تأمین مالی هر سازمانی از مسائل مهم و حتی حیاتی آن است، سازمان روحانیت نیز از این امر مستثنی نیست و بنیان‌گذاران آن، لازم است برنامه و قواعدی را در این جهت طراحی کنند تا سازمان بتواند به وظایف خود به خوبی عمل کند و به اهداف مورد نظر نائل آید. در این تحقیق، که به صورت اسنادی ـ تحلیلی سامان یافته است با بررسی متون مقدس و معتبر دین یهود و مسیح، سیاست اقتصادی و منابع مالی آنها در تأمین بودجه سازمان روحانیت استخراج شده است و دیدگاه های هر دو دین نسبت به سؤال اصلی این پژوهش یعنی شیوه تأمین معاش عالمان دین بررسی، و بیان شده است که اشتغال عالمان به کسب و کار برای تأمین معاش، گرچه به نظر پسندیده می‌رسد؛ اما به صراحتِ هر دو دین، عالمان رسالت سنگینی در تربیت دینی جامعه دارند و اشتغال به غیر آن از جمله کسب و کار از موانع جدی فراروی چنین تکلیفی است، از این‌رو عالمان باید تمام‌وقت در خدمت دین باشند ولی تأمین معاش آنان از وظایف مردم است. عالمان دینی وظیفه رشد و تعالی بُعد روحانی انسان‌ها را به عهده دارند و مردم در مقابل وظیفه تأمین بعد مادی عالمان را. تفاصيل المقالة

نهضت مشعشعیان از سال 845 هـ .ق شکل گرفت و به تشکیل حکومت مشعشعیان توسط بنیانگذار آن سیدمحمد بن فلاح در خوزستان منجر شد. دوره حکومت مشعشعیان حدود 400 سال به طول انجامید، این حکومت فراز و نشیب های زیادی را پیمود و اقدامات زیادی را در حوزه‌های مختلف در این سرزمین انجام داد. با این حال تعابیر و اختلاف نظرهای مختلفی در رابطه با مشعشعیان و اقدامات آنان وجود دارد که این موضوع انجام پژوهشی جامع در این زمینه را ضروری می نماید.هم چنین این پژوهش درصدد پاسخگویی به این سؤال است که وضعیت فرهنگی و تمدنی سرزمین خوزستان در زمان مشعشعیان چگونه بوده است؟ و بر این فرضیه استوار است که مشعشعیان در زمان حکومت خود در سرزمین خوزستان با ترویج اسلام، تشیع و ایدئولوژی خود و همچنین اقدامات و فعالیت های علمی موجبات تغییر و تحولاتی در حوزه فرهنگی یجاد کرده بود، از جمله اقدامات فرهنگی ایشان ایجاد مدرسه علوم دینی در حویزه توسط سید مطلب بود، همچنین مشعشعیان از طریق تحولاتی که در حوزه سیاسی و روابط سیاسی و اقتصادی تأثیرات مهمی در حوزه تمدنی ر سرزمین خوزستان ایجاد نموده بودند، از آن جمله می توان به قلعه هایی که در زمان مولی محسن ساخته شد، اشاره کرد. در این تحقیق از روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی و هم چنین گرداوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای به جمع آوی مطالب و سپس توصیف و تحلیل آنها پرداخته است. تفاصيل المقالة

چکیده در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم (پانزدهم میلادی) ایران یک واحد سیاسی یکپارچه نبود، و در واقع در شرق سرزمین ایران ضعف قدرت بازماندگان تیموری مشهود و نمایان بود و اما در قسمتی دیگر از غرب ایران، توسعه حکومت ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو آشکار و هویدا بود. در چنین اوضاع و احوالی چنین‌ برمی آید که احتمال نضج گرفتن نهضت های مذهبی - سیاسی در نواحی مختلف ایران قوت گرفته بود. از جمله حدود سال 1437م/840 هجری قمری که در منطقه جنوب عراق و سرزمین خوزستان نهضت مذهبی شیعی به رهبری سید محمد بن فلاح از شاگردان احمد بن فهد بن علامه حلی نضج صورت گرفته بود که به سرعت به حکومت محلی تبدیل گشت. موسس این دولت شخصی به نام سید محمد بن فلاح ( متوفای ۸۷۰ هجری قمری ) از علمای حوزه حله بود که در سال ۸۲۸ ق ادعای مهدویت نموده بود و با این ادعا توانست نظر بیشتر قبایل خوزستان را به خود جلب کند وی بعد از جنگ های متمادی که برای رسیدن به قدرت داشت سرانجام توانست در سال ۸۶۵ هجری قمری حکومت مستقل شیعه به مرکزیت حویزه ایجاد کند. از این زمان به بعد، مشعشعیان بیش از دویست سال به صورت حکمرانان تابع بر این منطقه حکومت کردند. این حکمرانان مردمانی بزگوار، علم دوست، اهل فضل و دانش بودند. به این جهت آنان موجبات رشد فرهنگی و شکوفایی علم و هنر را درمنطقه خوزستان فراهم آوردند و چنین شد که دیری نپائید که خوزستان عموما و به طور اخص حویزه به عنوان مرکز حکمرانی خوزستان در آن زمان یکی از مراکز عمده علمی فرهنگی تبدیل شود. مرکزی که طالبان علم و جویندگان فضیلت و ادب آهنگ آن منطقه را نمودند و در آن رحل اقامت افکندند. مفسرین، فقها، حکما، ادبا و شعراء بزرگی در آن منطقه به ظهور رسیدند. تفاصيل المقالة