A Surrealistic Reading of Hafez Poetry

Subject Areas : criticism

mohammad namdari ¹ , mohtasham mohammadi ²

1 - PhD Student in Persian Language and Literature, Salman Farsi University of Kazerun, Kazerun, Iran
2 - Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Salman Farsi University of Kazerun, Kazerun, Iran

Received: 2023-06-29 Accepted : 2024-01-28 Published : 2025-02-16

Keywords: Hafez Poetry, Eastern mysticism (Sufism), subjectivity, unconscious, Keywords: Surrealism, dream,

Abstract :

: Abstract Surrealism, a cultural movement developed in the first half of the twentieth century, is a psychological approach to literature: it pays special attention to the vast realm of feeling and imagination. Similarity between the Surrealism of the West and the mysticism of the East has at times caused the two to be mistaken for the same thing. They are both in pursuit of true mentality and spiritual perfection. In case of the Surrealists, the outbreak of World War I, and for mystics, the spread of the Islamic school and the Mongol invasion caused them to flee from objectivity to subjectivity. Hafez is one of the prominent figures in the history of mysticism and Sufism in Iran, and this tendency is evident in his poems. In fact, most of the Surrealistic elements are present in the poetry of Hafez. In this research, nine of the common principles between Western Surrealists and Eastern mysticism, Hafez in particular, have been investigated and analyzed in a comparative way: automatic writing; objective coincidence; negation of time and space; inaccessibility and inadequacy of language; love and freedom; sleep, dream, and imagination; madness and drunkenness; flamboyance of expression; and finally, humor. ,

References:

منابع
1- آدلر، آلفرد (1379). شناخت طبیعت انسان، مترجم طاهره جواهر ساز، تهران: مرکز
2- آدونیس، علی‌احمدسعید (1380). «خیال در تصوف و سوررئالیسم»، ترجمه حبیب الله عباسی، مجله هنر و معماری بهار، شماره:47، ص:21-14.
3- ابو ابراهیم، محمد مستملی بخاری (1363). .شرح التعرف لمذهب اتصوف، به تصحیح محمد روشن، ج1، تهران: اساطیر
4- براهنی، رضا (1344). طلا در مس، تهران: چهره.
5- ثروت، منصور (1385). آشنایی با مکتب های ادبی، تهران: سخن
6- جامی، نورالدین عبدالرحمان (1386). نفحات الانس، مقدمه و تصحیح و تعلیقات، محمود عابدی، تهران: آبگینه.
7- حافظ، خواجه شمس الدین محمد (1390). دیوان، براساس نسخه دکتر قاسم غنی و محمد قزوینی، قم: خرم.
8- زارعی و مظفری، علی اصغر و علی رضا (1392). «مکتب سوررئالیسم و اندیشه های سهروردی»، دوفصلنامه علمی و پژوهشی ادبیات عرفانی دانشگاه الزهراء، سال پنجم، شماره:9، صص:135-106.
9- زرین کوب، عبدالحسین (1387). از کوچه رندان، تهران: سخن.
10- سلطانی کوهبنانی و حسینی، حسن و سارا (1401). « تحلیل مولفه های سوررئالیستی منطق الطیر عطار نیشابوری»، فصلنامه علمی پژوهشی زبان و ادب فارسی، دانشگاه علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، سال چهارم، شماره 5، صص:110-88
11- سیدّ حسینی،رضا (1387). مکتبهای ادبی، ج 2، تهران: نگاه.
12- شجاری، مرتضی (1388). « زمان در عرفان اسلامی»، فصلنامه ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، شماره 14، صص: 98-67
13- شمیسا، سیروس (1390). مکتبهای ادبی، تهران: قطره.
14- غریب، محمد، سید مهدی، ابراهیم، مصطفی، بهنام فر، رحیمی، محمدی (1392).« شعله واری بیان دو عارف بزرگ خراسان( سنایی و مولانا)»، فصلنامه مطالعات فرهنگی و اجتماعی خراسان، سال 15، شماره دوم، صص: 89-57
15- فتوحی، محمود (1385). بلاغت تصویر، تهران: سخن.
16- فروزانفر، بدیع الزمان (1390). شرح مثنوی شریف، ج 3، چ 15، تهران: زوّار.
17- کریمیان صیقلانی، علی (1382). سیره عشقبازان، چ 2، قم : موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
18- مشتاق مهر و دستمالچی، رحمان و ویدا (1389). « عرفان و سوررئالیسم از منظر زمینه های اجتماعی»، فصلنامه مطالعاتی دانشگاه کاشان، شماره 12، صص: 200-183.
19- میرباقری فرد و محمدی، علی اصغر و معصومه (1394). « عبارات و اشارات در زبان عرفانی»، دوفصلنامه پژوهش نامه عرفان، شماره 15، صص: 216-193.