هدف از اجرای این پژوهش مقایسه میزان فرسودگی شغلی پزشکان جراح عمومی و متخصص داخلی شهر اصفهان در سال 1383 بود. بدین منظور 35 نفر از پزشکان جراح عمومی و 35 نفر از متخصصان داخلی به‌صورت تصادفی ساده از فهرست سازمان نظام پزشکی استان اصفهان انتخاب شدند و پرسشنامه‌های جمعیت‌شناختی، فرسودگی شغلی مسلش و جکسون و پرسشنامه محقق‌ساخته خشنودی شغلی در مورد آنها اجرا شد. ضریب پایایی این دو پرسشنامه 8/0 محاسبه و ضریب روایی همزمان بین نمرات دو پرسشنامه برابر با 65/0- محاسبه گردید. در رابطه با فرضیه‌های پژوهش فرض شد که بین میانگین‌های نمرات کل فرسودگی شغلی و زیرمقیاس‌های دو گروه پزشکان تفاوت وجود دارد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که میانگین نمرات کل فرسودگی شغلی پزشکان جراح عمومی به‌طور معناداری بیشتر از متخصصان داخلی بود. (001/0 = P). همچنین خستگی عاطفی (001/0 = P)، عملکرد فردی (005/0=P) و خشنودی شغلی (029/0 = P) پزشکان جراح عمومی بیشتر از متخصصان داخلی بود. در ضمن میانگین‌ نمرات کل فرسودگی شغلی پزشکان زن به‌طور معناداری بیشتر از پزشکان مرد بود. ولی تفاوت معناداری بین میانگین‌ نمرات مسخ شخصیت پزشکان جراح عمومی و متخصصان داخلی مشاهده نشد (021/0 = P). همچنین خستگی عاطفی (001/ 0 = P) و خشنودی شغلی (001/0 = P) پزشکان زن بیشتر از پزشکان مرد بود، ولی تفاوت معناداری بین میانگین‌ نمرات مسخ شخصیت و عملکرد فردی پزشکان زن و مرد وجود نداشت. در نهایت با توجه به یافته‌ها، پیشنهادهایی برای پژوهشگران آتی و پزشکان جراح عمومی و متخصص داخلی ارائه گردیده است. تفاصيل المقالة