امروزه، با پیشرفت فنّاوری‌های نوین و گسترش مفهوم شهر هوشمند، بسیاری از شهرها شروع به ایجاد بستر و زیرساخت‌های لازم برای وارد‌کردن چنین فنّاوری‌هایی کرده‌اند. هوشمند سازی شهرها در ابعاد مختلف اقتصادی و زیرساخت فرهنگی - هنری می‌تواند انجام‌گیرد. یکی از فناوری‌های نوظهور که می‌تواند کمک شایانی به هوشمندسازی شهرها در حوزه فرهنگی ‌و هنری کند، واقعیت افزوده است. واقعیت افزوده، توانایی ادغام جهان مجازی با جهان واقعی پیرامونی دارد که می‌تواند مخاطب را در عین گشت‌وگذار و پرسه‌زنی در فضاهای شهری، به انجام فعالیت‌هایی خاص سوق دهد؛ درواقع، مدل‌ها، نوشته‌ها، صداها و هرگونه عناصر مجازی طراحی‌شده دیگر را می‌توان با استفاده از ابزارهای نمایش واقعیت افزوده، همانند گوشی‌های همراه یا تبلت، به جهان واقعی، گره زد؛ به همین جهت، پرسش تحقیق بدین گونه است که واقعیت افزوده چه کاربردها، فرصت‌ها و چالش‌هایی می‌تواند، در فضای شهری داشته باشد؟ در این پژوهش، سعی شده است تا با رویکردی توصیفی-تحلیلی، مروری بر ادبیات پیرامون این موضوع و نیز بررسی نمونه‌های موفق اجراشدة جهانی، نقش این فناوری در فضاهای شهری ارزیابی‌شود؛ همچنین فرصت‌هایی که واقعیت افزوده می‌تواند در حضور پذیری افراد و گردشگران ایفا نماید و همچنین چالش‌های فنی و اقتصادی به‌کارگیری این فناوری در فضاهای شهری، موردبررسی قرارگرفته است؛ درنهایت، پس از ارائه چیستی واقعیتِ افزوده و سخت‌افزارها و اقدام‌های لازم برای پیاده‌سازی آن و نیز گذری کوتاه بر پیشینه آن، زمینه‌هایی که واقعیت افزوده در شهرها می‌تواند کاربرد داشته باشد، تشریح گردید. در ضمن، این پژوهش می‌تواند مقدمه‌ای بر مطالعات تخصصی‌تر و عمیق‌تر در حیطه‌های مختلف طراحی و برنامه‌ریزی شهری، واقع شود تا متخصصان و ذی‌مدخلان شهری، بتوانند از واقعیت افزوده، بهره‌گیری‌های خلاقانه‌تری کرده و به سمت هوشمندسازی شهرها بروند