مطالعه نوسانات بازارهای دارایی از مباحث اصلی بسیاری از تحقیقات در چند دهه‌ گذشته بوده است. با توجه به اینکه ماهیت دارایی در ایران متفاوت با سایر کشورها بوده، لذا بازاری هم‌چون بازار سهام به عنوان یکی از گزینه های پیش روی سرمایه‌گذار در تشکیل ترکیب بهینه سبد دارایی شناخته می‌شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی همگرایی بازده 15 بازار منتخب سهام (با ارزش ترین) ایران طی دوره زمانی 1394:11-1388:02 با استفاده از روش همگرایی ناهار-ایندر و بتا می باشد. از آنجا که سرمایه‌گذار به دنبال کسب سود بالا بوده لذا بازاری را برای سرمایه‌گذاری انتخاب خواهد نمود که بالاترین بازدهی را داشته باشد. روش ناهار- ایندر بر خلاف سایر روش‌های قبلی که به بررسی همگرایی در مقاطع مختلف می‌پرداختند؛ به صورت سری زمانی همگرایی بازارها را مورد بررسی قرار داده است. با افزایش سرمایه‌گذاری در بازار با بازدهی بالا در بلندمدت بازدهی بازار مذکور به سمت متوسط بازدهی‌ها حرکت خواهد نمود که از آن با نام همگرایی بازدهی یاد می‌شود. برآیند جهت‌های همگرایی در بازارهای سهام مورد بررسی به روش بتا، واگرایی در بازدهی بازارهای سهام را نتیجه می‌دهد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بازدهی سهام بازارهای بانک‌ها و موسسات، شرکت‌های صنعتی، استخراج کانه فلزی، محصولات شیمیایی، فرآورده‌های نفتی و سیمان به سمت متوسط بازدهی‌ها همگرا می‌شوند. ضرایب این بازدهی‌های بازارهای همگرا در سطح یک درصد به لحاظ آماری معنی‌دار هستند. اما بازارهای سهام فلزات اساسی، مخابرات، خودرو و ساخت قطعات، خدمات فنی و مهندسی، محصولات دارویی، حمل و نقل، رایانه، انبوه‌سازی و محصولات غذایی به سمت متوسط بازدهی‌ها همگرا نشدند. طبقه‌بندی JEL: C22, C51, G21 تفاصيل المقالة

این مقاله به بررسی همگرایی بهره‌وری استان‌های ایران در دو سال 1386 و 1389 می پردازد. به این منظور از روش‌های همگرایی مطلق، شرطی بتا و اقتصاد‌‌سنجی فضایی (SDM) (ضرورت لحاظ اثر همسایگی در بررسی) استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد همگرایی بتای مطلق وجود داشته و ضریب آن برابر 12/0 می‌باشد. همگرایی مشروط نیز حاکی از وجود همگرایی در بهره‌وری است. این ضریب برابر 24/0 بوده و هر دو ضریب همگرایی در سطح 1 درصد به لحاظ آماری معنادار است. متغیرهای کنترل در همگرایی شرطی شامل تنوع صنعتی و سطح تحصیلات با اثر منفی و نیز یک‌نواختی صنعتی و دسترسی به زیرساخت جاده‌ای بین استانی با اثر مثبت بر همگرایی ارزش افزوده بخش صنعت می‌باشد. بر اساس نتایج، پیشنهاد می‌شود سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان اقتصادی توجه بیشتری به یک‌نواختی صنعتی بر اساس پتانسیل‌های هر منطقه داشته باشند. تفاصيل المقالة