در کشور ما چغندرقند، .Beta vulgaris L، مورد حمله چندین آفت کلیدی قرار می گیرد که یکی از این آفات شب پره زمستانی، Agrotis segetum Schiff، می باشد. یکی از روش های موثر در کنترل آفات چغندرقند استفاده از گیاهان تراریخته دارای ژن cry1Ab باکتری Bacillus thuringiensis Berliner می باشد. در این پژوهش تاثیر 16 لاین چغندرقند تراریخته نسل T1 به همراه دو لاین چغندرقند به عنوان شاهد روی میزان مرگ و میر، کاهش وزن لاروی و کاهش خسارت ایجاد شده توسط آفت مذکور روی برگ میزبان بررسی شد. بدین منظور قطعات هم وزنی از برگ های هر یک از لاین های تراریخته در داخل ظروف پتری در چهار تکرار و در هر تکرار در معرض 10 عدد لارو نئونات شب پره زمستانی در شرایط مشابه قرار داده شد. سپس در دو فاصله زمانی سه و شش روز پس از آغاز بررسی تعداد لاروهای مرده، وزن لاروهای زنده و میزان کاهش وزن برگ تعیین شد. تجزیه واریانس داده ها در قالب طرح پایه کاملا تصادفی، وجود اختلاف معنی دار بین تیمارهای مورد بررسی را در مورد تمام فاکتورهای مورد ارزیابی (به جز مرگ و میر لاروی در روز سوم)، در سطح احتمال یک درصد تایید کرد. در نهایت میانگین های حاصل در مورد هر یک از فاکتورهای ارزیابی شده توسط آزمون دانکن مورد مقایسه قرار گرفت. گروه بندی تیمارها به منظور معرفی موثرترین لاین یا لاین های چغندر تراریخته در کنترل آفت هدف نشان داد که تمام لاین‌های مورد بررسی نسبت به تیمار شاهد در کنترل آفت شب پره زمستانی موثر بوده‌اند. در بین لاین‌های مختلف چغندر تراریخته، لاین S36-13با 5/7 تا20 درصد مرگ و میر لاروی، 57/1تا 76/10 میلی گرم کاهش وزن لاروی و 3/39 تا 6/53 درصد کاهش خسارت برگ، 3 تا 6 روز پس از تغذیه لاروها، با در نظر گرفتن هر سه پارامتر مورد بررسی بیشترین کارایی را در کنترل آفت اگروتیس داشت. تفاصيل المقالة

با توجه به خسارت ساقه خواران Sesamia cretica و Sesamia nonagrioides در مزارع ذرت و نیشکر، استفاده از روش های کنترل بیولوژیک و پرورش گونه های سزامیا به عنوان میزبان اختصاصی زنبور انگل واره Telenomus busseolae مورد توجه پژوهشگران قرار دارد. در این پژوهش، تاثیر جیره های غذای طبیعی (ذرت و نیشکر) و غذای مصنوعی در مقایسه با جمعیت جمع آوری شده از مزارع نیشکر روی وزن شفیره ها و طول دوره شفیرگی گونه های یاد شده، بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد وزن شفیره های نر و ماده هر دو گونه حاصل از جیره های غذایی و جمعیت مزرعه ای در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی دار بودند. در مورد شفیره های نر S. creticaبیشترین وزن در تیمار غذای مصنوعی با میانگین 158/0 گرم و کمترین وزن در جمعیت مزرعه ای با میانگین 141/0 گرم بود. در مورد شفیره های ماده حاصل از جیره های غذایی مصنوعی و ذرت به ترتیب با میانگین 221/0 و 226/0 گرم در گروه اول و شفیره های حاصل از جیره نیشکر و جمعیت مزرعه ای با میانگین های 182/0 و 183/0 گرم در گروه دوم بودند. بیشترین وزن شفیره های نر S. nonagrioide در تیمار ذرت با میانگین 181/0 گرم و کمترین وزن در تیمار غذای مصنوعی و جمعیت مزرعه ای بدون اختلاف معنی دار با میانگین های 136/0 و 143/0 گرم بود. بیشترین وزن شفیره های ماده در تیمار ذرت با میانگین 243/0 گرم و کمترین وزن در تیمار غذای مصنوعی با میانگین 176/0 گرم بود. از نظر طول دوره شفیرگی نیز بین تیمارهای غذای طبیعی و مصنوعی هر دو گونه در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی دار وجود داشت. طول دوره شفیرگی شفیره های نر S. cretica روی جیره غذای مصنوعی، ذرت و نیشکر به ترتیب 93/11، 31/10 و 78/10 روز و طول دوره شفیرگی شفیره های ماده روی همان جیره های غذایی به ترتیب 96/11، 18/10 و 24/10 روز بود. طول دوره شفیرگی شفیره های نر S. nonagrioides روی جیره غذای مصنوعی، ذرت و نیشکر به ترتیب 44/10، 91/11 و 35/11 روز و طول دوره شفیرگی شفیره های ماده روی همان جیره های غذایی به ترتیب 40/10، 19/12 و 12/11 روز بود. (به طور مختصر جیره غذایی مصنوعی مورد بررسی روی گونه S. cretica نسبت به گونه S. nonagrioidesاثر مطلوبتری داشته است). تفاصيل المقالة