چکیده: تفویت فرصت را می‌توان عبارتی ناآشنا برای حقوق داخلی نامید، عبارتی که چند سالی است قدری راجع به آن صحبت و پژوهش شده است، لکن با اقبال چندانی در تدوین قوانین همراه نبوده است. چه تفویت فرصت را ایجاد مانع در راستای برخورداری فرد از یک موقعیت خاص، بدانیم چه آن‌را مانعی جهت اجتناب از ورود ضرر به اشخاص، ماهیت آن‌چه سوخت شده یک چیز است و قطعاً برای یک سیستم حقوقی کامل تفویت چنین فرصت‌هایی قابل اغماض نمی‌باشد، لکن با بررسی دقیق فقهی می توان مواردی را مشاهده نمود که فقها هر چند نه به صراحت، لکن به گونه ای متعرض بحث تفویت فرصت گردیده اند و آن را نوعی ضرر تلقی نموده اند. بنابراین می توان مبانی تقنین در راستای مسئولیت تفویت فرصت در فقه را مشاهده نمود و در این راستا گام برداشت. تفاصيل المقالة