ورم پستان از بیماری‌های مهمی است که می‌تواند در دوران شیردهی و خشکی در گاو شیری ظاهر گردد. با توجه به اهمیت باکتری اشرشیاکولی در ایجاد ورم پستان میکربی، این پژوهش به منظور بررسی تولید زیست ماده، سم و شناسایی ژن های موثر بر تولید زیست توده‌ی باکتری اشرشیاکولی در شرایط حبابچه‌های پستان گاو شیری مبتلا به ورم پستان در شرایط هوازی و بی هوازی و به روش Insilico انجام شد. نرخ تولید بهینه‌ی زیست توده‌ی باکتری اشرشیاکولی در شرایط هوازی، 0155/2 و در شرایط بی‌هوازی 0152/1 میلی مول بر گرم وزن خشک بر ساعت (mmol/gDW/h) محاسبه شد. بیشترین توان باکتری اشرشیاکولی برای تولید سم در شرایط هوازی، 6701/1 (mmol/gDW/h) محاسبه شد. تولید بالای زیست توده، می تواند توجیه مناسبی برای بیماری‌زایی سریع باکتری اشرشیاکولی در محیط پستان گاو شیری باشد. نتایج نشان داد که حذف همزمان ژن‌هایompFompN ،PhoE و ompC موجب توقف تولید زیست توده گردید. همچنین، بررسی واکنش‌های تولید سم در باکتری اشرشیاکولی نشان داد که ژن‌های solA، lpxM،ZnuA وZnuB ،که در تولید سم دخالت دارند، توانند کاندیدهای مناسبی برای اهداف دارویی، جهت کاهش و یا توقف تولید سم باشند. تفاصيل المقالة

مقدمه: گلوبولین متصل به هورمون جنسی (SHBG) پروتئینی است که توسط سلول‌های کبدی سنتز می‌شود و به هورمون‌های جنسی برای تنظیم سطح و فراهمی زیستی آن‌ها متصل می‌شود. اتصال آن به تستوسترون باعث کاهش تستوسترون زیستی در دسترس می‌شود و باعث بیماری‌های دستگاه تناسلی مردان مانند ناباروری، اختلال نعوظ و سرطان پروستات می‌شود. هدف: در این پژوهش به صورت in silico، پتانسیل چندین ترکیب موجود در عسل توالنگ علیه پروتئین SHBG به منظور درمان ناباروری بررسی شده است. مواد و روش‌ها: شش ترکیب موجود در عسل توالنگ که شامل کاتچین، اتیل اولئیت، فیستین، هسپرتین، کائمفرول و لوتئولین از پژوهش‌ها پیشین و پایگاه داده دارویی PubChem به دست آمدند. با استفاده از داکینگ مولکولی اتصال این ترکیبات به پروتئین SHBG از لحاظ انرژی اتصال و نوع میان‌کنش‌های پروتئین-لیگاند بررسی شد. از نرم‌افزار AutoDock Vina نسخه 1.1.2 برای انجام داکینگ مولکولی و از نرم‌افزار Discovery Studio نسخه 21.1.0.289 برای تجزیه و تحلیل نتایج داکینگ مولکولی استفاده شد. سپس از وب سرورهای SwissADME و admetSAR 2.0 برای ارزیابی خواص فارماکوکینتیک این ترکیبات از طریق پیش‌بینی‌های ADMET استفاده شد. نتایج: انرژی اتصال به دست آمده از داکینگ مولکولی نشان داد که ترکیب لوتئولین با امتیاز 10- کیلوکالری بر مول به پروتئین SHBG متصل می‌شود، و میان‌کنش‌های هیدروژنی و آب‌گریز بیشتری نسبت به سایر ترکیبات مورد بررسی و همچنین ترکیباتی که در مقالات اخیر روی آن‌ها کار شده، دارد. ترکیبات کاتچین و فیستین نیز نتیجه قابل قبولی نشان دادند. بررسی ADMET و رادار فراهمی زیستی نشان داد، اگرچه این ترکیبات خواص فیزیکی و شیمیایی برای استفاده به عنوان دارو دارند، اما پتانسیل مهار بعضی از سیتوکروم‌ها و سمیت برای بعضی از ارگان‌های بدن و DNA یا سایر موارد ژنتیکی در بدن را دارند که در استفاده از این ترکیبات به عنوان دارو باید مد نظر قرار گرفته شوند. بحث و نتیجه‌گیری: با استفاده از این مطالعه in silico، چند مولکول مناسب با منشاء طبیعی علیه پروتئین SHBG شناسایی شد که توانایی بالقوه‌ای برای درمان ناباروری در مردان از خود نشان دادند. تفاصيل المقالة