سیگنال¬های سیری-گرسنگی، ساعت¬های ریتمی در بافت¬های محیطی را از طریق در دسترسی به بسیاری از درشت¬مغذی¬ها در گردش خون، تنظیم می‌کند. هدف این تحقیق، مطالعه اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر بر سطوح سرمی آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردان چاق غیرورزشکار بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 36 مرد جوان چاق غیرورزشکار با میانگین سن 3/3 ± 4/25 سال، وزن 7/7 ± 3/98 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/1 ± 8/31 کیلوگرم بر مترمربع، به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی¬ها بطور تصادفی به سه گروه مساوی شامل؛ کنترل، تمرین صبح و تمرین عصر تقسیم شدند. پروتکل تمرینات استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا شد. قبل و پس از دوره تمرین، خونگیری در شرایط 10 ساعت ناشتایی شبانه انجام گردید. داده¬ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معناداری 05/0 >p تجزیه و تحلیل شد. هشت هفته تمرینات استقامتی منجر به کاهش معنادار آسپروسین (0001/0= p)، لپتین (02/0=p )، انسولین (0001/0=p )، گلوکز (0001/0=p )، مقاومت انسولینی (0001/0=p ) و شاخص اشتها (001/0= p) گردید. آزمون تعقیبی توکی نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، تمرین عصر اثر بیشتر و معنادارتری بر همه‌ی متغیرهای ذکر شده دارد. به نظر می‌رسد تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر می تواند اثرات مثبتی بر وضعیت آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها داشته باشد. با این حال، به نظر می‌رسد تمرینات در نوبت عصر اثرات مثبت بیشتری بر این عوامل داشته باشد. تفاصيل المقالة