این تحقیق با هدف ارزیابی محتوای فنل کل، فلاونوئید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی میوه چهار گیاه دارویی کارلا ، خیار آب پران ، کدوی هالووین و کدوی مارانکا انجام گرفت. بدین منظور آزمایشی بصورت کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. بدین صورت که میوه های بالغ این گیاهان از مزرعه پژوهشی دانشگاه زنجان در بازه ی زمانی شهریور تا آذر 1396 برداشت گردید. شاخص های فیتوشیمیایی محتوای فنول کل(روش فولین سیکالتو)، فلاونوئید کل(روش آلومینیوم کلراید) و فعالیت آنتی اکسیدانی(روشDPPH) ارزیابی شدند. بالاترین محتوای فنلی و فلاونوئیدی از عصاره متانولی میوه ی خیار آب پران و کارلا به ترتیب با مقادیر 5/3 ±59/85 میلی گرم گالیک اسید بر وزن خشک و80/0±13/12میلی گرم کوئرستین بر وزن خشک حاصل شد. نتایج تست آنتی اکسیدانی نشان داد که عصاره متانولی کارلا به خوبی رادیکال های آزاد را مهار نمود (69/0± 09/97 درصد) و پس از آن خیار آب پران (1.5± 8/87 درصد) در مرتبه بعدی قرار داشت و کمترین فعالیت آنتی-اکسیدانی مربوط به عصاره متانولی میوه کدوی هالووین (7/2 ± 02/58 درصد) بود. افزون بر این همبستگی بسیار قوی بین محتوای فلاونوئیدی و فعالیت آنتی اکسیدانی (0.872= P) مشاهده گردید. همچنین همبستگی مثبتی بین محتوای فنلی و فعالیت آنتی اکسیدانی (0.545=P) وجود داشت. به طور کلی آنالیز نتایج این پژوهش نشان داد که عصاره کارلا و خیار آب پران غنی از ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی بوده و بالاترین قدرت مهار رادیکال های آزاد را در مقایسه با سایر گونه ها داشته hند و می توان از آنها به عنوان غذا-دارو بهره برد. تفاصيل المقالة

گیاه کارلا ( (Momcrdica Charantia L.که معمولاً خربزه تلخ ، کدوی تلخ و خیار تلخ نامیده می¬شود؛ گیاهی دارویی از خانواده کدوئیان است. همه بخش¬های این گیاه خاصیت دارویی دارند؛ اما میوه مهمترین بخش این گیاه است که برای کنترل دیابت استفاده می¬گردد. کارلا خواص درماني زیادی مثل کنترل دیابت، ضد سرطان و ضدمیکروبی دارد. با توجه به مصرف بی¬رويه کودهای شيميايی و اثر آنها بر کاهش کيفيت گياهان و افزايش آلودگی زيست¬محیطی، اين تحقیق به¬منظور بررسی اثر کودهای زيستی و آلی بر شاخص کلروفیل برگ، عملکرد و کیفیت میوه کارلا اجرا گردید. آزمایش به¬صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال¬های 1400 و 1401 بود. تیمارهای آزمایش شامل مایکوریزا در دو سطح (تلقیح با Glomus mosseae و عدم تلقیح)، باکتری محرک رشد گیاه در چهار سطح (عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر، تلقیح با سودوموناس و تلقیح با هر دو سویه) و ورمی¬کمپوست در چهار سطح (0، 4، 7 و 10 تن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که شاخص کلروفیل، وزن خشک میوه و کیفیت میوه در سال دوم به علت افزایش دما، کاهش بارندگی و افزایش تبخیر ماهانه در مقایسه با سال اول کمتر بود. کاربرد جداگانه و ترکیبی مایکوریزا، باکتری محرک رشد گیاه و ورمی¬کمپوست اثرات مثبتی بر صفات مورد مطالعه در مقایسه با تیمار شاهد (عدم کاربرد این عوامل) داشتند. تأثیر مثبت تیمارهای ترکیبی هر سه عامل در مقایسه با کاربرد جداگانه آنها بیشتر بود. تیمار ترکیبی تلقیح مایکوریزا و کاربرد هر دو سویه باکتری در حضور 10 تن در هکتار ورمی¬کمپوست بیشترین تأثیر مثبت را بر صفات مورد مطالعه داشت و کاروتنوئید میوه، پتاسیم میوه و شاخص کلروفیل را به¬ترتیب 7/80 درصد، 9/30 درصد و 7/72 درصد افزایش داد. در کل، کاربرد ترکیبی کودهای زیستی و ورمی¬کمپوست عملکرد و کیفیت کارلا را با افزایش کلروفیل و میزان عناصر بهبود داد.

تفاصيل المقالة