شوری یکی از اصلی ترین تنش های محیطی است که جوانه زنی و استقرار گیاهچه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پژوهش به‌منظور تعیین اثر پیش تیمار با تسریع کنند ها بر بهبود جوانه زنی بذرهای سرخارگل در شرایط تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد انجام شد. پیش تیمار بذر با جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون به‌مدت 48 ساعت، نیترات پتاسیم 2/0 درصد به‌مدت 72 ساعت و پیش‌تیمار آبی به‌مدت 24 ساعت بر جوانه زنی و مصرف مواد ذخیره ای بذر سرخارگل در شرایط تنش شوری انجام شد. چهار سطح تنش شوری صفر، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر اعمال شد. اثر متقابل پیش تیمار و تنش شوری بر درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه و شاخص بنیه بذر معنی دار بود. میزان شاخص جوانه زنی با افزایش تنش شوری کاهش یافت به‌طوری که در نه دسی زیمنس بر متر به صفر رسید. اما با پیش تیمار جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون تحت شرایط تنش شوری سه دسی زیمنس بر متر همراه با افزایش جذب آب در گیاه از اثرات منفی تنش شوری کاسته، در نتیجه موجب بهبود درصد جوانه زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، و وزن خشک ریشه و ساقه و شاخص بنیه بذر میگردد به طور کلی اعمال پیش تیمار نیترات پتاسیم و جیبرلیک اسید جهت حصول بالاترین ویژگی های جوانه زنی و حداکثر عملکرد ماده خشک در شرایط شوری بذر سرخارگل توصیه می شود. تفاصيل المقالة

تنش شوری یک عامل محیطی محدود کننده تولید محصول در گیاهان است و امروزه به‌عنوان یک مشکل روز افزون در کشاورزی مطرح است. به‌منظور بررسی تاثیر هیدرو پرایمینگ بذر بر برخی خصوصیات بذرهای سرخارگل و کاسنی آزمایشی در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در بهار 1394 به‌صورت فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. در این تحقیق سه عامل مورد بررسی قرار گرفت، عامل اول هیدروپرایمینگ با آب مقطر در سه زمان (شاهد، 10 و 20) و عامل دوم تنش شوری که شامل پنچ سطح (صفر، 3، 6، 9 و 12) دسی‌زیمنس‌بر‌متر نمک طبیعی دریاچه قم و استفاده از بذرهای دو گیاه کاسنی و سرخارگل بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در بذرهای هیدروپرایم شده 10 ساعته سرخارگل حداکثر جوانه‌ زنی (91/66 درصد) و سرعت جوانه‌ زنی (79/68بذر در ساعت) در تنش شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. نتایج افزایش مقدار طول ریشه‌چه (1/33سانتی‌متر) و ساقه‌چه (1/49سانتی‌متر) بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس‌ ر‌متر را نسبت به کاسنی نشان داد. مقدار شاخص بنیه بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل (357) در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌مترنسبت به کاسنی مشاهده شد. بذرهای هیدرو پرایم شده 10ساعت سرخارگل بیشترین محتوای پرولین ریشه‌ چه (24/1 میکرومول بر گرم بر وزن تر) و ساقه‌ چه (1/3 میکرو مول بر گرم وزن تر) را در سطح شوری 12 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. تفاصيل المقالة

شوری یکی از اصلی ترین تنش های محیطی است که جوانه زنی و استقرار گیاهچه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پژوهش به‌منظور تعیین اثر پیش تیمار با تسریع کنند ها بر بهبود جوانه زنی بذرهای سرخارگل در شرایط تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد انجام شد. پیش تیمار بذر با جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون به‌مدت 48 ساعت، نیترات پتاسیم 2/0 درصد به‌مدت 72 ساعت و پیش‌تیمار آبی به‌مدت 24 ساعت بر جوانه زنی و مصرف مواد ذخیره ای بذر سرخارگل در شرایط تنش شوری انجام شد. چهار سطح تنش شوری صفر، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر اعمال شد. اثر متقابل پیش تیمار و تنش شوری بر درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن خشک ریشه چه و ساقه چه و شاخص بنیه بذر معنی دار بود. میزان شاخص جوانه زنی با افزایش تنش شوری کاهش یافت به‌طوری که در نه دسی زیمنس بر متر به صفر رسید. اما با پیش تیمار جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون تحت شرایط تنش شوری سه دسی زیمنس بر متر همراه با افزایش جذب آب در گیاه از اثرات منفی تنش شوری کاسته، در نتیجه موجب بهبود درصد جوانه زنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، و وزن خشک ریشه و ساقه و شاخص بنیه بذر میگردد به طور کلی اعمال پیش تیمار نیترات پتاسیم و جیبرلیک اسید جهت حصول بالاترین ویژگی های جوانه زنی و حداکثر عملکرد ماده خشک در شرایط شوری بذر سرخارگل توصیه می شود. تفاصيل المقالة

تنش شوری یک عامل محیطی محدود کننده تولید محصول در گیاهان است و امروزه به‌عنوان یک مشکل روز افزون در کشاورزی مطرح است. به‌منظور بررسی تاثیر هیدرو پرایمینگ بذر بر برخی خصوصیات بذرهای سرخارگل و کاسنی آزمایشی در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در بهار 1394 به‌صورت فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. در این تحقیق سه عامل مورد بررسی قرار گرفت، عامل اول هیدروپرایمینگ با آب مقطر در سه زمان (شاهد، 10 و 20) و عامل دوم تنش شوری که شامل پنچ سطح (صفر، 3، 6، 9 و 12) دسی‌زیمنس‌بر‌متر نمک طبیعی دریاچه قم و استفاده از بذرهای دو گیاه کاسنی و سرخارگل بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که در بذرهای هیدروپرایم شده 10 ساعته سرخارگل حداکثر جوانه‌ زنی (91/66 درصد) و سرعت جوانه‌ زنی (79/68بذر در ساعت) در تنش شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. نتایج افزایش مقدار طول ریشه‌چه (1/33سانتی‌متر) و ساقه‌چه (1/49سانتی‌متر) بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس‌ ر‌متر را نسبت به کاسنی نشان داد. مقدار شاخص بنیه بذرهای هیدرو پرایم شده 10 ساعت سرخارگل (357) در سطح شوری 6 دسی‌ زیمنس ‌بر‌مترنسبت به کاسنی مشاهده شد. بذرهای هیدرو پرایم شده 10ساعت سرخارگل بیشترین محتوای پرولین ریشه‌ چه (24/1 میکرومول بر گرم بر وزن تر) و ساقه‌ چه (1/3 میکرو مول بر گرم وزن تر) را در سطح شوری 12 دسی‌ زیمنس ‌بر‌متر نسبت به کاسنی داشت. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی اثر پیری کنترل شده بر جوانه زنی، فعالیت بیوشیمیایی و آنزیمی گندم سیاه یک آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه شاهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل مدت زمان پیری 2، 4 و 7 روزه و محتوای رطوبت بذر 10، 20 و 30% بود. صفاتی از قبیل درصد جوانه زنی، مدت زمان جوانه زنی، هدایت الکتریکی، پراکسیداسیون لیپید و فعالیت آنزیم کاتالاز اندازه گیری شد. اثر مدت زمان پیری، محتوای رطوبتی بذر و برهمکنش آنها بر صفات فوق آزمایش معنی دار بود. بالاترین میزان جوانه زنی و فعالیت آنزیم کاتالاز در بذرهای پیر شده به مدت 2 روز با محتوای رطوبتی 20% مشاهده شد. مدت زمان جوانه زنی، هدایت الکتریکی و پراکسیداسیون لیپید در بذرهای پیر شده به مدت 7 روز با محتوای رطوبتی 30% به بیشترین مقدار خود رسید. همچنین، با افزایش محتوای رطوبتی و مدت زمان پیری بذر، سازوکارهای دخیل در پیری بذر افزایش یافته و با تأثیر بر فسفولیپیدهای غشای سلولی افزایش هدایت الکتریکی و پراکسیداسیون لیپید و کاهش جوانه زنی و فعالیت آنزیم کاتالاز مشاهده شد. بنابراین، توصیه می شود برای جلوگیری از زوال بذرهای گندم سیاه در ذخیره سازی طولانی مدت و کوتاه مدت میزان محتوای رطوبتی %10 باشد. تفاصيل المقالة

این پژوهش به منظور تعیین اثر پیش تیمار هورمونی بر بهبود جوانه‌زنی بذور گلرنگ در شرایط تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد انجام شد. بذور گلرنگ با غلظت های 0 و 3% آبسیزیک اسید و 0، 150 و 500 قسمت در میلیون جبرلیک اسید پیش تیمار شده و سپس تحت تنش 0، 3، 6، 9 و 12 دسی زیمنس بر متر شوری تحت شرایط نمک طبیعی دریاچه قم قرار گرفته و شاخص های جوانه زنی اندازه گیری شدند. تیمار بذرها با جیبرلیک و آبسیزیک اسید اثرات ناشی از تنش شوری بر جوانه‌زنی و رشد گیاهچه را نسبتاً کاهش داده و سبب بهبود جوانه‌زنی و رشد اولیه آن در پتانسیل آبی پایین شدند و جیبرلیک اسید مؤثرتر از آبسیزیک اسید بود. پیش تیمار ترکیبی جیبرلیک اسید با غلظت 500 قسمت در میلیون و آبسیزیک اسید 3% بیش‌ترین تأثیر را بر درصد جوانه‌زنی، طول گیاهچه و وزن خشک گیاهچه نشان داد ولی میانگین مدت زمان جوانه زنی را کاهش داد. پیش تیمارهای ترکیبی جیبرلیک اسید 500 قسمت در میلیون و آبسیزیک اسید 3% تحت شرایط تنش شوری همراه با افزایش جذب آب در گیاه از اثرات منفی تنش شوری کاسته، در نتیجه موجب بهبود درصد جوانه‌زنی، طول و وزن خشک گیاهچه و بنیه طولی و وزنی گیاهچه می‌گردد. در مجموع، پرایمینگ بذور با پیش تیمار ترکیبی، مقاومت بذرها را به تنش آبی افزایش می‌دهد، بنابراین گیاهچه‌هایی با بنیه قوی و درصد جوانه‌زنی بالا تولید می‌گردد. تفاصيل المقالة