پلاستیک های بر پایه نفت مشکلات جدی را برای محیط زیست ایجاد کردند و به همین دلیل محققین به دنبال تولید ساختارهای پایدار جایگزینی بودند. فیلم های خوراکی و قابل تجزیه نمونه ای از موادی بودند که برای این هدف تولید شدند و مورد استفاده قرار گرفتند. فیلم های خوراکی لایه های نازکی از مواد قابل خوردن هستند که می توانند روی مواد غذایی و یا بین آن قرار گیرند ولی یک پوشش خوراکی به طور عمده روی محصولات غذایی قرار می گیرد. چندین سال است که مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده است ولی یک مطالعه مروری جامع در این زمینه وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عملکرد فیلم‌های زیست‌تخریب ‌پذیر دربسته بندی مواد غذایی انجام شد. مطالعات مختلف از مواد مختلفی همانند نشاسته، ژلاتین، سلولز و ..... برای تولید فیلم های زیستی استفاده کرده اند که در کنار مزایایی همانند قابلیت تجزیه، دارای معایبی همانند خصوصیات مکانیکی و ممانعتی ضعیف هستند. در این مطالعه به بررسی کارایی فیلم های زیست‌تخریب ‌پذیر دربسته بندی مواد غذایی پرداخته می شود. تفاصيل المقالة