چکیده:آلوئه ورا (صبر زرد) یک گیاه دارویی با ارزش اقتصادی بسیار بالاست. با هدف فراهم کردن شرایط تغذیه ای مناسب برای بدست آوردن عملکرد بیشتر و تولید پاجوش هایی پرتعداد و با کیفیت ، ازمایشی در سال 1395 در شهرستان مه ولات (استان خراسان رضوی) به صورت فاکتوریل با 27 تیمار و 3 تکرار در قالب بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی سه کود اوره، فسفات کلسیم و سولفات پتاسیم و هر کدام با سه سطح صفر، 100 و 200 کیلوگرم بودند. نتایج حاکی از اثر افزایشی مصرف همزمان نیتروژن و فسفر و همچنین نیتروژن و پتاسیم عمدتا بر صفات تکثیری گیاه مانند وزن پاجوش، تعداد پاجوش و تعداد برگ پاجوش و ارتفاع پاجوش بود، البته اثر افزایشی نیتروژن و فسفر بر طول برگ و تعداد برگ به عنوان صفت مرتبط با عملکرد گیاه مادری نیز دیده شد. 70-80 درصد حداکثر وزن پاجوش، تعداد پاجوش و تعداد برگ پاجوش و ارتفاع پاجوش و همچنین حداکثر طول برگ و تعداد برگ با مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن، توام با 100 کیلوگرم فسفر و یا توام با 100 کیلوگرم پتاسیم بدست آمد. افزایش بیشتر فسفر و پتاسیم در سطح 100 کیلوگرم نیتروژن موجب دستیابی به حداکثر صفات مرتبط با پاجوش گردید و تاثیر چندانی بر صفات مرتبط با عملکرد گیاه مادری نداشت. نتایج این تحقیق پیشنهاد می دهد که توصیه کودی برای تولید پاجوش و عملکرد ژل متفاوت است، به نحوی که دستیابی به پاجوش های پر تعداد و با کیفیت در مقایسه با حصول بیشترین عملکرد گیاه مادری نیازمند مقدار مشابه نیتروژن و دو برابر فسفر و پتاسیم می باشد. تفاصيل المقالة

محدودیت منابع آبی در کشور و نیاز مردم به مواد پروتئینی سالم باعث شده تا بهره برداری و استفاده چند منظوره از منابع آبی و همچنین تولید ماهی به منظور تامین نیازهای مردم و تقویت بنیه اقتصادی کشاورزان مورد توجه قرار گیرد. .جهت بررسی اثرات آبیاری با استخر های دو منظوره همراه با استفاده از کود بر روی پارامترهای کمی هندوانه رقم نیاگارا شامل عملکرد 4 قطعه با 10 تکرار و با فاصله کشت 2 متر وفاصله بوته در ردیف 1 متر صورت گرفت. طرح در قالب 4 تیمار اجرا شد: T1 - آبیاری با استخر دو منظوره کشاورزی و کود نانو فرتایل T2- آبیاری با استخرهای دو منظوره کشاورزی T3- آبیاری با استخر دو منظوره کشاورزی و کود گاوی به همراه کیپر T4- استخرهای دو منظوره کشاورزی و کود مرغی، انجام شد. نتایج نشان داد که اثر تیمارها بر وزن میوه،اندازه میوه، تعداد میوه در بوته و عملکرد هندوانه معنی دار بود. اختلافی بین تعداد میوه و وزن میوه بین تیمارهای T3 و T4 مشاهده نشد، با این حال تیمار T4 نسبت به T3 حدود 20% عملکرد میوه بیشتری داشت که این اختلاف معنی دار نبود. در تیمار T3 ضخامت پوست میوه بیشتراز تیمار T4 بود، اما از نظر تراکم گوشت میوه اختلافی نشان ندادند. تیمار شاهد (T2) با کمترین میزان تعداد میوه و اندازه میوه مقدار عملکردی کمتری نسبت به تماما تیمارهای دیگر داشت. عملکرد بیشتر تیمارT1 در مقایسه با T4 و T3 به دلیل وزن میوه بیشتر در تیمار T1 نسبت به دو تیمار دیگر بود و تعداد میوه در بوته یکسان بود. نتایج این تحقیق پیشنهاد دهنده آبیاری مزارع جالیزی با آب خروجی از استخر پرورش ماهی همراه با استفاده اصولی از کودهای دامی و شیمیایی بر اساس تحقیق های موردی میباشد. تفاصيل المقالة

نوع کاربری اراضی، میزان پوشش گیاهی و مدیریت آنها، نقش مهمی در توان ترسیب کربن اکوسیستم دارد. لذا به منظور برآورد ترسیب کربن خاک در طول زمان متأثر از نوع پوشش گیاهی، در شهرستان گناباد ابتدا با استفاده از داده های سنجش از دور تصاویر ماهواره ای ETM و TM نقشه کاربری اراضی شهرستان برای سالهای 1387 و 1397 بر اساس روش طبقه بندی حداکثر احتمال شباهت تهیه گردید. شاخص پوشش گیاهی نیز برای تصاویر محاسبه شد. به منظور برآورد میزان ترسیب کربن خاک در دو سال مورد مطالعه و بررسی ارتباط بین عمق، بافت و درصد نیتروژن خاک با میزان ترسیب کربن در دو محصول پسته وگندم، نتایج آزمون خاک و نقاط GPS این کاربری ها تهیه و با استفاده از آزمون t مستقل و روابط رگرسیون تجزیه و تحلیل داده ها انجام شد. نتایج نشان داد که کاربری های مختلف با سطح پوشش گیاهی متفاوت اثرات متفاوتی بر ترسیب کربن خاک دارند. به طوری که مقدار کل ترسیب کربن خاک در باغات پسته سال 1397؛ بالاترین میزان ترسیب کربن در هکتار را داشته است. بررسی ارتباط بین عمق، بافت و درصد نیتروژن خاک با میزان ترسیب کربن نشان داد ارتباط مثبتی بین درصد نیتروژن، سیلت و رس خاک و همبستگی منفی بین شن و ترسیب کربن وجود دارد و با افزایش عمق در باغات پسته میزان ترسیب کربن افزایش یافته است. تفاصيل المقالة

به منظور مقایسه واکنش عملکرد گندم، جو و تریتیکاله به نیتروژن، یک آزمایش اسپیلیت پلات در مشهد و طی زراعی 97- 96 اجرا شد. عامل نیتروژن با دو سطح عدم محلول پاشی (N1) و مصرف کود اوره 46 درصد در مرحله گلدهی به میزان 20 کیلو گرم در هکتار (N2) در کرتهای اصلی و عامل نوع غله در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار N2 عملکرد دانه را به میزان 12/6 درصد افزایش داد که عمدتا ناشی از افزایش سهم فتوسنتز جاری در تشکیل عملکرد دانه از 43/6 به 51/2 درصد بود و ارتباط کمی با کارایی اختصاص ماده خشک ساقه به دانه داشت. همچنین تیمار N2 علی رغم کاهش دادن معنی دار وزن هزار دانه سبب افزایش 20/9 درصدی تعداد دانه در سنبله و 12/9 درصدی وزن دانه در سنبله گردید. محلول پاشی نیتروژن سهم فتوسنتز جاری در تشکیل عملکرد دانه را از 43/6 به 51/2 درصد افزایش و سهم انتقال مجدد ماده خشک ساقه در تشکیل عملکرد را از 72/4 به 4/53 درصد کاهش داد. تریتیکاله علیرغم داشتن شاخص برداشت یکسان با گندم، به دلیل داشتن عملکرد بیولوژیک بالاتر، 13/3 درصد عملکرد دانه بیشتری نسب به گندم داشت. مقدار فتوسنتز جاری در تریتیکاله 46/8 بیشتر از گندم بود ولی سهم نسبی ذخایر ساقه در تشکیل عملکرد اختلاف معنی داری نداشت. دلیل اصلی افزایش عملکرد تریتیکاله نسبت به گندم تعداد دانه در سنبله بیشتر بود و وزن دانه در این خصوص تاثیر معنی دار نداشت. در جو وزن هزار دانه نسبت به تریتیکاله 10 درصد بیشتر بود ولی جو به دلیل 61/0 درصد تعداد دانه در سنبله کمتر نسبت به تریتیکاله عملکرد کمتری داشت. نتایج حاکی از آن است که وزن دانه تحت تاثیر فرایندهای جذب و انتقال نیتروژن قرار نمی گیرد و بیشتر تابع فتوسنتز جاری است. بر اساس این نتایج توازن منبع -مخزن در تریتیکاله موجب عملکرد بیشتر این غله نسبت به گندم و جو شد. به نظر می رسد نیتروژن در مرحله گلدهی می تواند با جلوگیری از سقط شدن گلچه ها و افزایش اندازه مخزن و همچنین بهبود قدرت منبع از طریق افزایش فتوسنتز جاری عملکرد را در گندم و جو افزایش دهد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی کارایی روش های غیرشیمیایی و شیمیایی و سودمندی کاربرد همزمان آن ها برای کنترل علف های هرز سوروف (Echinochloa Crus-galli)، تاج خروس (Amaranthus Retroflexus) و پیچک صحرایی (Convolvulus Arvensis) در ذرت، آزمایشی به صورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در سال 1398 در شهرستان ورامین استان تهران اجرا گردید. عامل اصلی (A) تیمارهای غیرشیمیایی شامل سه سطح : AM ماخار (زراعی)،:AC کولتیواتور (مکانیکی) و :A0(بدون عملیات زراعی یا مکانیکی) بود. عامل فرعی تیمارهای شیمیایی شامل سه سطح HFS (علفکش فورام سولفورن (اکوئیپ) به میزان دو لیتر در هکتار)، HNS (علفکش نیکوسولفورون (کروز) به میزان 1/5 لیتر در هکتار)، HA+G (مخلوط آلاکلر(لاسو) و گزاپرایم (آترازین) به ترتیب به میزان 5 و 1 لیتر هکتار وH0 (وجین دستی) بود. تعداد علف های هرز تاج خروس و پیچک صحرایی (نسبت به شاهد) با اجرای ماخار (ماخار یا Am) و کولتیواتور (کولتیواتور یا AC) کاهشی در حدود 90% داشتند و افزایش عملکرد (نسبت به شاهد) حدود 55-60% بود. در حالی که اجرای تیمارهای غیر شیمیایی (زراعی-مکانیکی) بر کاهش تعداد علف های هرز سوروف بی تأثیر بود. علفکش نیکوسولفرون (کروز) همانند تیمار وجین دستی (H0) منجر به کنترل بیش از 90 درصد های علف هرز تاج خروس و پیچک گردید ولی تنها 70 درصد علف های هرز سوروف را کنترل نمود. در کرت هایی که عملیات ماخار (Am) یا کولتیواسیون (AC) در آنها انجام شده بود، تفاوت معنی داری از نظر عملکرد دانه ذرت (8000-8500 کیلوگرم در هکتار) بین وجین دستی (H0) و علفکش نیکوسولفورن (HNS) دیده نشد، اما در کرت هایی که عملیات زراعی-مکانیکی (A0) در آنها انجام نشده بود، تیمار وجین دستی (H0) در مقایسه با کاربرد علفکش نیکوسولورن (HNS) دارای 12/5 درصد عملکرد دانه ذرت بیشتری بود. در نتیجه برای علف هرز سوروف روش تلفیقی تیمارهای ماخار- نیکوسولفورون و کولتیواتور- نیکوسولفورون پیشنهاد می گردد. تفاصيل المقالة

زعفران یکی از محصولات استراتژیک کشور محسوب می باشد که علاوه بر اشتغالزایی یکی از محصولات اقتصادی مهم محسوب می شود که برخی تنش محیطی مانند خشکی و برخی عملیات های زراعی نا مناسب عملکرد آن را محدود می کند. با هدف مطالعه تأثیر دور آبیاری و اندازه بنه های مادری بر عملکرد گل و بنه در زعفران، آزمایشی در تربت حیدریه طی سال زراعی 1395 به صورت کرت های نواری با 3 تکرار اجرا گردید. عامل افقی دور آبیاری (2 ، 3 و 4 هفته) و عامل عمودی وزن بنه مادری (کمتر از 4؛ 4 تا 8؛ 8 تا 12؛ 12 تا 16 گرم) بود. اثر متقابل دور آبیاری و اندازه بنه دختری بر صفات گل غیر معنی دار و بر صفات بنه های دختری معنی دار بود. در بنه های مادری کمتر از 4 گرم و 4 تا 8 گرم، دور آبیاری تأثیری بر وزن خشک بنه های دختری در هر واحد سطح نداشت. آبیاری بنه های مادری 8 تا 12 گرم و 12 تا 18 گرم با فاصله دو هفته یکبار به ترتیب موجب تولید 3689 گرم و 4230 گرم بنه دختری در واحد سطح گردید که در مقایسه با دور آبیاری چهار هفته ای به ترتیب 7/5 و 4/9 درصد بیشتر بود. در بنه های مادری کمتر از 4 گرم ، دور آبیاری دو هفته در مقایسه با دور آبیاری چهار هفته تعداد بنه دختری در واحد سطح را 7/5 درصد افزایش و قطر بنه های دختری را 9/5 درصد کاهش داد اما در سایر اندازه های بنه مادری، اختلافی بین دورهای آبیاری از نظر تعداد بنه دختری در واحد سطح و قطر بنه های دختری دیده نشد. نتایج تحقیق پیشنهاد می کند که کاهش فاصله آبیاری (دور آبیاری از چهار و سه هفته به دو هفته) و کاشت بنه های مادری با وزن بیشتر از 8 گرم می تواند منجر به تولید بنه های دختری مرغوب و درشت تر شود که این امر از طریق افزایش عملکرد گل و کاهش طول مدت بهره برداری از مزارع زعفران ، بهبود درآمد اقتصادی کشاورزان را به دنبال خواهد داشت. تفاصيل المقالة

جهت بررسی اثرات حذف برگ و محلولپاشی نیتروژن بر فیزیولوژی عملکرد در منطقه گناباد و در طی سال های زراعی 1395 و 1396 آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. نیتروژن شامل دو سطح محلول پاشی در زمان گلدهی (N1) و عدم محلول پاشی ((N2 در کرت های اصلی و ترکیب های تیماری مقدار - زمان برگزدایی در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمار محلول پاشی نیتروژن در زمان ظهور طبق انجام گرفت. تیمارهای برگزدایی در 5 سطح (D1: شاهد (عدم حذف برگ)، D2: حذف 3/1 برگ های بوته در مرحله 8 برگی، D3: حذف 3/2 برگ های بوته در مرحله 8 برگی، D4: حذف 3/1 برگ های بوته در مرحله ظهور طبق و D5: حذف 3/2 برگ های بوته در مرحله ظهور طبق) انجام شد. در N2 با برگزدایی D4، عملکرد دانه نسبت به تیمار شاهد (عدم برگزدایی) به میزان 28% (54/0 به 75/0 تن درهکتار ) افزایش معنی دار نشان داد . در شرایط N1 با برگزدایی D5، مقدار انتقال ماده خشک از ساقه به دانه افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد، در حالی که در N2, تیمار های برگزدایی تاثیر اندکی بر سهم ذخایر ساقه داشته است. در شرایط کمبود نیتروژن، تاثیر منفی محدودیت اندازه مخزن نسبت به محدودیت قدرت منبع بر عملکرد دانه بیشتر است. متخصصین اصلاح نباتات برنامه های خود را به منظور افزایش کارایی مصرف نیتروژن در جهت افزایش اندازه مخزن و کاهش برگ های کم کارامد در پر شدن دانه متمرکز نمایند. تفاصيل المقالة

در این تحقیق سعی شده تا عملکرد جو دیم در استان های خراسان با پارامترهای اقلیمی و به دو روش سیستم های عصبی (Ann) و فازی (Anfis) پیش بینی شود. محاسبات با نرم افزار MATLAB انجام گرفت و سپس ارزیابی عملکرد مدل ها با شاخص های آماری ضریب همبستگی ( R2 )، ریشه میانگین مربعات خطا ( RMSE ) و میانگین کامل خطاMAE) ) انجام شد. بارندگی و عملکرد سال گذشته نقش موثری در کاهش خطای پیش بینی و افزایش ضریب تعیین هبستگی در هر دو روش Ann و Anfis داشت. ورودی عملکرد سال گذشته و تبخیر و تعرق توانست موجب شود تا روش Anfis در مقایسه با روش Ann پیش بینی عملکردی دقیقتری داشته باشد. بیشترین برتری دقت تخمین عملکرد در Anfis نسبت به ANN با ورودی های با ورودی های مدل R مشاهده شد که که شامل ورودیهای رطوبت ؛ دمای نقطه شبنم و دمای ماکزیمم بود. نتایج در هر دو روش Anfis و Ann برای ورودیهای مدل L که شامل بارندگی،رطوبت نسبی و عملکرد سال گذشته بود، نشان داد که این مدل بالاترین دقت را در بین مدلهای ورودی کسب نموده است. اما برای ورودیهای مدل E نیز که شامل تبخیر و تعرق ، بارندگی ، رطوبت نسبی و دمای حداقل بود، نتایج حاکی از دقت بیشترAnfis نسبت به روش Ann داشت. وجود پارامتر تشعشع در ورودی ها دقت تخمین عملکرد را در هر دو روش کاهش داد. در مجموع روش Anfis دقت بیشتری را در تخمین عملکرد جو نسبت به Ann نشان داد. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری و نحوه تقسیط نیتروژن مصرفی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگران رقم ایروفلور، آزمایشی به صورت کرت خردشده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 اجرا شد. تیمار آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری مطلوب، تنش رطوبتی در مرحله هشت برگی، تنش رطوبتی در مرحله گلدهی و تیمار نیتروژن به عنوان عامل فرعی در سه سطح N1: 25 درصد کاشت، 50 درصد هشت برگی، 25 درصد ظهور طبق، N2: 50 درصد هشت برگی، 50 درصد ظهور طبق و :N3 50 درصد کاشت، 50 درصد در مرحله ظهور طبق اجرا شد. نتایج نشان داد تنش خشکی در مرحله گلدهی باعث کاهش معنی دار قطر طبق، وزن صد دانه و عدم کاهش معنی دار تعداد دانه در طبق و در نهایت کاهش 15 درصدی عملکرد دانه شد که از نظر آماری معنی دار نبود. در سطح آبیاری مطلوب تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح دوم باعث افزایش به ترتیب نه و 16 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد لیکن از نظر آماری این افزایش، معنی دار نبود، اما در شرایط تنش در مرحله هشت برگی، تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح اول موجب افزایش معنی دار به ترتیب 12 و29 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد و نشان داد که تقسیط مناسب نیتروژن در زمانی که گیاه با تنش مواجه نیست کارایی استفاده از نیتروژن را افزایش می دهد. به نظر می رسد که گیاه آفتابگردان در هر دو مرحله رویشی (هشت برگی) و زایشی (گل دهی( نسبت به تنش خشکی حساس بوده و تقسیط مناسب کود در آبیاری مطلوب و تنش در مرحله ی هشت برگی نسبت به تنش در مرحله گلدهی جهت حصول عملکرد از اهمیت بیش تری برخوردار است. تفاصيل المقالة

به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری و نحوه تقسیط نیتروژن مصرفی بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگران رقم ایروفلور، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 اجرا شد. عامل اصلی تیمار آبیاری در سه سطح شامل: آبیاری مطلوب، قطع آبیاری در مرحله هشت برگی، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و عامل فرعی تیمار نیتروژن در سه سطح N1: 25 در صد کاشت، 50 درصد هشت برگی، 25 درصد ظهور طبق، N2: 50 درصد هشت برگی، 50 درصد ظهور طبق و :N3 50 درصد کاشت، 50 درصد در مرحله ظهور طبق اجرا شد. قطع آبیاری در مرحله گلدهی باعث کاهش معنی دار قطر طبق، وزن صد دانه شد. در شرایط تنش در مرحله 8 برگی تقسیط نیتروژن در سطح سوم نسبت به سطح اول موجب افزایش معنی دار به ترتیب 12 و 29 درصدی قطر طبق و عملکرد بیولوژیک شد و نشان داد که تقسیط مناسب نیتروژن در زمانی که گیاه با تنش مواجه نیست کارایی استفاده از نیتروژن را افزایش می دهد. به نظر می رسد که گیاه آفتابگردان در هر دو مرحله رویشی (هشت برگی) و زایشی (گلدهی( نسبت به قطع آبیاری حساس است و تقسیط مناسب کود در آبیاری مطلوب و تنش در مرحله ی هشت برگی نسبت به تنش در مرحله گلدهی جهت حصول عملکرد از اهمیت بیش تری برخوردار است. تفاصيل المقالة