت نیز بر شاخص سطح برگ، عملکرد ماده خشک، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص در سطح احتمال یک درصد و بر درصد قند ناخالص در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. سیستم کشت نشائی مقدار قند ملاس را در مقایسه با سیستم کشت مستقیم 32/41 درصد کاهش داد، همچنین کمترین درصد قند ملاس به زمان کشت 10 فروردین اختصاص داشت. بالاترین شاخص سطح برگ، عملکرد ماده خشک، درصد قند ناخالص، ضریب استحصال قند، عملکرد ریشه و عملکرد قند خالص به زمان کشت 10 فروردین و در سیستم کشت نشائی اختصاص یافت. تفاصيل المقالة

چکیده محرک‌های زیستی طبیعی همانند جلبک دریایی و هیومیک اسید اثرات مثبتی روی جوانه زنی ممکن است تاثیر داشته باشند. عصاره جلبک دریایی شامل ترکیبی از عناصر پرمصرف و کم مصرف، اسیدهای آمینه، محرک‌های رشد گیاهی و ویتامین‌ها است که موجبات افزایش جذب ریشه و به‌طور کلی بهبود کیفیت و ترکیبات آنتی‌اکسیدان محصول می‌گردند. مواد هیومیک مخلوطی از ترکیبات آلی مختلف هستند که از منابع مختلفی نظیر خاک، هوموس، پیت، لیگنیت اکسید شده، زغال سنگ و غیره استخراج می‌شوند. عناصر غذایی نیز بسیار لازم و ضروری برای رشد و نمو گیاهان هستند که در مقادیر کمتر از عناصر غذایی اصلی از قبیل نیتروژن، فسفر و پتاسیم مصرف می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و دیگر صفات مرتبط در سویا انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و صفات مرتبط با آن اثرات مثبتی داشتند. واژگان کلیدی: محرک زیستی، هیومیک اسید، جلبک دریایی، بور، پتاسیم تفاصيل المقالة

استان گلستان یکی از قطب‌های مهم تولید گندم نان در کشور می‌باشد. بخش عمده‌ای از اراضی زراعی نواحی شمال این استان شور است، لذا دست‌یابی به ژنوتیپ‌های گندم متحمل به تنش شوری حائز اهمیت می باشد. به ‌همین منظورجهت تعیین اثرات سطوح مختلف شوری بر جوانه‌زنی ارقام گندم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار درسال 1391 در آزمایشگاه فیزیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان به اجرا در آمد. فاکتور اول آزمایش رقم شامل ارقام ‌مروارید و N-87-20 و فاکتور دوم سطوح مختلف اسمزی شامل پتانسیل اسمزی صفر(شاهد) 4-، 8-، 12-، 16- بار بود.آزمایش در ظروف پتری دیش در دمای 2 25 درجه سانتی‌گراد انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری سرعت جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه کاهش پیدا کرد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش میزان شوری میزان پرولین در گیاهچه‌های گندم افزایش یافت به‌طوری که اختلاف معنی‌داری بین سطوح مختلف شوری مشاهده شد. به‌علاوه بین صفات اندازه‌گیری شده همبستگی مثبت و معنی‌دار مشاهده گردید. تفاصيل المقالة

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر اندازه بذر بر رشد و عملکرد سه رقم سویا Glycine max L. در تابستان سال 1390 در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی گرگان به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی، در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل دو فاکتور رقم و اندازه بذر بود که فاکتور اول در سه سطح، شامل ارقام ویلیامز، کتول و سحر و فاکتور دوم، اندازه بذر در سه سطح کوچک، متوسط و درشت در نظر گرفته شد. تجزیه واریانس داده‌های به‌دست آمده نشان داد که بین تیمارها (اندازه بذر و ارقام سویا) از نظر ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ، سرعت جذب خالص و عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی، اختلاف معنی‌داری وجود دارد. به‌علاوه در ارقام سویا، رقم کتول دارای بیشترین ارتفاع گیاه، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و رقم سحر دارای بیشترین تعداد شاخه فرعی و رقم ویلیامز دارای بیشترین عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی و سرعت جذب خالص بوده‌اند. همچنین اثرات متقابل رقم ویلیامز در اندازه بذرهای درشت و رقم سحر در اندازه‌ بذرهای درشت، بیشترین تأثیر را در عملکرد دانه و رقم کتول در اندازه بذرهای درشت بیشترین تأثیر را در سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و سرعت جذب خالص نشان دادند. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی اثر بستر کشت و مدت زمان هیدروپرایمینگ بر جوانه‌زنی و بنیه گیاهچه ریحان، آزمایشی در آزمایشگاه گیاهشناسی مرکز آموزش کشاورزی دانشگاه جامع علمی کاربردی استان گیلان در سال 1393 اجرا شد. بررسی به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتور‌های این تحقیق شامل دو رقم ریحان (سبز و بنفش)، دو نوع بستر جوانه‌زنی (کاغذ و ماسه) و مدت زمان هیدروپرایمینگ در سه سطح (شاهد، 6 ساعت، 12 ساعت) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقادیر ضریب سرعت جوانه‌زنی (050/24) در رقم ریحان سبز در بستر جوانه‌زنی کاغذ و بدون پرایمینگ (شاهد) مشاهده شد. بیشترین مقادیر طول ساقه‌چه (667/30 میلی‌متر) و طول گیاهچه (000/69 میلی‌متر) مربوط به رقم ریحان بنفش و در مدت زمان پیش‌تیمار رطوبتی دوازده ساعت بود. بیشترین مقادیر سرعت جوانه‌زنی (625/9)، بنیه گیاهچه (222/742)، طول ریشه‌چه (778/43 میلی‌متر)، طول ساقه‌چه (444/30 میلی‌متر) و طول گیاهچه (222/74 میلی‌متر) در رقم ریحان بنفش در بستر جوانه‌زنی ماسه بدست آمد. همچنین رقم ریحان سبز در بستر کاغذ بالاترین ضریب یکنواختی جوانه‌زنی (328/54) را نشان داد. بیشترین مقدار نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه (700/1) مربوط به رقم ریحان سبز در بستر جوانه‌زنی ماسه وجود داشت. بیشترین شاخص بنیه گیاهچه (013/5508) در مدت زمان دوازده ساعت پیش‌تیمار رطوبتی بدست آمد. به همین ترتیب بیشترین مقدار درصد جوانه‌زنی (444/99) و متوسط جوانه‌زنی روزانه (040/9) در ریحان بنفش مشاهده شد. بیشترین مقدار ضریب آلومتری (005/1) مربوط به بستر جوانه زنی کاغذ مشاهده شد. به طور کلی پیش‌تیمار رطوبتی بذر می‌تواند بهبود جوانه‌زنی و بنیه‌گیاهچه را به همراه داشته باشد که منجر به تولید بیشتر ریحان سبز و بنفش خواهد شد. تفاصيل المقالة

مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی باعث تخریب اکوسیستم‌های کشاورزی شده است. یکـی از برنامـه هـای کشاورزی پایدار کاهش مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کارایی آن‌ها می‌باشـد.در ایـن راسـتا آزمایشـی بـه منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف منابع تامین کننده نیتروژن و فسفر بر برخی خصوصیات مرفولوژیک و عملکردی گندم رقم مروارید اجرا شد.آزمایش مزرعه‌ای به صورت فاکتوریل در قالـب طـرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان نوکنده و گرگان در استان گلستان به مرحله اجـر ا در آمـد. فاکتورهای آزمایش شامل منابع تامین کننده نیتروژن در چهار سطح ازتوباکتر (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر)، آزوسپیریلیوم (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر)، اوره (200 کیلوگرم در هکتار) و ترکیب مساوی از سه منبع و منابع تامین کننده فسفر در سطح سه سطح سوپرفسفات تریپل (100 کیلوگرم در هکتار)، فسفات بارور2 (12 گرم بر 100 کیلوگرم بذر ) و ترکیب مساوی دو منبع به همراه شاهد بود. صفات مروفولوژیکی و عملکردی از قبیل ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، کارایی مصرف نیتروژن، پروتئین گلدهی، رسیدگی و دانه و رنگدانه‌های کلروفیل اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف منابع تامین کننده نیتروژن وفسفر بر صفات مورد بررسی معنی‌دار بود. بیشترین میزان ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، تعداد سنبله، طول سنبله، عمکلرد بیولوژیک و عملکرد دانه در تیمار ترکیب مساوی سه منبع تامین کننده نیتروژن (33 درصد ازتوباکتر+ 33 درصد آزوسپیریلیوم+ 33 درصد اوره) و بیشتر میزان کارایی مصرف نیتروژن در تیمار تلقیح بذر با کود زیستی ازتوباکتر مشاهده شد. کاربرد کودهای زیستی مناسب، می‌تواند در افزایش عملکرد، بهبود ویژگی‌های رشدی گیاه گندم و کاهش کود شیمایی مؤثر باشد. تفاصيل المقالة

این آزمایش با هدف ارزیابی نظام‌های کاشت ارقام محلی برنج در مزرعه‌های پژوهشی واقع در شهرستان‌های نکا، ساری و بابل طی سال‌های 1396 و 1397 اجرا شد. آنالیز داده‌ها بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با دو عامل انجام شد که در آن نظام‌های کاشت پرنهاده، رایج منطقه، در حال گذار به ارگانیک، ارگانیک و کم‌نهاده به‌عنوان عامل اول و ارقام سنگ طارم، طارم محلی و طارم هاشمی برنج به‌عنوان عامل دوم بودند. نتایج نشان داد بیشترین میانگین تعداد خوشه برنج در متر مربع در هر دو سال متعلق به نظام کاشت پرنهاده بود. بالاترین شاخص خوابیدگی میانگره چهارم در تیمار نظام کاشت پرنهاده و رایج برای رقم سنگ طارم حاصل گردید. بیشترین عملکرد شلتوک در هر دو سال در نظام‌های کاشت پرنهاده و رایج تولید شد. حداکثر میزان جذب فسفر دانه، شاخص برداشت نیتروژن، شاخص برداشت پتاسیم و قوام ژل در نظام‌های کاشت پرنهاده و رایج بدست آمد. بیشترین کارایی تبدیل دانه در سال اول متعلق به نظام کاشت رایج (83/72 درصد) و در سال دوم متعلق به نظام کاشت در حال گذار به ارگانیک (75 درصد) بود. مقدار دمای ژلاتینه شدن دانه‌های برنج در هر دو سال در نظام کاشت رایج حداکثر و در نظام‌های کاشت کم‌نهاده و ارگانیک حداقل بود. با توجه به یافته‌ها، می‌توان بیان کرد نظام‌های کاشت پرنهاده و رایج منجر به افزایش عملکرد کمی و نظام‌های کاشت در حال گذار و ارگانیک منجر به افزایش جذب عناصر و بهبود صفات مرتبط با پخت دانه ارقام برنج شدند که رقم سنگ طارم نسبت به دو رقم دیگر برتر بود. تفاصيل المقالة

به منظور کارایی علف کش های مختلف بر کنترل علف های هرز، عملکرد علوفه، سرعت رشد محصول آزمایشی با نه تیمار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393-1395 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور واقع در مشکین‌دشت کرج انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل: ارادیکان (1/4 کیلوگرم ماده موثره در هکتار)، متری بوزین (525 گرم ماده موثره در هکتار)، توفوردی بی(1269 گرم ماده موثره در هکتار) ، توفوردی بی (1480 گرم ماده موثره در هکتار)، بنتازون (1440 گرم ماده موثره در هکتار)، ایمازاتاپیر (50 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، ایمازاتاپیر (100 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، شاهد با علف‌هرز و شاهد بدون علف هرز بودند. در بین علف کش های مختلف، کاربرد ایمازاتاپیر (یک لیتر در هکتار) منجر به کنترل خاکشیر (Descurainia sophia) و خردل وحشی (Sinapis arvensis) (درصد کنترل بیش از 95 درصد) گردید. کمترین درصد کاهش وزن خشک در دو علف هرز خاکشیر و خردل وحشی مربوط به علف کش اردیکان بود که در چین اول 42 و 41 و در چین دوم 40 و 35درصد بود. بیشترین و کمترین وزن تر و خشک یونجه (عملکرد علوفه) نیز در پنج چین در تیمار شاهد بدون علف هرز و کاربرد علف کش متری بوزین مشاهده گردید. همچنین شاخص سرعت رشد در تیمارهای شاهد بدون علف هرز و کاربرد علف کش ایمازا تاپیر دارای حداکثر بود. بنابراین کنترل علف های هرز در یونجه استقرار یافته توسط علف کش ایمازا تاپیر به میزان یک لیتر در هکتار به صورت پس رویشی (3-4 برگی علف های هرز) توصیه می گردد. تفاصيل المقالة

چکیده محرک‌های زیستی طبیعی همانند جلبک دریایی و هیومیک اسید اثرات مثبتی روی جوانه زنی ممکن است تاثیر داشته باشند. عصاره جلبک دریایی شامل ترکیبی از عناصر پرمصرف و کم مصرف، اسیدهای آمینه، محرک‌های رشد گیاهی و ویتامین‌ها است که موجبات افزایش جذب ریشه و به‌طور کلی بهبود کیفیت و ترکیبات آنتی‌اکسیدان محصول می‌گردند. مواد هیومیک مخلوطی از ترکیبات آلی مختلف هستند که از منابع مختلفی نظیر خاک، هوموس، پیت، لیگنیت اکسید شده، زغال سنگ و غیره استخراج می‌شوند. عناصر غذایی نیز بسیار لازم و ضروری برای رشد و نمو گیاهان هستند که در مقادیر کمتر از عناصر غذایی اصلی از قبیل نیتروژن، فسفر و پتاسیم مصرف می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و دیگر صفات مرتبط در سویا انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که محرک‌های زیستی جلبک دریایی و هیومیک اسید و برخی عناصر غذایی بر جوانه زنی و صفات مرتبط با آن اثرات مثبتی داشتند. واژگان کلیدی: محرک زیستی، هیومیک اسید، جلبک دریایی، بور، پتاسیم تفاصيل المقالة

استان گلستان یکی از قطب‌های مهم تولید گندم نان در کشور می‌باشد. بخش عمده‌ای از اراضی زراعی نواحی شمال این استان شور است، لذا دست‌یابی به ژنوتیپ‌های گندم متحمل به تنش شوری حائز اهمیت می باشد. به ‌همین منظورجهت تعیین اثرات سطوح مختلف شوری بر جوانه‌زنی ارقام گندم، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار درسال 1391 در آزمایشگاه فیزیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان به اجرا در آمد. فاکتور اول آزمایش رقم شامل ارقام ‌مروارید و N-87-20 و فاکتور دوم سطوح مختلف اسمزی شامل پتانسیل اسمزی صفر(شاهد) 4-، 8-، 12-، 16- بار بود.آزمایش در ظروف پتری دیش در دمای 2 25 درجه سانتی‌گراد انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری سرعت جوانه‌زنی، درصد جوانه‌زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه کاهش پیدا کرد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش میزان شوری میزان پرولین در گیاهچه‌های گندم افزایش یافت به‌طوری که اختلاف معنی‌داری بین سطوح مختلف شوری مشاهده شد. به‌علاوه بین صفات اندازه‌گیری شده همبستگی مثبت و معنی‌دار مشاهده گردید. تفاصيل المقالة

این پژوهش به‌منظور بررسی اثر اندازه بذر بر رشد و عملکرد سه رقم سویا Glycine max L. در تابستان سال 1390 در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی گرگان به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی، در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل دو فاکتور رقم و اندازه بذر بود که فاکتور اول در سه سطح، شامل ارقام ویلیامز، کتول و سحر و فاکتور دوم، اندازه بذر در سه سطح کوچک، متوسط و درشت در نظر گرفته شد. تجزیه واریانس داده‌های به‌دست آمده نشان داد که بین تیمارها (اندازه بذر و ارقام سویا) از نظر ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ، سرعت جذب خالص و عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی، اختلاف معنی‌داری وجود دارد. به‌علاوه در ارقام سویا، رقم کتول دارای بیشترین ارتفاع گیاه، سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و رقم سحر دارای بیشترین تعداد شاخه فرعی و رقم ویلیامز دارای بیشترین عملکرد اقتصادی و بیولوژیکی و سرعت جذب خالص بوده‌اند. همچنین اثرات متقابل رقم ویلیامز در اندازه بذرهای درشت و رقم سحر در اندازه‌ بذرهای درشت، بیشترین تأثیر را در عملکرد دانه و رقم کتول در اندازه بذرهای درشت بیشترین تأثیر را در سرعت رشد گیاه، شاخص سطح برگ و سرعت جذب خالص نشان دادند. تفاصيل المقالة

به‌منظور بررسی اثر بستر کشت و مدت زمان هیدروپرایمینگ بر جوانه‌زنی و بنیه گیاهچه ریحان، آزمایشی در آزمایشگاه گیاهشناسی مرکز آموزش کشاورزی دانشگاه جامع علمی کاربردی استان گیلان در سال 1393 اجرا شد. بررسی به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. فاکتور‌های این تحقیق شامل دو رقم ریحان (سبز و بنفش)، دو نوع بستر جوانه‌زنی (کاغذ و ماسه) و مدت زمان هیدروپرایمینگ در سه سطح (شاهد، 6 ساعت، 12 ساعت) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین مقادیر ضریب سرعت جوانه‌زنی (050/24) در رقم ریحان سبز در بستر جوانه‌زنی کاغذ و بدون پرایمینگ (شاهد) مشاهده شد. بیشترین مقادیر طول ساقه‌چه (667/30 میلی‌متر) و طول گیاهچه (000/69 میلی‌متر) مربوط به رقم ریحان بنفش و در مدت زمان پیش‌تیمار رطوبتی دوازده ساعت بود. بیشترین مقادیر سرعت جوانه‌زنی (625/9)، بنیه گیاهچه (222/742)، طول ریشه‌چه (778/43 میلی‌متر)، طول ساقه‌چه (444/30 میلی‌متر) و طول گیاهچه (222/74 میلی‌متر) در رقم ریحان بنفش در بستر جوانه‌زنی ماسه بدست آمد. همچنین رقم ریحان سبز در بستر کاغذ بالاترین ضریب یکنواختی جوانه‌زنی (328/54) را نشان داد. بیشترین مقدار نسبت طول ریشه‌چه به ساقه‌چه (700/1) مربوط به رقم ریحان سبز در بستر جوانه‌زنی ماسه وجود داشت. بیشترین شاخص بنیه گیاهچه (013/5508) در مدت زمان دوازده ساعت پیش‌تیمار رطوبتی بدست آمد. به همین ترتیب بیشترین مقدار درصد جوانه‌زنی (444/99) و متوسط جوانه‌زنی روزانه (040/9) در ریحان بنفش مشاهده شد. بیشترین مقدار ضریب آلومتری (005/1) مربوط به بستر جوانه زنی کاغذ مشاهده شد. به طور کلی پیش‌تیمار رطوبتی بذر می‌تواند بهبود جوانه‌زنی و بنیه‌گیاهچه را به همراه داشته باشد که منجر به تولید بیشتر ریحان سبز و بنفش خواهد شد. تفاصيل المقالة

چکیدهبه منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت، فاصله ردیف، محلولپاشی نیتروژن و مصرف روی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود رقم آرمان در شرایط دیم آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گنبد اجرا شد. تیمارها ترکیبی ازچهار عامل تاریخ کاشت (25 آبان، 15 آذر و 5 دی ماه)،فاصله ردیف (24 و 36 سانتی‌متر)، محلولپاشی اوره (بدون محلولپاشی و محلولپاشی اوره(با غلظت 5 در هزار) در دو مرحله شروع و 50 % دانه بندی) و مصرف روی (در دو سطح بدون مصرف و مصرف 30 کیلوگرم در هکتار سولفات روی)بود. در این آزمایش عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن هزار دانه شمارش و یا اندازه گیری شدند. نتایج حاکی از تاثیر مثبت محلول‌پاشی نیتروژن وکودسولفات روی بر برخی صفات فنوتیپی، اجزای عملکرد و عملکرد دانه نخود بود سولفات روی تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه داشته و از 1853کیلوگرم در تیمار عدم استفاده از سولفات روی به 1913کیلوگرم در تیمار سولفات روی رسید. همچنین محلول‌پاشی نیتروژن بر ارتفاع بوته و تعداد دانه در غلاف تاثیر معنی داری داشت. تعداد دانه در غلاف در تیمار محلولپاشی نیتروؤن با 79/1عدد برتری معنی داری نسبت به تیمار عدم محلولپاشی 46/1غلاف داشت. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی مدیریت شیمیایی علف‌های‌هرز یونجه تازه کاشت با هدف ارزیابی شاخص‌های رشد، آزمایشی با 9 تیمار در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور واقع در مشکین‌دشت کرج طی سال‌های 1393-1395 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل: ارادیکان (1/4 کیلوگرم ماده موثره در هکتار)، متری بوزین (525 گرم ماده موثره در هکتار)، توفوردی بی(1269 گرم ماده موثره در هکتار) ، توفوردی بی (1480 گرم ماده موثره در هکتار)، بنتازون (1440 گرم ماده موثره در هکتار)، ایمازاتاپیر (50 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، ایمازتاپیر (100 گرم ماده موثره در هکتار) به همراه ۲۰۰ میلی‌لیتر سیتوگیت، شاهد بدون کنترل علف‌هرز و شاهد وجین دستی تمام فصل علف‌های‌هرز بودند. نتایج مربوط به علف‌های‌هرز در یونجه تازه کشت نشان داد که موثرترین علف‌کش‌ها در کاهش تراکم علف‌های‌هرز پهن‌برگ متری بوزین (99 دو 97 درصد در چین اول و دوم) و ایمازاتاپیر به میزان 1 لیتر در هکتار(91 و 90 درصد در چین اول و دوم) و ضعیف‌ترین کنترل، کاربرد ارادیکان (44 و 36 درصد در چین اول و دوم) بود. همچنین نتایج کاهش تراکم علف‌های‌هرز باریک‌برگ نشان داد که بیشترین کارایی در بین علف‌کش‌ها مربوط به ارادیکان (100 درصد در دو چین)، متری بوزین (87 و 91 درصد در چین اول و دوم) ایمازاتاپیر به میزان 100 گرم ماده موثره در هکتار (81 درصد و 90 درصد در چین اول و دوم) بود. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی واکنش کمی وکیفی ارقام پاییزه کلزا به کود بیولوژیک نیتروکسین در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی1395-1394 و 1396-1395در مزرعه پژوهشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان بجنورد اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل تنش خشکی در سه سطح به صورت بدون تنش، تنش ملایم، تنش شدید به عنوان کرت اصلی و مصرف نیتروکسین به صورت بذرمال در دو سطح کاربرد نیتروکسین و عدم کاربرد نیتروکسین و سه رقم کلزای پاییزه ناتالی، اکاپی و نپتون به صورت فاکتوریل ترکیب شده و به عنوان کرت فرعی بودند. تنش شدید در مقایسه با شرایط بدون تنش سبب کاهش 5/62 درصدی ارتفاع بوته، 3/76 درصدی تعداد شاخه فرعی، 56/45 درصدی تعداد غلاف در بوته، 3/1 درصدی تعداد دانه در غلاف، 52/11 درصدی وزن هزار دانه، 2/19 درصدی عملکرد دانه، 5/5 درصدی درصد روغن دانه و 45/90 درصدی عملکرد روغن دانه شد، بیشترین ارتفاع بوته (156 سانتی متر) و تعداد شاخه فرعی(1/8 عدد) در رقم اکاپی، تعداد دانه در غلاف (8/24 عدد) و وزن هزار دانه (44/3 گرم) در رقم نپتون، عملکرد دانه (2062 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد روغن دانه (933 کیلوگرم در هکتار) در رقم ناتالی و عملکرد پروتئین (321 کیلوگرم در هکتار) در رقم ناتالی و نپتون مشاهده گردید. در مجموع نتایج نشان داد رقم ناتالی، نسبت به سایر ارقام تحمل بیشتری در برابر تنش خشکی دارد. مصرف نیتروکسین موجب افزایش تحمل گیاه کلزا در مقابل تنش خشکی شد. تفاصيل المقالة

ABSTRACT Nitrogen fertility management is a key component in potato (Solanum tuberosum L.). Production To investigate the effects of manure fertilizer and chemical fertilizer (Urea) on potato yield and nitrate content (Arinda cultivar), an experiment was conducted in 2014-2015 at two regions of Khorsgan and Faridan, Isfahan, Iran. A split plot layout in a randomized complete block design with four replications was used in each location. Manure fertilizer (0, 30 and 60 ton/ha) considered as main plots, and chemical fertilizer (0, 175, 350 and 525 kg/ha Urea) was used as sub-plots. Increasing the N fertilizer application rate from 0 to 60 kg Urea per ha generally resulted in increase of fresh and dry tuber yields, percentage of large tubers, and increase nitrate content of tuber. In most cases, tuber yield was significantly different between treatment of 60 kg/ha Urea and the other tow treatments. The maximum dry tuber yield was obtained in Faridan region with application of 60 ton/ha manure fertilizer and 525 kg/ha Urea. The number tuber and fresh tuber yield in Faridan region was higher than those values in Khorasgan region. The results of this research suggested that the use of animal manure not only reduces the deleterious effects of chemical fertilizer, but also increases the yield and yield components of potato. Applying 60 ton/ha manure fertilizer along with chemical fertilizer is necessary to achieve the highest performance and to protect the soil from degradation. Keywords: Nitrate, Tuber production, Potato, Manure fertilizer, Chemical fertilizer. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی مدیریت آبیاری و اثرات مقادیر مختلف کود نیتروژنه بر روی ذرت هیبرید سینگل کراس 704 آزمایشی به صورت کرت های خرد شده، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 1394 و 1395 در استان گلستان، در مزرعه ای واقع در شهر مزرعه کتول، انجام شد. عامل اصلی، دور آبیاری بر حسب روز در چهار سطح شامل 7، 14، 21 و 28 روز و عامل فرعی، کود نیتروژنه در چهار سطح شامل 60، 120، 180 و 240 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل دور آبیاری و نیتروژن بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، نیتروژن دانه و عملکرد زیست توده معنی دار بود. نتایج نشان داد که آبیاری 28 روزه نسبت به آبیاری 7 تا 14 روزه عملکرد دانه و میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم دانه را کاهش داد. افزایش کود نیتروژنه تا حد 180و 240 کیلوگرم در هکتار عملکرد بیولوژیک، اجزای عملکرد، عملکرد دانه و میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم دانه را افزایش داد. اما مصرف نیتروژن در مقادیر بیشتر در شرایط تنش (دور آبیاری 21 تا 28 روزه) نه تنها اثر مثبتی بر عملکرد نداشت بلکه در این شرایط عملکرد دانه نسبت به مصرف 180 تا 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کاهش یافت. بیشترین عملکرد دانه در ترکیب تیمار آبیاری 7 و 14 روزه و سطح نیتروژن 240 تا 180 کیلوگرم در هکتار و به میزان 12209، 11416 و 10147 کیلوگرم در هکتار به¬دست آمد. نتایج مقایسه میانگین بین دو سال نشان داد که بیشترین تعداد دانه در بلال583 عدد، تعداد دانه در ردیف 3/40 عدد، وزن هزار دانه 138/9 گرم و نیتروژن دانه 3/991 میکروگرم بر گرم و زن خشک مربوط به سال دوم بود. تفاصيل المقالة