در ادبیات فارسی و ادبیات لری به عنوان یکی از شعبه‌ها یا هم ریشه‌های این زبان، از قدیم توجّه و استفاده از عناصر طبیعت رواج گسترده‌ای داشته است. مطالعه و بررسی ادبیات قوم لر اعم از شعر و نثر نشان می‌دهد که عناصر طبیعی و مناظر و مضامین حاصل از آن ها بیشترین کاربرد را در سروده ها و نوشته‌های این قوم دارد. این عناصر شامل کوه‌ها، جنگل‌ها، درختان، گیاهان، برف، باران و... می‌شوند و به همان سادگی و بی‌پیرایگی طبیعت در شعر شاعر لر بازتاب یافته است. در این میان درختان و گیاهانی هستند که در بازتاب دادن این نگاه نوستالوژیک و احساسی نقش پررنگ‌تری را بازی می‌کنند. از این منظر گیاه معطّر چویل بیشترین تأثیرگذاری را در بیان رابطۀ عاشقانۀمعاشیق دارد. کاربرد درخت بلوط در شعر لری نشان دهنده‌ی استقامت و نیرومندی افراد این قوم دارد و نماد عزّت و افتخار قوم لر است. درختانی مانند چنار و بید به خاطرسایه‌ی دلکش وآرام بخش آن ها مورد توجّه هستند. درخت بوته ای بنگرو نماد بی ارزشی وبی فایدگی در شعر لری به حساب می آید. تفاصيل المقالة