سابقه و هدف: یکی از پرکاربردترین منابع سلولی در مهندسی بافت و بهینه‌سازی محیط‌های کشت، سلول-های بنیادی مزانشیمی(MSCs) می‌باشد. در مطالعه حاضر، سلول‌های بنیادی موش به عنوان هم‌کشتی مورد استفاده قرار گرفت. از آنجاییکه مشکل عمده روش کشت جنین در شرایط آزمایشگاهی قابلیت حیاتی کاهش یافته جنین‌های آزمایشگاهی در مقایسه با همتاهایشان در شرایط حیاتی است، هدف از این مطالعه ارزیابی لقاح و کشت جنین گاوی در هم‌کشتی با سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (ADMSCs) است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه، پس از آماده سازی وجداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی، این سلول‌ها در کف چاهک‌ها کشت شدند. سه روز پس از کشت سلولی، تخمک و جنین‌های گاوی به روی تک لایه منتقل گردید و تا 7 روز کیفیت بلوغ و نوع تسهیم سلولی بررسی گردید. یافته‌ها: میزان بلوغ و زنده‌مانی و تسهیم سلولی جنین‌ها تا روز هفتم ارزیابی شد. این مطالعه نشان داد که هم‌کشتی با سلول‌های بنیادی مزانشیمال بطور معنی‌داری زنده‌مانی و تسهیم جنین را در مقایسه با گروه کنترل (جنین‌های بدون هم‌کشتی) افزایش داده است (05/0˂P )، بطوریکه میزان بلوغ تخمک‌های گاوی گروه هم‌کشتی با سلول‌های مزانشیمال نسبت به گروه کنترل به ترتیب 82 و 78 درصد و همچنین میزان تقسیم سلولی تا مرحله بلاستوسیست در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب 33 و 26 درصد بوده است. نتیجه گیری کلی: نتایج کلی طرح نشان می دهد که تسهیم جنین در مقایسه با جنین های بدون هم کشتی افزایش و میزان تقسیم سلولی نیز افزایش داشته است. تفاصيل المقالة

مقدمه: افزایش بیماری های کلیوی در جوامع بشری در حال حاضر یکی از نگرانی های متخصصان اورولوژی محسوب میشود. بسیاری از این اختلالات کلیوی می تواند مربوط به مصرف داروهای مختلف از جمله داروهای پایین آورنده فشار خون باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی از 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده گردید. رت ها در 4 گروه 10 تایی که گروه کنترل آب و گروه های تجربی به ترتیب 03/0 ،6 0/0 و 08/0 میلی گرم بر کیلوگرم داروی متیل دوپا را به طریق گاواژ دریافت کردند. بعد از 1 ماه 40 سر موش هریک از گروه ها تحت بیهوشی قرار گرفتند و کلیه آن ها خارج شد. مقاطع میکروسکوپی تهیه شده پس از آماده سازی با استفاده از روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند و سپس نمونه های رنگ آمیزی شده با میکروسکوپ نوری مورد مشاهده و بررسی قرار گرفتند و از نمونه های مورد نظر با استفاده از میکروسکوپ نوری دوربین دارتصویر تهیه گردید. نتیجه: نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان می دهد که مصرف داروی متیل دوپا با دوز بالا باعث اختلال در عملکرد کلیه و همچنین در فرآیند آنزیم های مربوطه عملکرد منفی دارد و باعث تغییرات چشم گیری در لایه های مختلف کلیه خواهد شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج باید دقت لازم در تجویز داروی متیل دوپا به بیماران با احتیاط بیش تری صورت گیرد تفاصيل المقالة

مقدمه: کافئین یک ماده شیمیایی و خوردنی است که در برخی غذاها از جمله قهوه، کاکائو، کولا، چای، شکلات و برخی نوشیدنی‌ها یافت می‌شود. با توجه به اینکه مصرف خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های حاوی کافئین از جمله شکلات، چای و قهوه در ایران بسیار زیاد می‌باشد و همچنین اثرات مصرف آن روی بیماری‌های قلبی-عروقی هنوز کاملاً شناخته شده نیست، هدف از تحقیق حاضر، مطالعه و بررسی اثرات کافئین روی بیماری‌های قلبی-عروقی می‌باشد.روش تحقیق: در این مطالعه از روش گردآوری کتابخانه‌ای، جستجو در متون مختلف و مقالات علمی معتبر استفاده شد. همچنین از نقطه نظرات منتشر شده توسط متخصصین ذیربط بهره لازم گرفته شد.یافته‌ها: نتایج تحقیقات نشان داد که مصرف چای اثرات مضر روی سیستم قلب و عروق ندارد. مطابق نتایج بدست آمده مصرف شکلات هم باعث کاهش فشارخون سیستولی و هم دیاستولی خواهد شد. به طور کلی نوشیدن قهوه باعث افزایش فشار خون، نامنظم شدن ضربان قلب، افزایش کلسترول خون، افزایش سطح هموسیستئین و افزایش خطر حملات قلبی می‌شود. همچنین مطالعات متعددی نامنظم بودن ضربان قلب جنین را ناشی از مصرف بیش از حد کافئین در زنان باردار گزارش کردند.نتیجه‌گیری: مطابق نتایج بدست آمده، مصرف چای اثرات مضری روی بیماری‌های قلبی و عروقی ندارد بلکه در برخی از موارد نیز اثرات مثبتی هم گزارش شده است. مصرف شکلات، کاکائو و قهوه دارای اثرات مضر روی سیستم قلب و عروق دارد. با توجه به اثرات کافئین روی زنان باردار، مصرف قهوه و مواد حاوی کافیئن باید در دوره بارداری کاهش یابد. تفاصيل المقالة

دیمن هیدرینات به عنوان یک داروی ضد تهوع و آنتی رفلاکس معدی در موارد تهوع ناشی از مسافرت مورد استفاده می‌باشد. این دارو به راحتی از راه خوراکی جذب می‌گردد. متابولیسم دیمن هیدرینات کبدی است و از کلیه‌ها به صورت متابولیت دفع می‌گردد. در این تحقیق به بررسی اثرات داروی آنتی هیستامین دیمن هیدرینات بر بافت کبد و آنزیم‌های کبدی و تأثیرات بالقوه سوء تجویز بیش از حد این دارو پرداخته‌ایم. از 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20 ± 250 گرم استفاده شد. رت‌ها در چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. یک گروه تیمار با دوزهای مختلف 250، 500 و 750 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به وزن بدن از دارو به صورت خوراکی روزانه به مدت 28 روز داده شد. که در پایان دوره، حیوانات را با استفاده از استنشاق اتر کشته و از خون جهت تست های آنزیمی و کبد جهت انجام آزمایشات پاتولوژی نمونه برداری بعمل آمد. مقایسه سطح آنزیم های AST، ALT و ALP در گروه‌های تیمار 5/2، 5 و 5/7 در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد (05/0p<). بررسی‌های بافت شناسی کبد گروه‌های تیمار، تخریب سینوزوئیدها، از بین رفتن مجاری صفراوی، نامرتب قرارگیری سلول‌ها کنار هم و عدم وجود سلول‌های کوپفر را نمایان کرد که مشخص کننده اثر تخریبی دیمن هیدرینات بر بافت کبد است. دیمن هیدرینات همانند سایر داروها علاوه بر اثرات مثبت می‌تواند اثرات نامطلوبی نیز داشته باشد. یکی از بافت‌های تحت آسیب کبد است، لذا بایستی هنگام تجویز عوارض ناخواسته دارو نیز در نظر گرفته شود. تفاصيل المقالة