زمینه: تفکر خلاق ویژگی ضروری زندگی در قرن بیست و یکم است؛ چرا که جهان پیوسته در حال تغییر است. تفکر خلاق راهی به سوی فراتر رفتن از کارهایی که در گذشته انجام شده و رسیدن به دستاوردها، راه حل ها و ایده هایی برای حال و آینده است.هدف: هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر میزان استفاده از ارتباطات بی واسطه و ارتباطات رسانه ای بر میزان تفکر خلاق دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه اراک است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون است. جامعه آماری شامل کلیه ی دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه اراک در سال تحصیلی 94-1393 است که تعداد 50 نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ارتباطات بی واسطه (25 نفر) و گروه ارتباطات رسانه ای(25 نفر) جایگزین شدند و آموزش دیدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خلاقیت عابدی استفاده گردید. اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون t مستقل توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین تاثیر میزان استفاده از ارتباطات بی واسطه و ارتباطات رسانه ای بر میزان تفکر خلاق تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین استفاده از ارتباطات بی واسطه در مقایسه با استفاده از ارتباطات رسانه ای بر میزان تفکر خلاق دانشجویان بیشتر موثر بوده است.نتیجه گیری: مهم ترین نتیجه پژوهش حاضر این است که با بالا رفتن میزان استفاده از ارتباطات بی واسطه، تفکر خلاق دانشجویان افزایش پیدا کرده است، ولی استفاده از ارتباطات رسانه ای باعث افزایش تفکر خلاق دانشجویان نشده است. تفاصيل المقالة

پژوهش حاضر با هدف تأثیر آموزش برنامه‌نویسی با نرم‌افزار اسکرچ بر مهارت حل مسئله دانش‌آموزان پایه دوم ابتدایی شهرستان فراهان در سال تحصیلی 97-1396، انجام گرفته است. نرم‌افزار اسکرچ به کودکان کمک می‌کند تا ضمن طراحی بازی یا داستان‌های تعاملی، اصول برنامه‌نویسی را بیاموزند. این پژوهش از نوع کاربردی است و از لحاظ ملاک نحوه جمع‌آوری اطلاعات روش نیمه تجربی است. جهت انجام پژوهش یکی از مدارس ابتدایی دخترانه شهرستان فراهان انتخاب شد و به طور تصادفی یکی از کلاس‌ها به عنوان گروه آزمایش و کلاس دیگر بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. تعداد کل نمونه 34 دانش‌آموز دوم ابتدایی بود یعنی 17 نفر در گروه آزمایش و 17 نفر در گروه کنترل بودند. ابزارها در این پژوهش عبارت‌اند از پرسشنامه حل مسئله هپنر که بعنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون بکار گرفته شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی برای تعیین فراوانی و میانگین و از آمار استنباطی برای تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌های بدست آمده از تجزیه و تحلیل‌ها، نشان داد که تفاوت بین دو گروه گواه و آزمایش از نظر آماری در سطح 05/0>a و با سطح اطمینان 95/0 معنادار می‌باشد. نتایج بدست آمده نشان داد که آموزش برنامه‌نویسی با نرم‌افزار اسکرچ بر مهارت حل مسئله دانش‌آموزان ، تأثیر معناداری داشته است. دانش‌آموزان طی دوره آموزشی، به طور فعال با حل مسائل مختلف در نرم‌افزار اسکرچ درگیر شدند و برای حل این مسائل باید مسئله را تجزیه و تحلیل کرده و راه حل‌های مختلف را مورد آزمایش قرار می‌دادند، درگیر شدن دانش‌آموزان با این چالش‌ها موجب بهبود مهارت حل مسئله آنها شد. تفاصيل المقالة