در پژوهش حاضر به منظور شناخت عوامل بازدارنده استقرار نظام شایسته سالاری در سطح مدیران حرفه ای شهرستان اهواز سه سؤال تدوین گردیده است. سؤال اول به دنبال کشف عوامل بازدارنده استقرار نظام شایسته سالاری بوده است، سؤال دوم اهمیت رتبه ای هر یک از عوامل بازدارنده را جستجو می کند و در نهایت سؤال سوم درصدد تعیین روابط ساختاری بین عوامل بازدارنده و نظام شایسته سالاری می باشد. بر مبنای روش تحقیق تحلیل عاملی اکتشافی در جامعه آماری (10377=N) و با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان، حجم نمونه (384=n) تعیین شده است. همچنین برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه ی محقق ساخته با دو بخش، بخش اول،شناخت درجه استقرار نظام شایسته سالاری و بخش دوم،شناخت عوامل بازدارنده استقرار نظام شایسته سالاری به ترتیب با ضریب پایایی 93/0 و 83/0 بر حسب آلفای کرونباخ استفاده شده است. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss و سایر ابزارها در حوزه آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که سه عامل پارتی بازی، عدم برابری فرصت و سطحی نگری عوامل بازدارنده می باشند. ضمن اینکه پارتی بازی در رتبه اول، عدم برابری فرصت در رتبه دوم و سطحی نگری در رتبه سوم اهمیت قرار دارند. همچنین بین سه عامل بازدارنده و استقرار نظام شایسته سالاری رابطه ی آماری معنی داری وجود دارد. تفاصيل المقالة

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه عدالت سازمانی با رفتار شهروندی سازمانی با توجه به نقش میانجی تعهد شغلی در میان کارکنان بوده است. پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی و پیمایشی بوده است. جامعه آماری120 نفر بوده که طبق جدول مورگان 92 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید و به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های عدالت سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی، تعهد شغلی استفاده گردید که به ترتیب دارای ضریب آلفای کرونباخ 87/0، 90/0 و 79/0 می باشند. به منظور تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار لیزرل استفاده شد و نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد که بین عدالت توزیعی وتعهد شغلی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد، بین عدالت رویه ای و تعهد شغلی رابطه معنا داری وجود ندارد، بین عدالت تعاملی (مراوده ای) و تعهد شغلی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد، رابطۀ مثبت و معنا دار بین تعهد شغلی و رفتار شهروندیتأیید می شود، بین عدالت توزیعی ورفتار شهروندی رابطه معنا داری وجود ندارد،بین عدالت رویه ای و رفتار شهروندی رابطه معنا داری وجود ندارد و بین عدالت تعاملی (مراوده ای) و رفتار شهروندی رابطه معنا داری وجود ندارد. تفاصيل المقالة