صنعت گردشگری به‌عنوان دومین صنعت پردرآمد جهان، نقش مهمی در اقتصاد و رونق شهرها بر عهده دارد و افزایش رضایت‌مندی از چگونگی انتخاب مسیر برای رسیدن به نقاط جاذب، جلوگیری از سردرگمی در مسیریابی، نحوه دسترسی به خدمات و تسهیلات و تأمین انتظارات و توقعات گردشگران می‌تواند باعث افزایش تمایل به بازگشت به مقصد شود. هدف این پژوهش ارزیابی مؤلفه‌های تأثیرگذار برافزایش رضایت‌مندی گردشگران در فرایند مسیریابی است. روش تحقیق ازنظر هدف کاربردی و ماهیت پیمایشی و مبتنی بر روش کمی است. به‌منظور گردآوری داده‌ها از مشاهدات میدانی و پرسشنامه استفاده‌شده است. تحلیل داده‌ها، با استفاده از آمار توصیفی و روش همبستگی آزمون پیرسون تحلیل گردیده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که رضایتمندی گردشگران وابسته به عوامل کالبدی- بصری و عوامل ذهنی- شناختی است و مسیریابی گردشگران و تعیین موقعیت میان مبدأ و مقصد با استفاده از عوامل کالبدی، الگوی شبکه معابر و ترجیحاً به‌صورت ذهنی در محیط‌های آشنا باعث افزایش رضایت‌مندی می‌گردد تفاصيل المقالة

Malaysia has seen many changes in the urban planning system and is one of the countries with a zoning system. Given the country's current success, the present study seeks to examine the current system in Malaysia. In this regard, we will first describe the general characteristics of this country and then we will investigate the background and urban planning system at different levels. The research method of this research is descriptive analytical and the library-documentary method has been used to collect theoretical foundations. Therefore, this study was conducted by analyzing the content of sources and texts worked in this field, including articles and doctoral dissertations on wayfinding, and at the end, to review the research conducted in the doctoral program to analyze the wayfinding component by searching for sources. Various doctoral dissertations on the topic of wayfinding the blind in urban areas have been selected and also the article on wayfinding techniques for the blind in downtown Kuala Lumpur will be reviewed. In thefollowing, the content of the selected dissertation has been analyzed according to the theoretical foundations and theoretical framework of the research. Among the research findings, we can mention the influence of environmental factors, the direction of the path and the attractiveness of the environment in wayfinding healthy people, Also, the use of the senses, sound signs, and verbal explanations are among the factors influencing the choice of the path of the blind. It is hoped that by identifying and more attention to the components extracted from the study of experiences in the context of wayfinding in the better grounding and fabric for the presence of citizens and tourists to take an effective step in a sustainable economy and society. تفاصيل المقالة

هدف :با توجه به توانایی‌های شناختی کودکان در فضای شهری که شامل دریافت، ادراک و رفتار است ترکیب هوش هیجانی و رفتار یادگیری مسیر در فضاهای شهری برای کودکان مبنای توجه به ارزش‌های مهم نظیر پردازش اطلاعات، تصمیم‌گیری و اجرای تصمیم است. هدف از ارائه این پژوهش بررسی تأثیر نقش عوامل ادراکی – شناختی بر الگوهای رفتاری کودکان با تأکید بر هوش هیجانی محله سجاد می باشد لذا در ادامه به بررسی روش شناسی پژوهش پرداخته شده است. روش:روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است و در این راستا به‌منظور گردآوری داده‌ها از مشاهدات میدانی، پرسشنامه، بازدید سایت استفاده می‌شود که روش نمونه‌گیری کوکران به‌صورت تصادفی و تکمیل پرسشنامه هوش هیجانی مایر و سالوی و پرسشنامه که به‌صورت 5 گزینه‌ای طراحی گردیده است. در این پژوهش از جامعه آماری 1310 نفری توسط 298 نفر از کودکانی که 10-14 سال می‌باشند تکمیل گردیده است. پس از جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS به تحلیل پرداخته شد ، روش آزمون و بررسی فرضیات تحلیل با استفاده از آزمون کلموگروف- اسمیرنف، بررسی ضریب همبستگی میان دو متغیر، آزمون لون و تحلیل واریانس Anova تحلیل گردیده است.میزان آلفای کرونباخ حاصل از پرسشنامه0.837 در یافته‌های حاصل از تحلیل کمی به نظر می‌رسدیافته ها: میان یادگیری مسیر کودکان و افزایش سن در هوش هیجانی ارتباط مستقیمی وجود دارد. گروه سنی 12-14 سال اعتمادبه‌نفس بالاتری در بروز رفتار یادگیری مسیر در محیط دارند. این گروه خودآگاهی بالاتری نسبت به گروه سنی 10-12 دارند. به میزانی که کودکان هوش هیجانی بالاتری داشته باشند سهولت بیشتری در رفتار مسیریابی در فضاهای شهری دارند. تفاصيل المقالة

تفکر رکن اساسی در فرآیند ادراک در محیط شهری است با توجه به اینکه رفتار مسیریابی در فضای شهری تحت تأثیر اطلاعات دریافت شده از محیط است لذا درک صحیح از اطلاعات دریافتی از محیط سبب سهولت مسیریابی می‌گردد. افراد مختلف متناسب با شرایط فیزیولوژیکی از استراتژی‌های مختلفی برای مسیریابی در فضای شهری استفاده می‌کنند. هوش هیجانی ازجمله عامل تأثیرگذار در حیطه روانشناسی است و با عواملی مانند خودآگاهی، خود مدیریت، آگاهی اجتماعی، مدیریت روابط با مسیریابی می‌تواند ارتباط داشته باشد. با توجه به اینکه در فرآیند ادراک تفکر امر اساسی است در ادامه یکی از مؤلفه‌های هوش هیجانی نیز تسهیل تفکر هست لذا هدف از ارائه این پژوهش خوانش جنسیتی توانایی ادراکی –شناختی مسیریابی با تأکید بر هوش هیجانی و بررسی رفتار مسیریابی زنان و مردان با تأکید بر هوش هیجانی در محله سجاد بود. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است و در این راستا به‌منظور گردآوری داده‌ها از مشاهدات میدانی، پرسشنامه، بازدید سایت استفاده‌شده است. بر اساس حجم جامعه در محله سجاد با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 296 نفر محاسبه‌شده است و پرسشنامه به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند در میان از مردان وزنان تکمیل گردیده است. تحلیل داده‌ها برای تأثیر هوش هیجانی بر مسیریابی با آزمون‌های آمار استنباطی در نرم‌افزار spss صورت گرفته است و آزمون لون و آزمون واریانس یک‌طرفهAnova ، آزمون t تحلیل گردیده است. نتایج حاکی از آن است که رفتار مسیریابی زنان و مردان متفاوت است و مابین هوش هیجانی و مسیریابی زنان و مردان ارتباط مستقیمی وجود دارد. زنان در امر مسیریابی خودآگاهی بالاتری نسبت به مردان دارند همچنین در حین انجام این رفتار در محیط توانایی عاطفی و حساسیت بین فردی بیشتری نسبت به مردان دارند. مردان در فرآیند مسیریابی و در حین تعیین مسیر مدیریت احساسات قوی‌تری نسبت به زنان در محیط شهری دارند و اعتمادبه‌نفس بیشتری در حین انجام این فرایند دارند.مردان در فضای شهری خوش‌بین‌تر از زنان می‌باشند. زنان در مسیریابی از دانش مسیر و نشانه استفاده می‌کنند.مردان از دانش مسیر استفاده می‌کنند. تفاصيل المقالة

هوش هیجانی ازجمله عامل تأثیرگذار در حیطه روانشناسی است و با عواملی مانند خودآگاهی، خود مدیریت، آگاهی اجتماعی، مدیریت روابط با مسیریابی می‌تواند ارتباط داشته باشد. لذا هدف از این پژوهش بررسی رفتار مسیریابی زنان و مردان با تأکید بر هوش هیجانی است. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی است و در این راستا به‌منظور گردآوری داده‌ها از مشاهدات میدانی، پرسشنامه، بازدید سایت استفاده‌شده است. بر اساس حجم جامعه در محله سجاد با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 296 نفر محاسبه‌شده است و پرسشنامه به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند در میان از مردان و زنان تکمیل گردیده است. تحلیل داده‌ها برای تأثیر هوش هیجانی بر مسیریابی با آزمون‌های آمار استنباطی در نرم‌افزار spss صورت گرفته است و به داده‌ها پس از بررسی نرمال بودن داده‌ها بر اساس آزمون کولموگروف- اسمیرنف، ماتریس همبستگی متغیرها، بررسی ضریب همبستگی متغیرهای مسیریابی مردان و زنان، آزمون t تحلیل گردیده است. نتایج حاکی از آن است که رفتار مسیریابی زنان و مردان متفاوت است و زنان در مسیریابی از دانش مسیر و نشانه استفاده می‌کنند، زنان در فرآیند مسیریابی کنترل اضطراب و نگرانی کمتری دارند و همچنین خودآگاهی کمتری نیز نسبت به مردان دارند. همچنین زنان در ارتباط برقرار کردن در مسیریابی احساس صمیمت و همدلی بیشتری دارند اما در مدیریت استرس دچار مشکل می‌شوند و توانایی پایینی دارند و در مقابل مردان در مسیریابی از دانش مختصات و پیمایشی استفاده می‌کنند. همچنین مدیریت استرس مردان بالا است و خودآگاهی و خود مدیریتی مردان بالاتر است. تفاصيل المقالة