منطقه کوهستانی کجور، واقع در استان مازندران به علت ارتفاع زیاد، وجود لایه‌های مارنی، رسی و شیلی، فعالیت لرزه خیزی بالا، توپوگرافی عمدتاً کوهستانی و بارندگی زیاد؛ شرایط مناسبی را برای زمین‌لغزش فراهم می آورد. مسیر جاده نیز با توجه به شرایط زمین شناسی و آب و هوایی از مناطق مستعد برای وقوع حرکات دامنه ای می‌باشد، تجربه لغزش های متعدد در سال های پس از بهره برداری مؤید این موضوع است. در پژوهش حاضر علت وقوع زمین‌لغزش در کیلومتر 27 محور مواصلاتی کجور، در غرب روستای گَت کَش به طور موردی تحت مطالعه و بررسی قرار گرفته است. به این منظور با استفاده از بازدیدهای صحرایی، بررسی نقشه های زمین شناسی، عکس های هوایی و تصاویر ماهواره ای؛ عوامل اصلی ناپایدارسازی در ناحیه مورد نظر مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفت. بر اساس مطالعات، لغزش از نوع انتقالی شناخته شد و هفت عامل لیتولوژی، توپوگرافی، فاصله از گسل، زمین شناسی مهندسی توده لغزشی، هیدرولوژی و هیدروژئولوژی، اقلیم و کاربری اراضی به عنوان عوامل اصلی و مؤثر در وقوع لغزش تعیین و مورد بحث و تحلیل قرار گرفتند. ضریب اطمینان به‌دست آمده طی تحلیل پایداری به روش تعادل حدی بیانگر پایداری شیروانی در شرایط فعلی می‌باشد، اما با تغییر عوامل مؤثر در پایداری، لغزش مجدد محتمل می‌باشد. طی بررسی ها، بخش های با پتانسیل لغزش بالا شناسایی شدند و از این رو پیشنهاداتی در خصوص عملیات پایدار سازی مناسب در نواحی با خطر بالا ارائه شده است. نتایج ارزیابی کمی اثرات زیست‌محیطی و وزن‌دهی به متغیرهای متأثر از لغزش به همراه آنالیز خوشه‌ای، نشانگر اثرات منفی این لغزش بر محیط زیست منطقه و ارتباط معنادار این پارامترها می‌باشد تفاصيل المقالة