آینده‌‎نگری یکی از موضوعات مهم و مورد توجّه اندیشمندان علوم اجتماعی است. این مقاله به بررسی امید به آینده و ارتباط آن با پایگاه اقتصادی و اجتماعی و دینداری پرداخته است. در این پژوهش از روش پیمایشی و جهت گردآوری داده‌ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. متغیر وابسته این پژوهش، امید به آینده و متغیرهای مستقل میزان دینداری، امکانات اقتصادی خانواده و پایگاه اقتصادی و اجتماعی بوده است. جامعۀ آماری مورد بررسی، افراد 18 سال به بالای شهر یاسوج بودند که بر اساس فرمول لین، 400 نفر به عنوان حجم نمونه محاسبه و به صورت نمونه گیری تصادفی از نوع خوشه ای انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه ساختمند ترکیبی محقق ساخته و دیگران ساخته گردآوری شد. اعتبار و پایایی ابزار سنجش به ترتیب با اعتبار صوری و ضریب آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان امید به آینده با متغیرهای میزان دینداری، میزان امکانات اقتصادی خانواده و پایگاه اقتصادی اجتماعی ارتباط مثبت و معناداری دارد. تفاوت معناداری بین میزان امید زنان و مردان به آینده وجود داشت و مردان از امید بیشتری برخوردار بودند ولی بین میزان به آینده با توجه به وضعیت تأهل تفاوت معناداری وجود نداشت. آزمون رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام نشان داد که متغیرهای وارد شده به مدل توانستند 9/28 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین کنند. نتیجه اینکه دینداری مهمترین عامل در حفظ و ارتقاء امیدواری در جامعه مورد مطالعه است. تفاصيل المقالة

    هدف این پژوهش، شناخت و تبیین تعیین­کننده­های فرهنگی جهت­گیری پوششی زنان است. جامعه آماری پژوهش، زنان گروه سنی 15 تا 49 ساله شهر شیراز در سال 1396 می­باشند که به شیوه نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله،­ 550 زن از بین محله­های مناطق دهگانه شهر شیراز به عنوان نمونه انتخاب شده­اند. ابزار گردآوری داده­ها، پرسش‌نامه محقق­ساخته، شامل 43 گویه است که روایی سازه آن(65/0) و پایایی آن(78/0) می­باشد. برای تجزیه و تحلیل روابط ساختاری تعیین­کننده­های فرهنگی پژوهش، از مدل معادلات ساختاری و نرم­افزار Lisrel استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد که رسانه­های نوین ارتباطی خارجی با بارعاملی (41/0)، شبکه­های مجازی با بارعاملی (45/0)، گسترش ارزش­های فمینیستی با بارعاملی (43/0)، مصرف‎گرایی با بارعاملی (51/0)، لذت­گرایی با بارعاملی (36/0) و نگرش نسبت به زن با بارعاملی (13/0)، به عنوان پیش­بینی­کننده­های فرهنگی، نقشی تعیین­کننده در شکل­دهی و جهت­گیری پوششی زنان مورد مطالعه داشته­اند. شاخص­های برازش مدل ساختاری پژوهش نیز ضمن تأیید فرضیه­ها، نشان می­دهند که مدل تدوین شده از حمایت چارچوب نظری و ادبیات پژوهش برخوردار است و پیش­بینی­کننده­های درون مدل در مجموع با بارعاملی (55/0) همبستگی نیرومندی با جهت­گیری پوششی داشته و 30% از تغییرات جهت­گیری پوششی زنان را تبیین می­کنند. ضمن آن‎که در این پژوهش، رسانه­های داخلی و سیالیت هنجارهای دینی نقشی تعیین­کننده در جهت‌گیری پوششی زنان نداشته­اند. تفاصيل المقالة