مقدمه: در سازمان‌های مراقبت بهداشتی و درمانی، منبع اصلی اطلاعات مراقبت بهداشتی و درمانی، مدارک پزشکی بیماران است. این مدارک زمانی می‌توانند برای ادامه درمان بیمار، تحقیقات، جنبه‌های قانونی و غیره استفاده شوند که به درستی نگهداری گردند. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی وضعیت نگهداری مدارک پزشکی در بیمارستان‌های ایران بود. روش‌پژوهش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که در سال 1391 انجام شده است. جامعه پژوهش را تمامی بیمارستان‌های ایران (890 بیمارستان) تشکیل می‌دادند. برای گردآوری داده‌ها چک لیستی از طریق وزارت بهداشت برای تمامی بیمارستان‌های کشور فرستاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و درصد فراوانی) در نرم‌افزار SPSS16 تحلیل گردیدند. یافته‌ها: 7/73 درصد از فضای بخش مدارک پزشکی به نگهداری پرونده‌ها اختصاص داده شده بود. بیشتر بیمارستان‌ها (8/41 درصد) از روش شماره‌دهی واحد استفاده می‌کردند. روش بایگانی در بیشتر بیمارستان‌ها (7/43 درصد) شماره‌ای مستقیم بود. 9/14 درصد از بیمارستان برای نگهداری پرونده‌ها در کنار روش بایگانی سنتی (کاغذی) از روش اسکن و ذخیره‌سازی الکترونیکی نیز استفاده می‌کردند. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت نگهداری مدارک پزشکی در برخی از بیمارستان‌های ایران با استانداردها مطابقت ندارد. لذا تصویب استانداردهای ملی برای نگهداری مدارک پزشکی از طرف وزارت بهداشت توصیه می‌گردد. تفاصيل المقالة