اهمیت موسیقی در بستر فرهنگی جامعه، معاشرت شاعران با موسیقدانان، فعالیت آنها در حوزه موسیقی، پیوند موسیقی با شعر فارسی را ایجاد کرده است که تاریخ دیرینه دارد. در مطالعه حاضر با روش توصیفی‌تحلیلی، اشعار سه شاعر اهل موسیقی: علی اکبر شیدا، رهی معیری، محمدحسین شهریار از منظر توجه آنها به موسیقی آوازی و تأثیر آن در شعرشان با رویکرد زیبایی‌شناسی بررسی شده است. تأثیر موسیقی در شعر هر سه مشهود است. علی اکبر شیدا تصنیف‌ساز است و تمام اشعار او آهنگسازی شده است، رهی معیری چندین تصنیف سروده و با موسیقدانان ارتباط مستقیم داشته است. شهریار خود اهل موسیقی بوده و ضمن معاشرت با موسیقدانان، ساز نیز می‌نواخت. نتایج بررسی شعرشان نشان می-دهد: آشنایی سه شاعر با موسیقی آوازی و همکاری با موسیقدانان، در موسیقی شعر، زیباسازی و محتواسازی شعر آنها تأثیر گذاشته است، موسیقی شعرشان متناسب با ریتم و هماهنگ با الحان موسیقی است. در زیبایی‌شناسی، کارکرد موسیقایی واژه‌ها با آرایه‌های تکرار در سطح واج، واژه و جمله، جناس آمده و زیبا‌سازی با واژه‌های موسیقی با آرایه‌های مراعات‌النظیر، تشبیه، ایهام فراوانی دارد. در محتواسازی، همسو با محتوای رایج موسیقی آوازی، وصف عشق، جفاکاری و بی‌وفایی معشوق، عواطف و اندوه‌های شخصی و اجتماعی، را با واژه‌های مصطلح موسیقی بیان کرده‌اند. تفاصيل المقالة