تاب‌آوری نقش مهمی در سلامت و کیفیت زندگی دارد و از عوامل موثر بر آن می‌توان به ویژگی‌های شخصیتی، هوش اجتماعی و هوش معنوی اشاره کرد. در نتیجه، پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل‌یابی تاب‌آوری بر اساس ویژگی‌های شخصیتی و هوش اجتماعی با میانجی‌گری هوش معنوی در بیماران قلبی انجام شد. طرح پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش بیماران قلبی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های درمانی شهر اصفهان در سال 1399 بودند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان از میان آنها تعداد 384 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تاب‌آوری (کونور و دیویدسون، 2003)، پرسشنامه ویژگی‌های شخصیتی (کاستا و مک‌کری، 1992)، مقیاس هوش اجتماعی ترومسو (سیلورا و همکاران، 2001) و مقیاس هوش معنوی (آمرام و درایر، 2007) بودند. داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری از نوع تحلیل مسیر در نرم‌افزارهای SPSS-23 و LISREL-8.8 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که مدل تاب‌آوری بر اساس ویژگی‌های شخصیتی و هوش اجتماعی با میانجی‌گری هوش معنوی برازش مناسبی داشت و روان‌رنجورخویی، برون‌گرایی، گشودگی، وجدان‌گرایی و هوش اجتماعی بر هوش معنوی و تاب‌آوری اثر معنادار مستقیم داشتند (05/0>P)، اما توافق‌پذیری بر هوش معنوی و تاب‌آوری اثر معناداری نداشت (05/0<P). علاوه بر آن، هوش معنوی بر تاب‌آوری اثر معنادار مستقیم داشت (05/0>P). همچنین، روان‌رنجورخویی، برون‌گرایی، گشودگی، وجدان‌گرایی و هوش اجتماعی از طریق هوش معنوی بر تاب‌آوری اثر معنادار غیرمستقیم داشتند (05/0>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر، برنامه‌ریزی جهت بهبود تاب‌آوری در بیماران قلبی ضروری است و متخصصان و درمانگران حوزه سلامت می‌توانند از طریق کاهش روان‌رنجورخویی و افزایش برون‌گرایی، گشودگی، وجدان‌گرایی و هوش اجتماعی میزان تاب‌آوری در بیماران قلبی را بهبود بخشند. تفاصيل المقالة