این پژوهش با هدف مقایسۀ عملکرد جنسی مردان و زنان عادی و مردان و زنان در آستانۀ طلاق انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی ـ مقایسه‌ا‌ی (پس‌رویدادی) بود. جامعۀ آماری، شامل زوج‌های عادی و مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی بهزیستی و دادگاههای خانوادۀ شهر اصفهان بود. برای انجام این پژوهش، 30مرد در آستانۀ طلاق، 30 مرد عادی، 30 زن در آستانۀ طلاق و 30 زن عادی در شهر اصفهان از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامۀ عملکرد جنسی (روزن و همکاران، 2000) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری به تفکیک برای زنان و مردان دو گروه (در آستانۀ طلاق و عادی) تحلیل شد. نتایج نشان داد که در میل (017/0=P )، در تحریک روانی (001/0=P )، در ارگاسم (001/0=P )، در رضایتمندی (001/0=P ) و در درد (001/0=P ) بین مردان گروه در آستانۀ طلاق و گروه عادی تفاوت معناداری وجود دارد، اما در رطوبت (07/0=P )، بین مردان دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین در تحریک روانی (001/0=P )، در رطوبت (008/0=P )، در ارگاسم (03/0=P )، در رضایتمندی (04/0=P ) و در درد (003/0=P ) بین زنان گروه در آستانۀ طلاق و گروه عادی تفاوت معنادار، اما در میل (18/0=P )، بین زنان دو گروه تفاوت معناداری به دست نیامد. تفاصيل المقالة