استروئیدهای آنابولیک-آندروژنیک، جهت تحریک اشتها، رشد عضلانی و افزایش تولید گلبول های قرمز خون به کار برده می شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه بین اثر هورمون های استانوزولول و ناندرولون دکانوآت بر غلظت سرمی اریتروپویتین و تستوسترون، عوارض جانبی احتمالی آنها بر کبد و تغییرات وزن بدن گربه بود. بدین منظور 10 قلاده گربه نر سالم، به 2 گروه مساوی A و B تقسیم شدند. گروه A، شامل 5 قلاده گربه بود که استانوزولول را یک بار در هفته و برای مدت 6 هفته (mg/cat 25 و به شکل داخل عضلانی) دریافت کرد. گروه B، شامل 5 قلاده گربه بود که ناندرولون دکانوآت، یک بار در هفته و برای مدت 6 هفته (mg/kg 1 و به شکل داخل عضلانی) به آنها تزریق شد. نمونه های خون، 5 بار و در روزهای صفر، 3، 14، 28 و 42 جهت سنجش تستوسترون و اریتروپویتین سرم جمع آوری شدند. استانوزولول و ناندرولون دکانوآت، هر دو عملکرد موثری در افزایش غلظت اریتروپویتین و تستوسترون نشان دادند، اما اثر استانوزولول در افزایش سطح هورمون ها، بیشتر از ناندرولون دکانوآت بود. یک تفاوت معنی دار (001/0>p)، بین گروه های A و B و در روزهای 14، 28 و 42 در افزایش اریتروپویتین و در روزهای 3، 14، 28 و 42 در افزایش تستوسترون مشاهده گردید. هر دو دارو، عوارض کبدی نداشتند، همچنین در مقایسه اثر دو هورمون بر افزایش وزن بدن، استانوزولول به صورت معنی داری (001/0>p) موثرتر از ناندرولون دکانوآت بود. نتایج نشان داد که اگرچه هر دو هورمون، عملکرد موثری در افزایش مقادیر اریتروپویتین، تستوسترون و وزن بدن در گربه ها داشتند، اما استانوزولول موثرتر از ناندرولون دکانوآت عمل کرد. تفاصيل المقالة

دمای محیط و طول روز، از جمله فاکتورهای مهمی هستند که ممکن است سیکل تولیدمثلی گونه های مختلف را تحت تاثیر قرار دهند. هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی اثر فصول مختلف (سرد= دی و گرم= تیر) و نیز حدواسط بین آن‌ها (فروردین و مهر) بر غلظت تستوسترون سرم، در گربه های منطقه اهواز بود. بدین منظور، 120 قلاده گربه نر بالغ و از نژاد موکوتاه اهلی مورد بررسی قرار گرفت. در هر فصل، خون گیری از 30 قلاده گربه انجام گرفته و غلظت تستوسترون در نمونه های سرمی، به روش الایزا (ELISA) اندازه گیری شد. میانگین غلظت تستوسترون در گربه های مورد مطالعه، ng/ml 49/0±42/3 به دست آمد. همچنین حداقل و حداکثر غلظت سرمی تستوسترون هم به ترتیب ng/ml01/0 و 2/17 و مربوط به ماه های تیر و دی محاسبه گردید. پایین ترین میزان میانگین غلظت تستوسترون در فصل گرم (ng/ml 23/0±62/0) و بیشترین میزان آن در فصل سرد به دست آمد (ng/ml 28/1±87/9). میانگین غلظت تستوسترون در فصول بهار و پاییز هم، به ترتیب ng/ml 5/0±26/2 و 3/0±94/0 ثبت شد. دمای محیط و طول روز، به شکل منفی با غلظت تستووسترون ارتباط داشتند. ضریب همبستگی بین غلظت تستوسترون با میانگین دمای کمینه، بیشینه و کلی هم به ترتیب برابر با 572/0R= -، 615/0R= -و 597/0R= -بود. همچنین ضریب همبستگی بین غلظت تستوسترون و طول روز (256/0R= -)، نشان‌دهنده وجود همبستگی قابل قبول و بالا از نوع منفی (معکوس) بود. نتیجه نهائی این که مقادیر تستوسترون سرم، تحت تأثیر فصل قرار داشته، به طوری که میانگین غلظت تستوسترون در تابستان به شکل معنی‌داری نسبت به سایر فصول، پایین تر بود (05/0>p ). تفاصيل المقالة

سرطان سینه یک بیماری چندعاملی است که ژنتیک، عوامل هورمونی و محیط در ایجاد آن نقش دارد. در تحقیق و بررسی حاضر سعی بر آن است که با استخراج عصاره برگ‌های لیموترش، و همچنین استفاده از کوچک مولکول S14161، تاثیر هر دو ترکیب را در آپوپتوز سلول‌های سرطانی سینه رده MCF-7 مورد مقایسه قرار گیرد. اثرات آپوپتوزی S14161 و عصاره هیدروالکلی برگهای لیموترش بر رده سلولهای سرطانی سینه MCF-7 با استفاده از روش MTT ، مورفولوژی سلولها با رنگ آمیزی آکریدین اورنج با استفاده از میکروسکوپ فلوئورسنت بررسی شد. نتایج نشان داد که S14161 و عصاره برگهای لیمو به صورت وابسته به دوز و زمان، میزان بقاء و تکثیر سلولهای MCF-7 را کاهش میدهند. براساس نتایج تست MTT غلظت 10 میکرومولار S14161 و غلظت6 میلی مولار عصاره برگ لیمو درمدت زمان 24 ساعت به عنوان غلظت IC50 سلولهای MCF-7 تعیین گردید. مقایسه عصاره لیموترش وS14161 نشان میدهد که میزان سمیت سلولی کوچک مولکول نسبت به عصاره لیموترش بیشتر بوده و اختلاف معنی داری میان درصد بقای سلولهای سرطانی تیمار شده با S14161 و سلولهای تیمار شده با عصاره لیموترش در روز اول، سوم و پنجم دیده میشود ( 05/0P<). همچنین تغییرات مورفولوژی بارزی نظیرکاهش سیتوپلاسم، پیگمانته شدن هسته و قطعه قطعه شدن کروماتین در سلول های تیمار شده دیده شد. اثر اختصاصی S14161 بر مهار رشد سلولی و نیز عدم مشاهده عوارض سمی تا غلظت‌های بسیار بالا این کوچک مولکول را بعنوان راهکاری اساسی در درمان سرطان‌ سینه معرفی میکند. تفاصيل المقالة

سرطان پستان در بین سرطان‌های زنان رتبه اول ابتلاء و مرگ‌ را به خود اختصاص داده است. امروزه کوچک مولکول‌ها به‌علت خصوصیات ویژه ابزارغالب در نوآوری‌های دارویی محسوب می‌شوند. هدف این تحقیق تعیین اثرات ضدرشدی و ضدتکثیری کوچک مولکول TPSF (4-(4—Fluorophenyl)-4-oxobutyl]thio]-1,3,6,9-tetrahydro-1,3-dimethyl-6-thioxo-2H-purin-2-one)دررده‌ی سلولی سرطانی سینه MCF-7 بود. در این مطالعه آزمایشگاهی، سلول‌های سرطانی پستان رده MCF-7 در محیط کشت حاوی سرم 10% کشت و با غلظت‌های 5/0، 1، 2، 5 و 10 میکرومولار TPSF تیمار و سپس در روزهای 1و3 و 5 با استفاده از تست MTT بررسی شدند. سپساثرات ضدرشدی و ضدتکثیری کوچک مولکول TPSF بر سلول‌های MCF-7 بررسی شد. داکینگ مولکولی با استفاده از نرم‌افزار مولگرو انجام شد. آنالیز داده‌ها باآزمون ANOVA دوطرفه با تست تعقیبی Tukey انجام شد. طبق نتایج TPSF به صورت وابسته به دوز و زمان، میزان بقاء و تکثیر سلول‌های MCF-7 را بطور معنی‌داری (001/0 ≥P)کاهش داد. به‌طوریکه بعد از 24 ساعت بقای سلول‌های تیمار شده با غلظت‌های 5/0، 1، 2، 5 و 10 میکرومولار به ترتیب 90، 79، 68، 50 و 32 درصد بود که تایید کننده کاهش معنی‌دار (001/0 ≥P) بقا به‌صورت وابسته به دوز می‌باشد وغلظت 5 میکرومولار به‌عنوان غلظت IC50 (غلظت مهار رشد) تعیین گردید. بررسی مورفولوژی هسته تغییراتی از جمله چروکیدگی، پیگمانته شدن هسته و قطعه قطعه شدن کروماتین را نشان داد. همچنین نتایج داکینگ تایید کننده برهمکنش TPSF با HER2 و ER بود. TPSF به‌عنوان یک کوچک مولکول موثر باعث مهار رشد سلول‌های سرطانی پستان می‌شود بنابراین می‌تواند به‌عنوان یک داروی ضدسرطان مورد توجه قرار گیرد. تفاصيل المقالة