در این پژوهش، ضمن تعاریف جامع و روشن از عناصر داستانی، به شیوه‌ی توصیفی-تحلیلی به بررسی شیوة داستان‌پردازی و ساختار روایی مثنوی‌های خلدبرین، ناظر و منظور و فرهاد و شیرین وحشی بافقی و تطبیق آن با معیارهای داستان‌پردازی ادب معاصر پرداخته شده است . یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در آثار وحشی، عناصر داستانی در خدمت پیشبرد داستان‌ها به کار گرفته شده‌اند و طرحی مبتنی بر روابط علی، آنها را از آغاز تا پایان، استحکام می‌بخشد. از این رو سلسله منظم حوادث و روابط علی و معلولی بین آنها، خواننده را ترغیب به ادامه داستان می‌کند؛ وحشی بافقی در سرودن فرهاد و شیرین به کیفیت عناصر و انسجام آن بیشتر از منظومه‌های دیگر نظر داشته است. در بررسی شیوة داستان‌پردازی، کیفیت بهره‌گیری از عناصری چون: طرح، شخصیت‌پردازی، مناظره و گفتگو، زاویه دید، درون‌مایه و در ساختار روایی، ابزارهایی چون: توصیف، تغییر در زاویه دید، کشمکش، گره‌افکنی، تنوع در گفتگو، صحنه‌پردازی و شیوه‌هایی از این نوع، از دیدگاه داستان پرداری معاصر مورد بررسی است. تفاصيل المقالة

مثنوی فرهاد و شیرین وحشی بافقی یکی از شاهکارهای ادبیّات فارسی است. تحلیل ساختار عناصر داستانی در این منظومه، از پرسش‌های محوری پژوهش حاضر است. در این مقاله که با روش توصیفی و تحلیل محتوا به انجام رسید و ضمن ارائه تعاریف روشن و جامع از عناصر تشکیل دهندۀ ساختار داستان، عناصری همچون طرح، زاویة دید، شخصیّت‌پردازی، واسطه‌ها، صحنه‌پردازی، درون‌مایه، حوادث، گفت‌وگو، تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها نشان داد که؛ عناصر داستانی در این منظومه، آگاهانه و با خلاقیّت خاصی در خدمت پیشبرد داستان قرارگرفته است و مهارت وحشی در ترکیب این عناصر و ایجاد ارتباط در میان آنها باعث گردیده که طرح داستان، به‌ طور نسبی از نوعی رابطة علّت و معلولی برخوردار گردد و عناصر تشکیل ‌دهنده‌اش را از آغاز تا پایان، استحکام و انسجام خاصی بخشد و همین انسجام و استواری ترکیب باعث شود، داستان بتواند خواننده را تا پایان به دنبال خود بکشاند. تفاصيل المقالة