Abrash Kayani (Study of Horse place in Ferdowsi epopee)

Subject Areas : Persian Language and Literature

Naeimeh Motevaseli ¹

1 - Persian Literature group, Pardis SHahideh Bentolhoda Sadr. Farhangian University. Bouhehr. Iran.

Received: 2022-07-16 Accepted : 2022-07-16 Published : 2022-06-22

Keywords:

Abstract :

Horse is one of  famous animals which has a special place in human's life, especially in ancient  and old era and has been very respectful . In culture of ancient Iran, Horse and tool related to it have grown along with human and we can always see  and watch trace of this  beautiful animal. In Ferdowsi epopee, face  of  horse  has  a special and effective aspect  because of  its  epic  jussive  and  Ferdowsi  has  inserted  this  jubilant  animal  in  his thought and   imaginings.  In  this  inquiring,  horse  has  been  compromised  as  an  effective  and very important  animals  in  Iranian's  life ,calure and  visage  of  this  animal  has  studied and showed  in  Ferdowsi  epopee,  which  its  result  is  Toos  sage's  attention and notice a lot to  role  and  credit  of  this   very important and beautiful animal  to  Iranian  people  and  its  perception and understanding of  auspiciousness  in  consideration and thought of  Iranian life.

References:

 پیگوت، ژولیت. (1373). اساطیر ژاپن. ترجمه: باجلان فرخی. تهران: اساطیر.

 خیام نیشابوری، ابوحفص عمر. (1312). نوروزنامه (منسوب). به اهتمام: مجتبی مینوی. تهران: کاوه.

 عبداللهی، منیژه. (1381). فرهنگ‌نامه جانوران در ادب فارسی (بر پایه‌ی واژه‌شناسی، اساطیر، باورها، زیبایی‌شناسی و ...). تهران: پژوهنده.

 فردوسی، ابوالقاسم حسن. (1383). شاه نامه. بر اساس نسخه‌ی نه جلدی چاپ مسکو/ زیر نظر ی.ا. برتلس. دوره‌ی دو جلدی، تهران: ققنوس. سوم.

 فرنبع دادگی. (1369). بندهشن. گزارنده: مهرداد بهار. تهران، توس.

 قلی زاده، خسرو. (1388). فرهنگ اساطیر ایرانی بر پایه‌ی متون پهلوی. تهران: پارسه. دوم.

 قلی­ زاده، خسرو. (1392). دانشنامه­ی اساطیری جانوران و اصلاحات وابسته. تهران: بنگاه ترجمه و نشریات پارسه.

 موسوی بجنوردی، کاظم. (1393). دانشنامه‌ی فرهنگ مردم ایران. ج: اول. تهران: مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی. دوم.

 یاحقی، محمدجعفر. (1391). فرهنگ اساطیر و داستان‌واره­ها در ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ معاصر. چهارم.

 

Sources

 Piggott, Juliet. (1373). Japanese mythology. Translation: Bajlan Farrokhi. Tehran: Asatir.

 Khayyam Nishaburi, Abu Hafs Omar. (1312). Nowruznameh (attributed). To the attention of: Mojtaba Minavi. Tehran: Kaveh.

 Abdullahi, Manijeh. (1381). Dictionary of animals in Persian literature (based on terminology, mythology, beliefs, aesthetics, etc.). Tehran: Researcher.

 Ferdowsi, Abulqasem Hasan. (1383). Shah nameh. Based on the nine-volume edition published in Moscow/under the supervision of Y.A. Bertels. Two-volume course, Tehran: Phoenix. Third.

 origination (1369). closed Reporter: Mehrdad Bahar. Tehran, Tos.

 Qolizadeh, Khosrow. (1388). Iranian mythology culture based on Pahlavi texts. Tehran: Parse. Second.

 Qolizadeh, Khosrow. (2012). Mythological encyclopedia of animals and related reforms. Tehran: Parse translation and publishing company.

 Mousavi Bojunordi, Kazem. (2013). Encyclopedia of Iranian people's culture. A: First. Tehran: The center of the great Islamic encyclopedia. Second.

 Yahaghi, Mohammad Jaafar. (2011). Culture of myths and stories in Persian literature. Tehran: Contemporary Culture. Fourth.