زمینه و هدف:گلیفوزیت با نام تجاری رانداپ به عنوان علف کشی از خانواده اسید فسفونیک(نمک آمین ایزوپروپیل) به عنوان یک سم سیستمیک برای کنترل تمام گیاهان هرز به کار می رود. در این مطالعه اثر آن بر ساختار بافتی تخمدان و اووژنز در موش صحرایی بالغ بررسی گردید.روش کار:50 سر موش صحرایی بالغ ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی 15200 گرم انتخاب و به پنج گروه 10 تایی در قالب گروه­های کنترل، شاهد، تجربی 1، تجربی 2 و تجربی 3 تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ گونه حلال یا دارویی دریافت نکرد. گروه شاهد روزانه یک بار 2/0 سی سی سرم فیزیولوژی و به گروه های تجربی 1، 2 و 3 یک بار در روز به ترتیب مقادیر 50،100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن سم گلیفوزیت رقیق شده طی 14 روز به صورت درون صفاقی تزریق و پس از تشریح و جداسازی تخمدان‏ موش­ها، مقاطع بافتی از نظر تعداد فولیکول ثانویه، گراف، جسم زرد و آترزی مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها:یافته های پژوهش حاضر نشان داد که گلیفوزیت گرچه بر وزن تخمدان تأثیر معنی داری نداشته است ولی تعداد فولیکول ثانویه، گراف، جسم زرد و آترزی را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داده است(05/0p). از طرفی فولیکول های اولیه در گروه های تجربی 2 و 3 افزایش معنی داری در مقایسه با گروه های شاهد و کنترل داشت(05/0pنتیجه­ گیری:گلیفوزیت می تواند باعث تغییراتی در تعداد فولیکول های تخمدان و ایجاد اختلال در فرآیند اووژنز گردد. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف:دیازینون یک سم ارگانوفسفره است که به عنوان آلاینده محیطی موجب استرس اکسیداتیو می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر حفاظتی دوره برنامه تمرینی همراه با عصاره مریم گلی بر آسیب های بافت کبد حاصل از دیازینون انجام شد.روش کار:در این مطالعه 35 سر موش صحرایی نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه مساوی شامل گروه کنترل، دیازینون، دیازینون-عصاره، تمرین-دیازینون، تمرین- عصارهدیازینون تقسیم شدند. عصاره مریم گلی با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 4 هفته و دیازینون با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم برای یک بار به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. 24 ساعت بعد از آخرین تزریق موش ها کشته شد. پس از خون گیری از قلب سرم خون برای ارزیابی آنزیم های ASTو ALTبه روش رادیو ایمونواسی مورد استفاده قرار گرفت. بافت کبد برای مطالعات بافت شناسی از بدن خارج و نمونه برداری گردید. داده ها با آنالیز واریانس و آزمون دانکن تحلیل شدند.یافته ها:تعداد هپاتوسیت ها و مویرگ های سینوزوئیدی در گروه دیازینون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد(05/P) و تعداد سلول های کوپفر و میزان آنزیم های ALTو ASTسرم خون افزایش معنی داری داشت. اما در تیمار عصاره و تمرین به طور معناداری تعداد هپاتوسیت و مویرگ های سینوزوئیدی افزایش و افزایش سلول های کوپفر و میزان ALTو ASTالقا شده توسط دیازینون مهار شد(05/P). هم چنین تغییرات بافت شناسی در گروه دیازینون مشاهده گردید ولی در گروه های عصاره، تمرین و ترکیبی از آنان تغییرات بافتی قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید.نتیجه گیری:عصاره مریم گلی و تمرین سبب بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی بدن، کاهش استرس اکسیداتیو در برابر دیازینون می­شود. تفاصيل المقالة

هدف: این مطالعه به منظور سنتز داربست فیبروئینی الکتروریسی شده و تاثیر وابسته به زمان پیش-انکوباسیون آن در محیط کشت بر روی چسبندگی سلولی و تکثیر سلول های کاشته شده بر روی داربست انجام گردید. روش بررسی: ابتدا سریسین زدائی پیله ابریشم و آماده سازی فیبروئین انجام شد و سپس محلول فیبروئین 3% با استفاده از اسید فرمیک تهیه شد. سپس با دستگاه الکتروریسی آزمایشگاهی، داربست فیبروئینی الکتروریسی شده ساخته شده و با میکروسکوپ الکترونی نگاره مورد ارزیابی قرار گرفت. پیش-انکوباسیون داربست در محیط کشت به مدت صفر، 1، 6، و 10 روز انجام شد و با روش اندازه گیری زاویه تماس قطره آب، میزان آب دوستی داربست ها ارزیابی گردید. سپس سلول های مزانشیمی مغز استخوان رت جداسازی، کشت، و بر روی داربست ها کاشت گردید. بعد از 21 روز از کاشت سلول ها، میزان بقا سلول ها (به روش MTT) و غلظت DNA ژنومی سلول های چسبیده به داربست مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان دادند که افزایش مدت زمان پیش -انکوباسیون داربست در محیط کشت منجر به کاهش زاویه تماس و افزایش بقا و تکثیر سلول ها گردید. به طور کلی مطالعه کنونی نشان داد که پیش -انکوباسیون داربست فیبروئینی الکتروریسی شده با الاستیسیته ثابت در محیط کشت منجر به افزایش آب دوستی داربست و متعاقبا افزایش تکثیر و بقا سلول های مزانشیمی کاشته شده بر روی آن می گرددنتیجه گیری: از این یافته میتوان به عنوان یک فاکتور موثر در آماده سازی کاشت سلول های غضروفی بر روی داربست در مهندسی بافت استفاده کرد. تفاصيل المقالة

امروزه بیماری های قلبی عروقی یکی از شایع ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در جوامع می‌باشد لذا هدف از پژوهش بررسی اثر 6 هفته مصرف مکمل امگا3 بر شاخص های AST/ALT/LDH در مردان مبتلا به بیماری قلبی عروقی بوده است. در این مطالعه24 نفر از مردان مبتلا به بیماری قلبی عروقی در محدوده 55 تا 65 سال مراجعه کننده به بیمارستان روحانی و شهید بهشتی بابل، بدون سابقه مصرف مکمل امگا-3 به عنوان جامعه آماری انتخاب گردیدند. این افراد به 3 گروه مساوی تقسیم شدند.گروه اول: افراد سالم، گروه دوم: بیماران قلبی بدون مصرف مکمل، گروه سوم: بیماران قلبی که مکمل امگا3 استفاده کردند، به این صورت که روزی یک عدد کپسول1000 میلی گرم به مدت 6 هفته مصرف نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.22 و روش های آنالیز واریانس یکطرفه در سطح احتمال (05/0P˂) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که سطح سرمی آنزیم LDH در مرحله پس‌آزمون بین گروه‌های افراد سالم، کنترل و مصرف کننده امگا-3 اختلاف آماری معنی داری وجود دارد. مقدار لاکتات دهیدروژناز در گروه اومگا 3 در مرحله پس آزمون نسبت به مرحله پیش آزمون کاهش یافته است. سطح سرمی آنزیم‌های ALT و AST بین گروه‌های کنترل و مصرف کننده مکمل امگا-3، در هر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، فاقد اختلاف آماری معنی دار با یکدیگر بوده‌است. نتایج نشان داد که مصرف مکمل امگا-3 تا حدی باعث کاهش مقدار آنزیم های LDH، ALT و AST شده است.

تفاصيل المقالة

ترکیبات دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی مانند تیموکینون، به میزان قابل‌توجهی مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد شیمیایی سمی نظیر تری سیکلازول روی ارگان های احشایی می‌شوند. لذا این مطالعه به‌منظور امکان به‌کارگیری تیموکینون جهت ممانعت از اثرات مخرب سم‌تری سیکلازول بر روند اسپرماتوژنزیس رت های نر انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به 7 گروه شامل: گروه کنترل (بدون دریافت دارو)، گروه شم (محلول 10 درصد توئین 80)، گروه 20 میلی گرم بر کیلوگرم تری سیکلازول، گروه آزمایشی 10 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی 20 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی تری سیکلازول 20 و تیموکینون 10 و گروه تری سیکلازول 20 و تیموکینون 20 تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با تهیه برش های بافتی از بیضه، سلول های مسیر اسپرماتوژنز در واحد سطح مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق یافته ها، میانگین تعداد و تحرک اسپرم و تعداد سلول‌های اسپرماتوگونی در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول افزایش معنی داری را نشان داد (05/0p < )؛ اما تعداد سلول های لیدیگ در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0p < ). نتایج مطالعه نشان داد که تیموکینون به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان قوی می‌تواند سمیت ناشی از تری سیکلازول بر فرآیند اسپرماتوزنز را تا حدودی جبران نماید. تفاصيل المقالة

هدف از این مطالعه بررسی شکل هندسی و توانایی این داربست در ترکیب با سلول مزانشیمی و شبه فیبرو بلاستی و سنجش واکنش سمیت آن نسبت به سلول می باشد. بدین لحاظ چند نسبت متفاوت از داربست هیدروکسی آپاتیت/ پوسته تخم شتر مرغ ایجاد گردید تا بتوان خصوصیات سطحی و پاسخگویی سلول را نسبت به انواع مختلف ترکیبی هیدروکسی آپاتیت/پوسته تخم شتر مرغ (OsE/HA) (نسبت های 0-1، 1-2، 1-1، 2-، 1-0) سنجید. بیومتریال های طبیعی منجمله پوسته تخم شترمرغ که دارای مواد معدنی مثل کربنات کلسیم نقش عمده ای در ساخت داربست مربوط به بافت های سخت و تحقیقات امروزه را ایفا می کنند. مشخصه یابی سطحی با استفاده از SEM و خصوصیات ترکیبی داربست بوسیله XRD و FTIR مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت برای کاربرد این ترکیب در بافت های بیولوژیکی تست تماس مستقیم (سمیت) به همراه سلول های شبه فیبروبلاستی (L929) انجام گرفت. بعد از تست سمیت داربست آماده تست های درون آزمایشگاهی (اینویترو) پذیرش سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی خرگوش سفید نیوزیلندی (RADMSCs) می گردد. نتایج این پژوهش نشان داد که این داربست دارای بهترین زیست سازگاری و بیشترین لاکوناهای سطحی برای جذب سلول به خود در گروه هیدروکسی آپاتیت/ پوسته تخم شتر مرغ با نسبت 2-1 می باشد و این ترکیب بیومتریال طبیعی با مواد سنتتیک می تواند در پیشبرد مهندسی بافت استخوان کاربرد فراوان داشته باشد. تفاصيل المقالة

ترکیباتی نظیر کرایزین، مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد سمی نظیر دیازینون روی ارگان های احشایی شده و تحقیق حاضر، بمنظور اثر حفاظتی کرایزین بر روند اسپرماتوژنزیس با مداخله سم دیازینون انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-180 گرم انتخاب و بطور تصادفی به هفت گروه شامل: کنترل، شم، دیازینون با غلظت 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، کرایزین با غلظت 10، کرایزین با غلظت 20، کرایزین با غلظت 10 و دیازینون با غلظت 20 و کرایزین با غلظت 20 و دیازینون با غلظت20 ملی گرم بر کیلوگرم تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با پروسه تهیه بافت، با نرم افزارMotic ، تعداد رده های سلولی در واحد سطح مشخص و در گروه‌های مختلف با یکدیگر مقایسه گردید. بین میانگین تعداد اسپرم و تحرک اسپرم در گروه شم و کنترل با گروه‌های دیازینون و کرایزین با غلظت 10 و دیازینون با غلظت 20 (001/0p < ) و گروه دیازینون با غلظت 20 و کرایزین با غلظت 20 (01/0p <) تفاوت معنی داری به صورت کاهشی وجود داشت. همچنین مرگ و میر اسپرم در در گروه شم و کنترل با گروه‌های آزمون دیازینون، کرایزین با غلظت 10 و دیازینون با غلظت 20 و دیازینون با غلظت 20 و کرایزین با غلظت (001/0p < )، تفاوت معنی داری به صورت افزایشی وجود داشت. نتایج نشان داد که در میانگین تعداد اسپرم، تحرک اسپرم، مرگ و میر اسپرم، مورفولوژی اسپرم، تعداد سلول‌های لیدیگ، تعداد سلول‌های ژرمینال، تعداد اسپرماتوسیت‌های اولیه و ثانویه و تعداد اسپرماتید در گروه شم و کنترل با بعضی گروه‌های آزمون تفاوت معنی داری وجود داشته، بنابراین کرایزین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی می تواند سمیت ناشی از سم دیازینون را جبران کند. تفاصيل المقالة

امروزه میکروپلاستیک‌ها جزو مهم ترین آلودگی‌های محیط زیستی به شمار می روند که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. این ذرات پلاستیکی با بلعیده شدن توسط جانوران وارد زنجیره غذایی شده و سبب آسیب های جدی به انسان و جانوران می‌شوند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر میکروپلاستیک نانو ‌استایرنی بر سیستم گوارش پستانداران می‌باشد. موش‌ها به 3 گروه 6 تایی تقسیم بندی شدند: گروه کنترل که یک مرتبه در روز 200 میکرولیتر آب مقطر به مدت 30 روز دریافت کرد. گروه اول که یک مرتبه در روز 200 میکرولیتر نانو استایرن با دوز 1/0 میلی گرم/کیلوگرم به مدت 30 روز دریافت کرد. گروه دوم که یک مرتبه در روز 200 میکرولیتر نانو استایرن با دوز 5/0 میلی گرم/کیلوگرم به مدت 30 روز دریافت کرد. روز بعد از آخرین گاواژ حیوان با کلروفرم بیهوش شد و نمونه های روده و معده جهت بررسی های بافتی در محلول فرمالین 10 درصد بافری تثبیت با روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری و مقایسه بین گروه‌ها از آزمون توکی استفاده شد. تمامی محاسبات با استفاده از نرم‌افزار Prism انجام شد و سطح معنی‌دار آزمون‌ها ٠٥/٠ > p در نظر گرفته شد. یافته¬های آماری نشان دهنده ی کاهش قطر زیرمخاط، تعداد سلول پوششی، سلول اپیتلیوم در گروه آزمایشی 2 نسبت به گروه کنترل است. ارتفاع پرز روده و معده در گروه آزمایشی 2 نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که اثرات نانو استایرن وابسته به غلظت می‌باشد و هرچه غلظت افزایش پیدا کند اثرات مخرب تری بر روده و معده بر جای خواهد گذاشت. تفاصيل المقالة

رتینوئیدها و فاکتور سلول بنیادی نقش مهمی در تکثیر، بقا و تمایز سلول های بنیادی به اسپرم ایفا می کنند. لذا در این مطالعه اثر فاکتور سلول بنیادی و رتینوئیدها بر تکثیر و تمایز سلول های اسپرماتوگونی در لوله های اسپرم ساز بیضه رت بالغ مدل آزواسپرمی انسدادی با استفاده از سیستم کشت بافت مورد ارزیابی قرار گرفته است. قطعات بافت بیضه در محیط کشت مکمل با رتینوئیدها یا فاکتور سلول بنیادی و یا ترکیبی از هر دو در شرایط دمای 5/34 درجه سانتی گراد و دی اکسید کربن 5 درصد به مدت 25، 30 و 35 روز کشت داده شدند. سپس مقاطع بافتی تهیه شده در زمان های مذکور به وسیله رنگ آمیزی پاس و هماتوکسیلین مورد ارزیابی مورفولوژیکی قرار گرفتند. شمارش سلولی در واحد سطح با استفاده از نرم افزارImageJ و تجزیه و تحلیل آماری، با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه، ANOVA و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت و لایدیگ در روز 25، 30 و 35 کشت و همچنین تعداد سلول اسپرماتید گرد و دراز در روز 35 کشت در بافت بیضه آزواسپرمی انسدادی در مقایسه با گروه های تجربی و کنترل افزایش معنی دار داشتند (001/0>p ). بررسی هیستولوژیک بافت بیضه در شرایط مختلف کشت، تغییرات پاتولوژیک را در سلول های سازنده اپی تلیوم نشان داد. رتینوئیدها در روز 35 کشت در مقایسه با فاکتورهای دیگر در حفظ و تکثیر رده های سلولی فرایند اسپرماتوژنز نقش مؤثرتری داشتند. از آنجائیکه این فاکتورها به تنهایی عامل القا تکثیر و تمایز نیستند، بنابراین بهینه سازی محیط کشت جهت دستیابی به اسپرم بالغ پیشنهاد می شود. تفاصيل المقالة