آثار ادبی، بازتاب تفکرات، شیوة زندگی و اوضاع و احوال هر ملتی هستند و واقعیات اجتماعی را به صورت هنرمندانه نشان می دهند. دورة قاجار به علت داشتن فراز و فرودهای اجتماعی و سیاسی، همواره مورد توجه محقّقان زیادی قرار گرفته است. این عصر به جهت واقع شدن انقلاب مشروطه در آن، به دو دوره تقسیم می گردد که تحقیق حاضر فاصلة سال های بین (1223-1270) را شامل می شود. با وجود اینکه در این دوره به اندازة دورة مشروطه، مباحث اجتماعی انعکاس نیافته ، اما کاربرد این مضامین تا حدودی درآثار شاعران و نویسندگان دیده می‌شود. این مقاله برآن است ارتباط ادبیات با جامعه را در این دوره بررسی نماید و به‌طور خاص موضوعات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی موجود در پریشان قاآنی را مورد توجه قرار دهد. بنابراین با روش توصیفی-تحلیلی و با استناد به گزارش‌مورخان داخلی و جهانگردان خارجی به جامعه شناسی ادبیات این دوره پرداخته است. نتایج بررسی‌های اسنادی نشان می‌دهد مسائلی از قبیل فقر، رشوه‌، دزدی، گدایی، گرایش به مسکرات و مخدرات، چاپلوسی و تظاهر در پریشان قاآنی مورد توجه قرار گرفته؛ اما به دلیل مدیحه‌سرا بودن این شاعر درباری، انتقاد از اوضاع نابسامان جامعه به‌طور ملموس امکان نداشته و در قالب حکایت اشاراتی به مشکلات و معظلات اجتماعی موجود شده است. تفاصيل المقالة