هدف از این پژوهش تعیین برازش مدل‌سازی معادلات ساختاری و بررسی تأثیر طرحواره های ناسازگار اولیه و تعارضات زناشویی با نقش میانجی‌گری ناگویی هیجانی بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش‌شناسی در زمرۀ پژوهش‌های توصیفی همبستگی از نوع معادلات ساختاری است. جامعۀ آماری این پژوهش شامل کلیۀ افراد متأهل مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌شناسی منطقۀ 2 شهر تهران در بازۀ زمانی بهمن‌ ماه سال 1397 تا تیرماه سال 1398 بود که حداقل یک سال از زندگی زناشویی آن‌ها گذشته باشد. برای نمونه‌گیری 300 نفر از جامعۀ مذکور به ‌صورت هدفمند و به روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از ابزار پرسشنامۀ تعارضات زناشویی (Sanai, Barati and Boostanipoor, 1996)، طرحواره های ناسازگار اولیه (Young & Brown,2005) و ناگویی هیجانی تورنتو (Bagby, Taylor & Parker, 1994) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرم‌افزار AMOS_22 جمع‌آوری شد. نتایج نشان داد که شاخص‌های برازش، پس از اصلاح مدل از مقادیر مطلوبی برخوردار است و داده‌های این پژوهش با مدل پژوهش برازش مطلوبی دارد. کلیۀ حیطه های طرد و جدایی، عملکرد مختل، مرزهای مختل، دیگر جهتمندی و گوش به زنگی با نقش میانجی ناگویی هیجانی بر تعارضات زناشویی تأثیر دارد. نتیجه آنکه می‌توان از روابط موجود برای بهبود روابط زناشویی استفاده کرد. تفاصيل المقالة

این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطه‌ای حمایت اجتماعی در رابطه بین سرمایه روان‌شناختی با تاب‌آوری شغلی شاغلان انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی می باشد که از روش پژوهش همبستگی از نوع معادلات ساختاری به عنوان روش تحقیق بهره جسته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان اداری شرکتهای خصوصی کوچک و متوسط در تهران بود. نمونه این پژوهش به طور تصادفی از فهرست‌های شرکت‌های کوچک و متوسط شهر تهران انتخاب و سپس از هر شرکت 6 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری در این پژوهش نمونه‌گیری خوشه‌ای بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوتانز و یوسف، پرسشنامه حمایت اجتماعی بروهن و فیلیپس و پرسشنامه تاب آوری شغلی لیو استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش رگرسیون چندگانه و الگوی معادلات ساختاری در نرم‌افزار ایموس نسخه 22 تحلیل شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مدل علی مبتنی بر رابطه سرمایه روانشناختی با تاب‌آوری شغلی شاغلان با نفش واسطه‌ای حمایت اجتماعی برازش دارد. سرمایه روانشناختی بر تاب آوری شغلی شاغلان تأثیر دارد. سرمایه روانشناختی بر حمایت اجتماعی تأثیر دارد. حمایت اجتماعی بر تاب آوری شغلی شاغلان تأثیر دارد. حمایت اجتماعی در رابطه بین سرمایه روانشناختی با تاب‌آوری شغلی شاغلان نفش واسطه‌ای دارد. پیشنهاد می شود ازیافته های این پژوهش برای ارتقای تاب آوری شغلی شاغلان و سرمایه روانشناختی آنها با توجه به نقش حمایت اجتماعی استفاده شود. همچنین حمایت اجتماعی، حمایت قابل پذیرش از طرف افراد دیگر، گروه‌ها و جامعه بزرگتر است. حمایت اجتماعی به عنوان قوی‌ترین و نیرومندترین نیروی مقابله‌ای برای مواجهه‌ی موفقیت‌آمیز و آسان فرد در زمان درگیری با شرایط تنش زاست و تحمل مشکلات را برای فرد تسهیل می‌کند تفاصيل المقالة

هدف: اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی مشاهده شده در مراکز بالینی و همچنین، جمعیت عمومی است که غالباً مزمن می باشد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک به شیوه گروهی بر نشخوار فکری و تنظیم شناختی هیجان مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر انجام شد. روش: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مراجعان بزرگسال با شکایت در زمینه اضطراب مراجعه کننده به یکی از مراکز تخصصی روان پزشکی و روان درمانی در سطح شهر تهران در سال 1398 بود، که از بین آنان به شیوه در دسترس تعداد 24 نفر انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. در گروه آزمایش، آموزش رفتاردرمانی دیالکتیکی در 10 جلسه و به صورت هفته ای 1 جلسه و هر جلسه به مدت 1 ساعت اجرا گردید. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006)، مقیاس پاسخ نشخواری (نولمن-هوکسما و مارو، 1991) و مقیاس تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2002) بود. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی در گروه آزمایش 54/39 و کنترل 76/38 سال بود. براساس نتایج آزمون مجذور کای مشخص شد میان گروه های آزمایش و کنترل از نظر مشخصات جمعیت شناختی (سطح تحصیلات، وضعیت تأهل و جنسیت) تفاوت آماری معنا داری وجود ندارد (05/0<P). نتایج نشان داد که آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش نشخوار فکری و بهبود تنظیم شناختی هیجان آزمودنی های گروه آزمایش مؤثر می باشد (05/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، توصیه می‌شود که مشاوران و روانشناسان از روش رفتاردرمانی دیالکتیک در کنار سایر روش‌های درمانی برای کاهش نشخوار فکری و بهبود راهبردهای تنظیم هیجان در مبتلایان به اختلل اضطراب فراگیر استفاده نمایند. تفاصيل المقالة

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان بر نشانگان درونی‌سازی و خودکنترلی در نوجوانان با گرایش به رفتارهای پرخطر بود. روش: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان نوجوان متوسطه دوم با گرایش به رفتارهای پرخطر منطقه 15 شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه پژوهش 50 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه 25 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) مهارت‌های تنظیم هیجان را آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس خطرپذیری (زاده محمدی و همکاران، 1390)، مقیاس مشکلات رفتاری (آخنباخ و رسکورلا، 2001) و مقیاس تجدیدنظرشده خودکنترلی (گراسمیک و همکاران، 1993) استفاده و برای تحلیل آنها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم‌افزار SPSS-26 با سطح معنی‌داری (05/0) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان به‌طورمعناداری باعث کاهش شکایات جسمانی و افزایش خودکنترلی شد (001/0˂P)، اما تاثیر معناداری بر کاهش اضطراب/ افسردگی و گوشه‌گیری/ افسردگی نداشت (05/0P>). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بهره‌گیری از روش آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان می‌تواند با کاهش مشکلات درونی‌سازی و افزایش خودکنترلی ریسک رفتارهای پرخطر را در نوجوانان مستعد رفتارهای پرخطر و سایر گروه‌های آسیب‌پذیر را کاهش دهد. تفاصيل المقالة

هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش مدل‌سازی معادلات ساختاری ویژگی‌های شخصیتی و تعارضات زناشویی با نقش میانجی‌گری ناگویی هیجانی بود. این پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر روش‌شناسی در زمره پژوهش‌های توصیفی همبستگی از نوع معادلات ساختاری قرار دارد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد متأهل مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌شناسی منطقه 2 شهر تهران در بازه زمانی بهمن‌ماه سال 1397 تا تیرماه سال 1398 است که حداقل یک سال از زندگی زناشویی آنها گذشته بود. جهت نمونه‌گیری تعداد 300 نفر از جامعه مذکور به‌صورت هدفمند و به روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از ابزار پرسشنامه تعارضات زناشویی (MCQ)، ویژگی‌های شخصیتی (NEO) و ناگویی هیجانی تورنتو (TAS_20) استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از روش آماری مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرم‌افزار AMOS_22 انجام شد. نتایج نشان داد که شاخص‌های برازش دارای مقادیر مطلوبی است و داده‌ها از برازش مطلوبی برخوردار است و نیز ویژگی‌های شخصیتی با نقش میانجی ناگویی هیجانی با تعارضات زناشویی ارتباط دارد. نتیجه آنکه ویژگی‌های شخصیتی می‌تواند تأثیر بسزایی در ناگویی هیجانی داشته باشد که این امر به ‌نوبه خود می‌تواند موجبات تعارضات زناشویی را فراهم کند و با آموزش‌های موردنیاز می‌توان تا حد ممکن تعارضات زناشویی را کاهش داد. تفاصيل المقالة