اهمیّت و اعتبار دامدا ری در درازای تاریخ ایران و نقشی که این بخش در اقتصاد و معیشت جامعۀ ایرانی داشته است، باعث فراهم آمدن دانشی غنی میان نسل های دامداران و دامپروران به ویژه در بخشِ مربوط به میش و بز شده است. نگارندگان جستار حاضر، برای به دست دادنِ گوشه ای از این دانش غنی، که از منطقه ای به منطقه ای، درجاتی از تفاوت و گوناگونی را منعکس می سازد، نخست، با محدود کردن پژوهش در یک نقطه (روستای دولت آباد شهرستان سبزوار) و نیز محدود کردن پژوهش دربارۀ شیوۀ تقریباً سنّتی دامداری (که کمتر دچار تغییر شده) کار را آغاز کردند. در مرحلۀ دوم، با شناسایی بومیان و ساکنانی از روستای یادشده، که سالیانی از عمر را در دامداری صرف کرده بودند و پرس وجو و ثبت اطّلاعات آنان، به انبوهی از اصطلاحات و اطّلاعات دامداری دست یافتند. شرح و توضیح خواستن از بومیان و ساکنان نامبرده، خود باعث دست یافتن به اصطلاحات و اطّلاعاتی دیگر شد؛ بدین سان، جستار به آرامی شکل گرفت و نتایج آن، دامنۀ گستردۀ دانش دامداری را در زمینه های گوناگون دام پزشکی، مردم شناسی، اقتصادی، زبانی و... آشکار ساخت. تفاصيل المقالة