زمینه و هدف: اساساً شورای امنیت به‌موجب منشور، رکنی خاص گرا یا وضعیت است، به‌عبارت‌دیگر دولت‌های عضو از آن رکن خواسته‌اند که نسبت به وضعیت یا اختلاف خاص از خود واکنش نشان دهد. بااین‌حال پس از جنگ سرد، گهگاه شورا قطعنامه‌هایی صادر نمود که هدف آن نه حل‌وفصل اختلاف موجود بین دو یا چند عضو است و نه وضعیتی که صلح و امنیت بین‌المللی را به مخاطره افکند، بلکه هدف اصلی پیشگیری از تهدید صلح و یا دیپلماسی و صلح سازی پیشگیرانه می‌باشد. در حقیقت این دسته از قطعنامه‌ها مخاطب مشخصی مثل زنان و کودکان دارند. روش: مقاله حاضر می‌کوشد، تا به شیوه توصیفی- تحلیلی به تبیین قطعنامه‌های مذکور بپردازد. یافته‌ها و نتایج: مشخص نمودن این‌که قطعنامه‌های مزبور به دنبال حل یک موضوع مرتبط با یک وضعیت خاص نمی‌باشند، بلکه غایت آن‌ها حل موضوع و مشکلی است که در جامعه بین‌المللی در حال گسترش است و تکرار یا افزایش تعداد موارد آن می‌تواند بر صلح و امنیت بین‌المللی تأثیرگذار باشد. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: حقوق بشر و حاکمیت قانون دو مفهوم کاملاً به هم وابسته بوده و دارای ارتباط متقابل با همدیگر می باشند. حقوق بشر مبنای حاکمیت قانون بوده و خود نیز در پرتو آن مورد حمایت قرار می گیرد، و علاوه بر آن دارای مبانی مشترکی می باشند. هدف از ارتباط میان حقوق بشر و حاکمیت قانون،تبیین نسبت ایده ها و آموزه های مرتبط با حقوق بشر، از جمله حقوق طبیعی و رعایت تشریفات قانونی، با مفهوم حاکمیت قانون است.روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی انجام ‌شده است.یافته‌ها و نتایج: حاکمیت قانون به دنبال تضمین اعمال حقوق شهروندان از طریق طراحی سازوکاری قابل اطمینان و با ثبات است و بدین ترتیب حاکمیت قانون یکی از تضمین های اعمال حقوق بشر محسوب می شود. حقوق بشر از آن جهت مبنای حاکمیت قانون محسوب می شود که یکی از پیش فرض های اصلی نظریه حاکمیت قانون، برخوردار بودن انسان از حقوقی با ماهیت بیشتر اخلاقی است؛ حقوقی که وجود آنها برمبنای استدلالاتی فلسفی واخلاقی فرض گرفته می شود و نقش دولت، صرفا شناسایی حقوق موجود و تضمین اعمال آن است. تفاصيل المقالة